1. Księgi urodzeń 1878-1879, 1881, 1883-1887, 1889-1890, 1892-1901, 1914-1917; indeksy do ksiąg 1878-1895; 2. Księgi małżeństw 1878-1879, 1881-1884, 1888-1889, 1891-1896, 1899-1900, 1902-1904, 1909-1926; skorowidz 1883-1933; 3. Księgi zgonów 1881-1925; indeksy do ksiąg 1878-1895;

Powstanie Urzędu Stanu Cywilnego w Przytorze było efektem ostrego konfliktu nowo utworzonego cesarstwa (1871) z Kościołem katolickim. Rzecznikiem tzw. walki o kulturę (Kulturkampf) był kanclerz Rzeszy i jednocześnie premier Prus Otto von Bismarck. Jednym z jej elementów było wprowadzenie państwowej rejestracji ruchu naturalnego ludności, urodzeń, zgonów, a także ślubów cywilnych. Najwcześniej wprowadzono nowe ustawodawstwo w Prusach. Na mocy ustawy sejmu pruskiego z 9 III 1874 r. prezesi rejencji we wszystkich prowincjach pruskich zostali zobowiązani do utworzenia na podległych sobie terenach urzędów stanu cywilnego. Placówki te rozpoczęły działalność 1 X 1874 r. Ustawą Sejmu Rzeszy z dnia 6 II 1875 r. świecka rejestracja ruchu naturalnego ludności stała się wiążąca dla całej Rzeszy Niemieckiej. Urzędy stanu cywilnego zostały zobowiązane do prowadzenia ksiąg w trzech seriach: urodzenia, małżeństwa i zgony, sporządzanych w dwóch egzemplarzach: pierwopis (Haupt–Register) i wtóropis (Neben–Register). Ten ostatni po zakończeniu wpisów z danego r. przekazywany był na przechowanie do właściwego Sądu Obwodowego (Amtsgericht). Urząd Stanu Cywilnego w Przytorze istniał do 1945 r. Pod koniec II wojny światowej władze niemieckie przeprowadziły ewakuację części ksiąg (zwłaszcza pierwopisów) ze wschodnich prowincji w głąb Niemiec. Obecnie przechowywane są one w Standesamt I w Berlinie. Po zakończeniu wojny, na Ziemiach Odzyskanych pozostała stosunkowo duża liczba ksiąg w większości wtóropisów. Na podstawie rozporządzenia ministra spraw wewnętrznych z 1976 r. po stuletnim okresie przechowywania księgi USC sukcesywnie są przekazywane od 1978 r. do AP w Szczecinie.