Sprawy administracyjne i gospodarcze z lat 1920 - 1932, sygn. 1 - 17; Nadania górnicze, eksploatacja złóż, produkcja przemysłowa z lat 1916 - 1932, sygn. 18 - 101; Zatwierdzenie projektów budynków i urządzeń przemysłowych z lat 1921 - 1932, sygn. 102 - 114; Sprawy robotnicze i bezpieczeństwa pracy z lat 1920 - 1931, sygn. 115 - 131.

Okręgowy Urząd Górniczy w Częstochowie powstał na mocy Rozporządzenia Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 2 kwietnia 1919 roku w przedmiocie podziału byłego Królestwa Kongresowego na okręgi górnicze (M.P. Nr 81 z 09.04.199r.). Kompetencje Urzędu określały przepisy Ustawy Górniczej z 1912 roku (Zbiór Praw Cesarstwa Rosyjskiego, tom VII z 1912 roku). Okręg częstochowski obejmował byłą gubernię piotrkowską z wyłączeniem części powiatu będzińskiego, należącej do okręgu dąbrowskiego, i byłą gubernię kielecką z wyjątkiem powiatów: słupeckiego, końskiego i kolskiego, należących do okręgu warszawskiego. Od 1 października 1922 roku do okręgu częstochowskiego należały województwa: warszawskie, łódzkie, a z województwa kieleckiego cały powiat częstochowski oraz z powiatu będzińskiego gminy: Rudnik Wielki, Choroń, Żarki, Niegowa, Włodowice, Kromołów, Rokitno, Siewierz, Poręba Mrzygłodzka, Pińczyce i Koziegłowy (Dz.U. RP. Nr 80, poz. 722). Kolejna zmiana podziału kompetencji terytorialnych okręgowych urzędów górniczych miała miejsce w 1929 roku. Okręg częstochowski obejmował odtąd województwo łódzkie, a z województwa kieleckiego obszar powiatu częstochowskiego i zawierciańskiego z wyjątkiem gminy Mierzęcice, a z powiatu olkuskiego obszar gmin: Kroczyce i Ogrodzieniec. Okręgowy Urząd Górniczy w Częstochowie został zlikwidowany w 1932 roku na podstawie przepisów Rozporządzenia Ministra Przemysłu I Handlu z dnia 30 stycznia 1932 roku w sprawie ustanowienia właściwości terytorialnej okręgowych urzędów górniczych podległych Wyższemu Urzędowi Górniczemu w Warszawie (Dz.U. RP Nr 12, poz. 73).

Wstęp i inwentarz sporządziła Joanna Sowa (2001). Inwentarz wpisany do bazy danych IZA.