1. Wydział Ogólny 1834-1927; sygn. 1-40; 40 j.a. - zarządzenia i przepisy, wybory do parlamentu Rzeszy, ubezpieczenia przeciwpoża-rowe, towarzystwa ubezpieczeniowe, lasy prywatne, sądownictwo, deputacja budowlana, gospodarka wojenna, administracja miejska, gazeta człuchowska, akta urzędników, egzaminy, protokoły. 2. Nadzór policyjny 1805-1922; sygn. 41-125a (sygn. 125a); 86 j.a. - zarządzenia i przepisy, koncesje, targi i jarmarki, kwaterunki, pobór furażu, rekwizycje, gazeta urzędowa, listy poszukiwanych przez policję, subskrypcje książek, taksy pieczywa, gospody i szynki, loterie, obcy w miasteczku, licytacja kaplicy katolickiej, pomiary pól należących do miasta, sprawy budowlane, towarzystwa przeciwpożarowe, rzemiosło, cenzura, ubodzy, wymierzanie kar, rekwizycje, poszczególne sprawy sporne. 3. Kamera miejska i finanse 1778-1928; sygn. 126-265; 142 j.a. - zarządzenia i przepisy, roczne rachunki kasy kameralnej, pokwitowania, budżety, stemplowe, podatki miejskie, odwołania od nich, załączniki do rachunków, dochody i wydatki miasta, kontrola finansów, kasa kameralna i jej rewizje, podatki budynkowy i od rzemiosła, kasa chorych, jej dochody i wydatki. 4. Urząd Stanu Cywilnego 1900-1928; sygn. 266-269; 4 j.a. - kontrola urodzeń, dziennik podawczy, akta ogólne. 5. Opieka społeczna 1823-1892; sygn. 270-280; 9 j.a. - alimenty, opieka nad ubogimi, dom sierot w Jastrowiu, zarządzenia.

Początkiem Lędyczka był gród obronny strzegący granicy między Pomorzem Zachodnim a Pomorzem Gdańskim. W XIII w. osada stała się punktem etapowym na drodze prowadzącej z Nowej Marchii do Gdańska oraz na szlaku biegnącym z Wielkopolski na Pomorze. Po zajęciu Pomorza Gdańskiego przez Krzyżaków (1309 r.) wznieśli oni w Lędyczku obronny zamek. Nie jest do końca jasne czy rycerze zakonni nadali osadzie prawa miejskie. Wiadomo natomiast, że w 1447 r. Lędyczek wraz z okolicą został przekazany przez Wielkiego Mistrza rycerzowi Zygfrydowi von Melen. Po wojnie trzynastoletniej osadę przyłączono do Polski i jako wieś królewska należała ona do starostwa człuchowskiego. Lustracja z 1565 r. wskazała, że istniało tu zaledwie 19 zagród, młyn oraz kaplica. Po pierwszym rozbiorze Polski (1772 r.) Lędyczek znalazł się w granicach Prus. Dopiero wówczas władz pruskie nadały osadzie prawa miejskie (być może miało to miejsce na przełomie XVIII i XIX w.). Przez cały XIX i pierwszą połowę XX w. Lędyczek był rolniczym miasteczkiem, pełniącym również funkcję niewielkiego ośrodka handlowo-rzemieślniczego. Ludność miasteczka w 1800 r. wynosiła 600 osób. W następnych latach wzrastała ona powoli, osiągając: 846 osób w 1857 r., 958 w 1890 r., 1010 w 1939 r. Do 1938 r. akta miasta Lędyczka były przechowywane przez mieszczące się w Berlinie archiwum prowincji Marchia Graniczna Poznań–Prusy Zachodnie. Dopiero, gdy z części wspomnianego wyżej obszaru utworzono w 1938 r. rejencję pilską i przyłączono ją do Pomorza archiwalia Lędyczka przewieziono do Szczecinie. Podczas II wojny światowej zespół został podzielony. Część, licząca ponad 180 j.a., została wysłana do Ralswicku na Rugii, część (ok. 90 j.a.) pozostała w Szczecinie. Tą ostatnią przejęli w 1945 r. polscy archiwiści. Natomiast poszyty przechowywane w Ralswicku znalazły się w Greifswaldzie. W 1961 r. na mocy umowy z ówczesną NRD (o przekazywaniu archiwaliów) akta Lędyczka wróciły do Szczecina.

W 2012 r. przeprowadzono skontrum zespołu (skorygowano daty niektórych jednostek i serii rzeczowych)