Akta władz przedsiębiorstwa z lat 1901 - 1943, sygn. 1 - 28, w tym: protokoły Walnych Zgromadzeń Akcjonariuszy, protokoły posiedzeń Zarządu i Komisji Rewizyjnej, odpisy z rejestru handlowego, korespondencja dyrektora, polisy ubezpieczeniowe; Akta księgowe i handlowe z lat 1922 - 1944, sygn. 29 - 70, w tym: bilanse, inwentarze, oszacowanie budynków i maszyn, pozwolenia przywozu, deklaracje wywozowe, korespondencja handlowa; Akta dotyczące załogi z lat 1927 - 1943, sygn. 71 - 74, w tym: listy płac robotników; Próbki wyrobów z lat 1934 - 1939, sygn. 75; Akcje Towarzystwa Akcyjnego Fabryki Kapeluszy w Częstochowie z roku 1907, sygn. 76 - 83.

Częstochowska Fabryka Kapeluszy założona została w grudniu 1900 roku. Współwłaścicielami fabryki byli: Henryk Markusfeld i Stanisław Grosman. Fabryka ta w roku 1907 została przekształcona w spółkę akcyjną. Towarzystwo Akcyjne zostało zatwierdzone ukazem carskim z dnia 28 lutego 1907 roku. Kapitał spółki wyniósł 400.000 rubli. Siedziba spółki mieściła się w Częstochowie. Do czasu wybuchu I wojny światowej fabryka zatrudniała przeciętnie około 400 robotników. Produkowała od 600 tys. do 700 tys. sztuk kapeluszy i czapek rocznie. Rynkiem zbytu była głównie Rosja i Królestwo Polskie. Z dniem wybuchu wojny w roku 1914, z powodu braku rynku zbytku fabryka zmuszona była przerwać swoją działalność. Stan taki trwał aż do roku 1921. W lipcu 1921 r. fabryka została uruchomiona częściowo. Zarząd Towarzystwa stanowili: dr Józef Markusfeld – prezes, Mieczysław i Karol Markusfeldowie – dyrektorzy i inni. W okresie międzywojennym fabryka zatrudniała od 100 do 170 robotników. Nie osiągnęła jednak stanu zatrudnienia sprzed roku 1914. W roku 1932 przedsiębiorstwo występowało pod nazwą: Fabryka Kapeluszy i Wyrobów Włókienniczych w Częstochowie Spółka Akcyjna. Kapitał zakładowy w tym okresie wynosił 800.000 złotych i był podzielony na 8000 akcji po 100 złotych. Fabryka produkowała stożki wełniane do kapeluszy. Produkowano również kapelusze gotowe męskie i damskie. Odbiorcami produkcji były państwa Europy, Ameryki i Afryki. Biura sprzedaży znajdowały się w Częstochowie, Poznaniu, Krakowie, Warszawie oraz Lwowie. W okresie okupacji zakład był pod zarządem powierniczym. Zarządcą firmy był Gunther Laxy.

Wstęp i inwentarz sporządziła Krystyna Kowalik (1970).