Grupa akt najdawniejszych: Wydział Administracyjny: zarządzenia władz, informacje statystyczne, opłaty, cechy, sprawy wojskowe; Wydział Oświecenia: sprawy szkół, kościołów; Wydział Wojskowy: pobór rekruta, zaopatrzenie wojska; Wydział policyjny: kontrola ruchu ludności, ceny towarów; Wydział Skarbowy: podatki, zezwolenia na prowadzenie przedsiębiorstw; Kasa Ekonomiczna: dzienniki przychodu i rozchodu kasy miejskiej; Grupa akt z okresu I wojny światowej: sprawy policyjne sądowe, zapomogi dla biednych, wojskowe, zdrowotne, aprowizacyjne, podatkowe, paszportowe; grupa akt z okresu II Rzeczypospolitej: Referat I Ogólny: protokoły posiedzeń Rady Miejskiej Komisji, Magistratu, działalności Rady Miejskiej i Zarządu Miejskiego, sprawy organizacyjne, budżet miasta, sprawozdanie statystyczne; Referat II Podatkowy: pobór podatku, zbiórki na cele społeczne i państwowe; Referat III Rachuba i Kasa: sprawozdania rachunkowe, księgi inwentarzowe; Referat IV Administracyjny: sprawy obywatelstwa, meldunkowe, cechów, gospodarcze; Referat V Sprawy szkół, zdrowia, opieki: sprawy oświaty, kultury, opieki społecznej, pomocy dla bezrobotnych; Referat VI Sprawy budowlano-techniczne: inspekcja budowlana, ewidencja nieruchomości; Grupa akt z okresu okupacji Hitlerowskie: spisy przedsiębiorstw, ludności żydowskiej; Grupa akt komitetów i organizacji: instytucja zastępcza Funduszu Bezrobocia, Komitety Wyborcze, Komitet Floty Narodowej, Miejski Komitet Pomocy ofiarom Powodzi, Aleksandrowska Kasa Pożyczkowo – Oszczędnościowa.

Aleksandrów początkowo był osadą rękodzielniczą. Rafał Bratoszewski, właściciel dóbr i wsi Brużyca Wielka założył ją na gruntach tej wsi w 1816 r., nadając mu nazwę od imienia cara Aleksandra I. Już w 1820 r. ludność osady liczyła ponad tysiąc osób. Staraniem Bratoszewskiego, w 1822 r., Rada Administracyjna Królestwa Polskiego wyniosła osadę Aleksandrów do rzędu miast. Liczyło ono wówczas 658 morgów miary chełmińskiej. W mieście rozwijał się przemysł tkacki, przemysł farbiarski oraz przemysł pończoszniczy. Pomyślny rozwój miasta trwał do Powstania Listopadowego. Po jego upadku nastąpił poważny kryzys a liczba ludności ulegała drastycznemu zmniejszeniu. Rosyjskie władze administracyjne w 1870 roku pozbawiły Aleksandrów praw miejskich i w charakterze osady włączyły do gminy wiejskiej Brużyca Wielka. W okresie I wojny światowej osada poważnie ucierpiała, będąc od końca 1914 r. aż do 1918 r. pod okupacją niemiecką. W niepodległej Polsce, w 1924 r. Aleksandrów ponownie uzyskał pełne prawa miejskie i szybko odbudował się ze zniszczeń wojennych. [Jan Kozłowski]