1. Dział Organizacyjny, 1945-1995, sygn. 1-132 2. Rada Pracownicza, 1964-1981, 1985, 1987-1992, sygn. 133-185 3. Kadry, 1969-1992, sygn. 186-222 4. Zatrudnienie i Płace, 1950-1954, 1956-1995, sygn. 223-365 5. Dział Administracyjno-Socjalny, 1970-1995, sygn. 366-426 6. Główny Energetyk, 1993-1994, sygn. 427-428 7. Transport, 1964-1968, 1990-1994, sygn. 429-452 8. Inwestycje, 1956-1958, 1960-1961, 1963, 1966-1995, sygn. 453-561 9. Produkcja, 1975-1981, 1983-1986, 1988, sygn. 562- 573 10. Wydział Technologiczny, 1970-1995, sygn. 574-1166 11. Zaopatrzenie, 1977, 1980-1995, sygn. 1167-1205 12. BHP, 1965-1968, 1970-1995, sygn. 1206-1268 13. Kontrola Gospodarcza, 1961-1991, sygn. 1269-1400 14. Księgowość, 1945-1951, 1953-1990, sygn. 1401-1613 15. Planowanie, 1949-1951, 1955, 1957-1995, sygn. 1614-1849 16. Samodzielny Wydział Wykonawstwa Inwestycji, 1971-1982, sygn. 1850-1894 17. Wzorcownia, 1970-1996, sygn. 1895-2031 18. Akta osobowe, 1945-1960, sygn. 1-2209

Zakład powstał na bazie spółki Vereinigte Smyrna-Teppichfabriken. Uruchomiono go 26.07.1945 r. jako Państwową Fabryka Dywanów Smyrneńskich w Kowarach, Nr 11. Od 1.01.1951 r. jako Dolnośląska Fabryka Dywanów Smyrneńskich „Kowary” Przedsiębiorstwo Państwowe Wyodrębnione w Kowarach. W latach 50-tych XX w. planowano przenieść zakład w inny rejon kraju. Z tego m.in. powodu nie czyniono w nim żadnych inwestycji. W 1968 r. specjalna komisja stwierdziła, iż stan techniczny budynków i urządzeń zagraża bezpieczeństwu pracowników. W grudniu 1968 r. podjęto decyzję o likwidacji zakładu. Po batalii na rzecz utrzymania fabryki Ministerstwo Przemysłu Lekkiego podjęło decyzję o budowie nowego zakładu. W 1969 r. podjęto decyzję o wprowadzeniu w Kowarach nowoczesnej technologii produkcji dywanów typu Axminster. Oddanie do użytku nowego zakładu, wyposażonego w nowe krosna stało się jedną z przyczyn zmian jego nazwy z dniem 1 stycznia 1972 r. na: Fabryka Dywanów „Kowary” w Kowarach. Na początku lat 70-tych podjęto decyzję o produkcji dywanów igłowych. Pierwszy aparat igłowy zamontowano w 1973 r. Rozpoczęto też wówczas kolejną rozbudowę fabryki na potrzeby produkcji dywanów igłowych, zakończoną ostatecznie w 1975 r. W latach 80-tych i 90-tych systematycznie rozbudowywano i unowocześniano park maszynowy. Fabryka eksportowała swoje wyroby do wielu krajów Europy oraz Japonii, USA, Kanady, Australii i krajów arabskich. Do ZSRR szło 50% produkcji wyrobów w technologii igłowej. W 1991 r. nastąpiło załamanie eksportu w ten rejon, doprowadzając niemal do wygaśnięcia produkcji wykładzin igłowych. Natomiast po wojnie w Zatoce Perskiej ustał eksport wyrobów w technologii axminster do krajów arabskich. Załamał się również rynek polski. Udało się przetrzymać ten okres dzięki eksportowi wyrobów w technice axminster do Anglii, Irlandii, Australii i Japonii. 16.03.1992 r. fabrykę przekształcono w jednoosobową spółkę skarbu państwa pod nazwą Fabryka Dywanów „Kowary” S.A. Dnia 12.09.1995 r. akcje spółki wniesiono do Piętnastego Narodowego Funduszu Inwestycyjnego, który w 1996 r. zmienił nazwę na Narodowy Fundusz Inwestycyjny „Hetman” S.A. Zgodnie ze schematem od 1992 r. na czele Fabryki stał Zarząd Spółki jako organ wykonawczy, obok którego znajdował się Radca Prawny i Walne Zgromadzenie Akcjonariuszy. Zarządowi podporządkowani byli: (1) Główny Księgowy, (2) Szef Służby Pracowniczej, (3) Szef Służby Technicznej, (4) Szef Służby Materiałowej, ponadto (5) Dział Analiz i (6) Radcy Prawni.

Przejęto akta dotyczące działalności Fabryki, dokumentację techniczną oraz akta osobowe.