Sygn. 1-124 - Portrety znanych osób ze świata kultury, polityki, wojska i literatury

Władysław Miernicki urodził się w 1894 r. w Noskowie (ziemia kaliska). Po ukończeniu miejscowego gimnazjum poszedł na naukę zawodu do zakładu fotograficznego Beniamina Jędryki w Kaliszu. W 1912 r. zatrudnił się w pracowni fotograficznej Karola Buchcara w Warszawie. Z końcem I wojny światowej został dzierżawcą tejże pracowni. Następnie otworzył własny zakład przy ul. Marszałkowskiej. Wkrótce w 1918 r. został aresztowany przez Niemców, a jego zakład został zniszczony. Po zakończeniu wojny zatrudnił się w firmie fotograficznej „Studio” jako główny fotograf, a następnie został jej współwłaścicielem. Z racji tego, że Miernicki był cenionym fotografem, z jego usług korzystało wiele osobistości ze świata kultury, polityki, wojska i literatury. Zdjęcia z tego okresu niestety się nie zachowały. Podczas II wojny światowej za przechowywanie broni członkom ZWZ, został osadzony na Pawiaku. Z więzienia uciekł, a następnie ukrywał się do końca wojny. Po wojnie wrócił do fotografii i otworzył prowizoryczny zakład w sieni swojej dawnej pracowni przy ulicy Marszałkowskiej. W odstępie kilku miesięcy, udało mu się uruchomić skromne studio fotograficzne na placu Trzech Krzyży. Do jego klientów można zaliczyć: Tadeusza Berezę, Stanisława Dygata, Ernesta Brylla, Wojciecha Kossaka, Mariana Spychalskiego, Edwarda Rydza-Śmigłego, Karola Szymanowskiego. Władysław Miernicki pełnił funkcję starszego cechu rzemiosł fotograficznych w dzielnicy Śródmieście w Warszawie. Zmarł 1987 roku.

negatywy, pozytywy