Zarząd Główny. Zjazdy i zebrania związkowe: protokóły, sprawozdania, 1923-1937, sygn. 1-9; Organizacja i działalność Związku: składy instancji związkowych, zapomogi, pośrednictwo pracy, współpraca z dyrekcjami teatrów, 1919-1940, sygn. 10-24; Księgi finansowe, 1908-1938, sygn. 25-45; Oddział Związku przy Teatrze Żołnierskim w Wilnie: książka protokołów zarządu, 1921, sygn. 46.

W 1906 roku w Warszawie powołano do życia Związek Artystek, Artystów i Pracowników Warszawskich Teatrów Wielkiego, Rozmaitości i Nowości. W okresie I wojny światowej Związek zmienił nazwę na Stowarzyszenie Artystów Teatrów Polskich. Celem organizacji było: podniesienie poziomu artystycznego i duchowego, zjednoczenie artystów na gruncie zawodowych interesów, uporządkowanie warunków pracy zawodowej, regulowanie wzajemnych stosunków zawodowych i osobistych, polepszenie bytu członków i ich rodzin. W 1918 r. w Teatrze Rozmaitości w Warszawie, z inicjatywy działaczy Stowarzyszenia Artystów Teatrów Polskich odbył się pierwszy ogólnopolski kongres aktorów, na którym powołano nową organizację o nazwie Związek Artystów Scen Polskich. Władzami Związku były: Walny Zjazd Delegatów zwoływany co roku, Zarząd Główny, Komisja Rewizyjna, Sąd Związkowy. ZASP do 1940 r. działał legalnie, następnie organizacja działała w podziemiu. Wznowienie legalnej działalności ZASP nastąpiło w sierpniu 1945 r. W 1949 r. na XX Walnym Zjeździe Delegatów w Warszawie podjęto uchwałę o połączeniu się ze związkami zrzeszającymi pracowników kultury. Cały majątek ZASP przeszedł na rzecz nowego związku - Związek Zawodowy Pracowników Sztuki i Kultury. W 1927 r. ZASP zorganizował Schronisko dla Artystów Weteranów w Skolimowie. Z inicjatywy ZASP powstał w 1925 r. w Warszawie Polski Instytut Teatrologiczny