Pozostałość aktowa składająca się na zespół Akta miasta Konstantynowa Łódzkiego powstała w wyniku: własnej działalności aktotwórczej (kancelarii miejskiej), działalności kancelarii gminy Rszew (w okresie przynależności osady Konstantynów do tejże gminy) oraz działalności stowarzyszeń, szkół i przedsiębiorstw miejskich, które podlegały władzom miejskim, a nawet miały wspólne budżety (np. Rzeźnia). Została ona ułożona w podziale wynikającym ze zmian prawnoustrojowych, za wyjątkiem ostatniej serii (Akta stowarzyszeń, szkół i przedsiębiorstw miejskich). W obrębie serii: Zarząd Miejski w Konstantynowie Łódzkim znajdują się m. in. księgi ludności stałej osady Konstantynów założone w 1900 r. i kontynuowane do 1931 r. oraz skorowidz do tychże ksiąg gminy Rszew, który został założony w 1900 r. i był kontynuowany aż likwidacji gminy w 1927 r. Pozostałe materiały pochodzą z lat 1924 – 1951. Zachowały się: protokoły posiedzeń i uchwały Rady Miejskiej, umowy Magistratu z przedsiębiorstwami usługowymi, akta sprawy przeciwko sekretarzowi Zarządu Ryszardowi Łączyńskiemu, budżety, dziennik główna Zarządu Miejskiego, księga inwentarzowa Magistratu, księgi biercze opłaty drogowej, wypisy notarialne nieruchomości o numerze hipotecznym 175, księgi ludności stałej miasta Konstantynów, rejestry mieszkańców, księgi kontroli ruchu ludności osób przybywających i opuszczających miasto, książka meldunkowa domu nr 12 przy Pl. Kościuszki, ewidencja dowodów osobistych wydawanych Polakom w 1940 r. w układzie alfabetyczno – chronologicznym, protokoły Towarzystwa Śpiewaczego im. Fryderyka Chopina, projekt techniczny Szkoły Powszechnej, księga kontrolna Rakarni, księga wydatków budżetowych Rzeźni miejskiej.

Miasto Konstantynów Łódzki leżące nad rzeką Ner wyrosło na gruntach wsi szlacheckiej Żabice Wielkie, którą w 1801 r. nabył Mikołaj Krzywiec Okołowicz h. Ostoja. Za datę założenia Konstantynowa Łódzkiego należy przyjąć rok 1821. Wówczas to Mikołaj zawarł z przyszłymi osadnikami umowę (8 lutego), na mocy której została założona osada fabryczna na terenie wsi Żabice Wielkie. Nazwa Konstantynów pojawia się w 1824 r. Dnia 7 października 1824 r. Mikołaj Krzywiec Okołowicz złożył wniosek do Komisji Wojewódzkiej o podniesienie osady do rzędu miasta prywatnego. Sprawa nadania praw miejskich przeciągała się aż do 31 sierpnia 1830 r., gdy Rada Administracyjna Królestwa wyniosła Konstantynów do rzędu miast prywatnych. Do 1832 r. władzę w Konstantynowie sprawował wójt. W tym roku zorganizowano urząd municypalny, składający się z burmistrza i trzech ławników. W latach 1842-1863 oraz 1864-1869 władzę w mieście sprawował magistrat. W okresie powstania styczniowego władze powstańcze w Konstantynowie reprezentował naczelnik miasta. Wskutek realizacji ukazu carskiego z 1 czerwca 1869 r. Konstantynów pozbawiono praw miejskich i jako osada został włączony do gminy wiejskiej Rszew. Konstantynów odzyskał prawa miejskie z dniem 1 stycznia 1924 r. na mocy rozporządzenia Rady Ministrów z 14 listopada 1923 r. Nazwa miasta z dodatkiem "Łódzki" pojawia się już w latach 30-tych XX w. W latach 1924-1933 organami samorządu miejskiego Konstantynowa były: Rada Miejska oraz Magistrat, natomiast w latach 1933-1939 organami samorządu były: Rada Miejska oraz Zarząd Miejski. W okresie II wojny światowej Konstantynowem, jako obwodem miejskim (Stadtbezirke) zarządzał komisarz miasta (Stadtkommissar). Po wyzwoleniu Konstantynowa w styczniu 1945 r. organizacja władz miejskich została oparta na nowych zasadach, w myśl których Miejska Rada Narodowa stanowiła organ uchwałodawczy samorządu miejskiego, zaś Zarząd Miejski, wybierany przez MRN, organ zarządzający i wykonawczy.