Dzieje Nadleśnictwa Węgliniec związane są ściśle z dziejami miasta Görlitz, które było właścicielem tzw Puszczy Zgorzelecko- Osiecznickiej co najmniej od 1396r. o nieokreślonym obszarze. W latach 1491- 1499 należąca do Zgorzelca Puszcza obejmowała już obszar blisko 30 tys. ha lasów położonych pomiędzy Nysą Łużycką a Czerną Wielką. W wyniku postawy miast Związku Sześciu Miast Łużyckich, a w tym Zgorzelca, wobec konfliktu króla Czech Ferdynanda Habsburga (od 1556r. cesarza) ze Związkiem Szmalkaldzkim, utraciły wszystkie swoje posiadłości pozawiejskie. Wina mista polegała na rozpuszczeniu wojsk najemnych w przededniu wygranej przez Habsburga bitwy pod Mühlbeckiem w 1547r. Zwycięski i rozgniewany na miasta król osądził surowo ich postawę na sądzie w Pradze, a miasta zdały się na cesarską łaskę. W sierpniu 1547r. miasta otrzymały tzw cytacją (wezwanie) na sąd, który rozpoczął się 1 września 1547r. W wydanym 7 września wyroku, miasta obok innych dotkliwych restrykcji musiały przekazać cesarzowi wszystkie majątki miejskie, lenne i ziemskie W ten sposób Puszcza Zgorzelecko- Osiecznicka przeszła we władanie Króla. Potrzebujący pieniędzy król w 1553r. oddał w zastaw Zgorzelcowi Puszczę Zgorzelecką wraz ze wsiami za 55 tys. guldenów, a od 1556r. po dopłaceniu przez miasta jeszcze 35 tys. guldenów stała się puszcza „dziedzicznym lennem Zgorzelca. Od tej pory nieprzerwanie była własnością Zgorzelca. Dnia 30 grudnia 1737r. elektor Fryderyk August II (król Polski August III Sas) zatwierdził dla miejskich lasów Zgorzelca Regulamin leśny i łowiecki. W roku 1821 zgorzelecki podskarbi miejski Gottlob Ludwik Demiani zreformował służbę leśną. Utworzył on stanowisko Inspektora Leśnego (Förstermeister), któremu podlegały dwa nadleśnictwa w Starym Węglińcu i Ruszowie. Podlegało im 8 nadleśnictw. Kolejna reforma przeprowadzona w 1854r. ustanowiła 3 nadleśnictwa: w Ruszowie, Węglińcu i Pieńsku. Inspektorzy leśni ze Zgorzelca zarządzał podległymi mu nadleśnictwami. Nadleśnictwow Węgliniec posiadało w tym czasie obszar 10084ha i podzielone było na 8 leśnictw Całością spraw związanych z zarządzaniem lasami miejskimi Zgorzelca zarządzał burmistrz za pośrednictwem Inspektora Leśnego (Oberförstermeister). W roku 1860 magistrat opracował instrukcję regulującą pracę Inspektorów Leśnych oraz nadleśniczych ,uzupełnioną w 1887r. o regulacje dotyczące wykształcenia, nominacji i zatrudnienia służby leśnej Od 1859r. funkcjonowali także podleśniczy (Hilfsförster), których obowiązki regulowała instrukcja z 14 listopada 1859r. , a od 1873r. także pomocniczy wobec nadleśniczego Inspektor Łąk (Wiesenmeister) Najpoważniejsza reforma administracji miasta Görlitz przeprowadzona w 1902 r. przez nadburmistrza Büchtemanna, który zarządzeniem z 20 grudnia dokonał podziału zadań pomiędzy decernentów miejskich oraz zreorganizował zarządzanie kancelarią miasta. Utworzono trzy główne oddziały A- biura spraw samorządowych, obejmujące trzynaście kolejno numerowanych biur oraz cztery biura policyjne, oddział B- kasy miejskie, i C- archiwum miejskie. Spawy dominiów i lasów miejskich zostały przydzielone Inspektorowi Leśnemu Tägerowi , któremu podlegały nadleśnictwa: Kolfurth, Rauscha i Daubitz. W strukturze organizacyjnej sprawy leśne prowadzone były przez Biuro II. Tak zdefiniowana struktura organizacyjna miasta Görlitz obowiązywała od 1 stycznia 1903r. Wydaje się, że tak zarysowana administracja i umiejscowienie spraw leśnych przetrwały do lat trzydziestych. Zarówno nadleśniczy, jak i leśniczy i strażnicy stawów miejskich zatrudniani byli na podstawie umów pomiędzy nimi, a magistratem. Wraz z umową otrzymywali instrukcje służbowe określające ich obowiązki W skład Nadleśnictwa Węgliniec i Pieńsk wchodziły także stawy rybne. Łączna ich powierzchnia w 1907r. wynosiła 860ha. Hodowano głównie karpie. Opiekę nad stawami sprawowali strażnicy stawów. W Nadleśnictwie Węgliniec kolejnymi nadleśniczymi byli: 1865- 15.09.1874 Tschepke (od 1874r. objął Nadleśnictwo Pieńsk) 15.09.1874- 1877 Gruner 1877- 1878 Reutner 4.11.1878- 7.12.1887 Täger (pisany także Taeger , od 1887 do 1905 był Inspektorem Leśnym (Förstermeister) 1887- 1905 Wilski 1905- 1927 ponownie Täger Nadleśnictwu podlegało 8 leśnictw. Bliższe informacje o leśniczych posiadamy dla leśnictw w Zagajniku i Ołoboku: Leśniczymi w Zagajniku byli: 1851- 1891 Büttner 1892- 1906 Piltz 1906- 1924 Weisert II (uległ wypadkowi w 1926r.) Leśniczymi w Ołoboku byli: 1868- 1891 Piltz 1891- 1905 Rönsch 1905- 1919 Trenkler 1919- 1928 Sikora 1928- 1933 Müller Stanowisko strażnika stawów miejskich pełnili w latach 1870- 1929 kolejno: 1870- 1873 Ernst Weise 1873- 1883 August Reimann 1883- 1901 Eduard Hirsche 1901- Oswald Ferster 1901- 1929 Gustav Ebell Każdy z nadleśniczych, leśniczych oraz strażników stawów miejskich postępował według instrukcji służbowych urzędników leśnych wydawanych okazjonalnie przez miasto Zgorzelec za pośrednictwem Inspektora Leśnego. Do ich obowiązków należała ochrona powierzonych ich pieczy mienia leśnego, jego inwentaryzacja szacunki pozyskania drewna. Ze swoich obowiązków rozliczali się oni corocznie w sprawozdaniu z pracy. Komplety sprawozdań zachowały się dla okresu 1880- 1914. Nadleśnictwa sprawowały też kontrolę nad gospodarką leśną dzierżaw.