Na zawartość zespołu składają się sprawozdania z działalności Starostwa i poszczególnych Referatów dają one obraz sytuacji ekonomiczno-politycznej w latach 1946-1949. Na uwagę zasługuje wzmianka o udziale Starostwa Śródmiejsko Warszawskiego w kampanii wyborczej do Sejmu Ustawodawczego. Ciekawą grupę akt stanowią statuty organizacyjne stowarzyszeń i związków nadsyłane do zatwierdzenia przez Starostwo.

Starostwo Grodzkie Śródmiejsko-Warszawskie działalność swoją rozpoczęło 5 II 1945 r. Powołane zostało dekretem Ministra Administracji Publicznej. Statut organizacyjny opracowany został na Plenum Miejskiej Rady Narodowej. W myśl statutu - Starostwa Grodzkie /Zarządy Dzielnicowe/ są na terenie powiatów grodzkich organami wykonawczymi dzielnicowego samorządu oraz władzami administracji ogólnej i instancji. Kontrolę społeczną organów wykonawczych sprawuje Dzielnicowa Rada Narodowa. Na czele organów wykonawczych dzielnicowego samorządu terytorialnego stoją Starostowie Grodzcy, którzy skupiają również w swym ręku całokształt administracji państwowej, niewydzielonej spod ich władzy ustawami specjalnymi. Pomocnikiem Starosty był wicestarosta, który zastępował go we wszystkich sprawach z wyjątkiem referatu bezpieczeństwa. Starostwo Grodzkie dzieliło się na Referaty na czele których stali kierownicy Referatów. Starostwa Grodzkie istniały w Warszawie do połowy 1950 r. Zlikwidowane zostały na mocy ustawy z dnia 20 III 1950 r. o terenowych organach jednolitej władzy państwowej.