| Numer | Nazwa | Daty skrajne | Liczba skanów | rozwiń wszystko zwiń wszystko |
| 3/107/0 | Archiwum fotograficzne Narcyza Witczaka-Witaczyńskiego | 1916-1942 | 4873 | rozwiń zwiń |
| W archiwum fotograficznym Narcyza Witczaka-Witaczyńskiego znajdują się negatywy na szkle z fotografiami wykonanymi przez jednego autora. Wyjątek stanowią: - 11 j.a. – negatywy na szkle oraz na błonie w formacie 9x12 cm wykonane przez Henryka Andrzejkowicza , który współpracował z Witaczyńskim na początku lat 40 XX w. (vide rozdz. II „Dzieje zespołu”); - 71 j.a. – negatywy na błonie w formacie 24x36 mm wykonane w 1 Pułku Strzelców Konnych w Garwolinie przez nieznanego autora ; - 40 j.a. – odbitki pozytywowe z albumu pochodzenia niemieckiego z roku 1916 . Najwcześniejsze fotografie wykonane przez Witaczyńskiego – negatywy pokazujące działalność Szwadronu Przybocznego Naczelnika Państwa pochodzą z roku 1919 . Kolejne zdjęcia są datowane na rok 1921, od kiedy twórczość Narcyza Witczaka-Witaczyńskiego można uznać za systematyczną, kontynuowaną nieprzerwanie do wybuchu wojny – w Warszawie do 1931 roku, a następnie w Garwolinie. Fotografie z zespołu Narcyza Witczaka-Witaczyńskiego dotyczą głównie Szwadronu Przybocznego Naczelnika Państwa, Szwadronu Przybocznego Prezydenta RP, 1 Pułku Szwoleżerów Józefa Piłsudskiego oraz 1 Pułku Strzelców Konnych w Garwolinie. Ich główną osią tematyczną jest służba wojskowa. Składają się na nią obrazy z życia codziennego, ćwiczeń, manewrów, szkoleń, posiłków, czyszczenia broni, zawodów jeździeckich i strzeleckich, uroczystości wojskowych, pielęgnacji koni oraz czasu wolnego. Ponadto udokumentowany jest cykliczny udział jednostek w obchodach świąt państwowych, kościelnych i pułkowych, a także inne istotne wydarzenia (pogrzeby, okrągłe rocznice, wizyty o randze państwowej), z udziałem władz świeckich i religijnych. Jest także spora grupa portretów z najbliższego otoczenia fotografa – rodziny, przyjaciół i znajomych oraz wojskowych – dowódców oddziałów, w których służył, generałów, oficerów i podoficerów oraz niższych stopniem żołnierzy. Wiele fotografii, wykonanych w różnych okolicznościach, jest poświęconych najbliższej rodzinie, żonie i córkom oraz rodzicom i krewnym. Zarówno fotografie Henryka Andrzejkowicza, jak i fotografie, których autorstwa nie udało się ustalić, wpisują się w zakres tematyczny zdjęć Witaczyńskiego dotyczący działalności 1 Pułku Strzelców Konnych. Odrębną kategorię stanowi album z 1916 roku z odbitkami zdjęć wykonanych w Łodzi i okolicznych miastach przedstawiających ważniejsze zabytki - głównie architektury sakralnej - w podłódzkich miejscowościach (Bolimów, Brzeziny Łódzkie, Dąbrówka Niesułków, Jeżów, Łowicz, Mikołajewice, Poddębice, Stryków, Tomaszów, Uniejów, Warta Bartoszewice, Wodzierady). Ponadto w systemie teleinformatycznym zinwentaryzowano kopie cyfrowe 6 zeszytów w formacie A5, w których Narcyz Witczak-Witaczyński prowadził ewidencję wykonanych przez siebie fotografii w latach 1921-1939. Mimo, że zeszyty pozostają własnością rodziny autora, podjęto decyzję o włączeniu do zespołu ich kopii cyfrowych ze względu na wartość dokumentacyjną świadczącą o logice porządkowania fotografii w spuściźnie. Liczba jednostek w zespole: 4655 |
| 3/108/0 | Kolekcja fotografii Katarzyny Szurman | 1908-1940 | 0 | rozwiń zwiń |
| Liczba jednostek w zespole: 25 |
| 3/109/0 | Archiwum Elżbiety Czyżewskiej | [1935] 1948-2010 | 0 | rozwiń zwiń |
| Materiał ten jest jedynie częścią należących do niej przedmiotów spakowanych do jednej z dwóch walizek przez właściciela mieszkania wynajmowanego przez aktorkę w ostatnich latach życia, a następnie wystawionych na śmietnik. Zbiór dokumentów i fotografii, który został ocalony, jest zbiorem różnorodnym, żeby nie napisać chaotycznym. Zawarte są w nim materiały zebrane przez aktorkę w ciągu wielu lat scenicznej działalności i w toku codziennego życia. Część z nich pochodzi jeszcze z czasów, kiedy mieszkała w Polsce, wiele dokumentów i wycinków prasowych zebrana została już w USA. Najliczniejszą grupę stanowią fotografie samej Elżbiety Czyżewskiej – zarówno prywatne, jak i pochodzące z profesjonalnych sesji a także zdjęcia związane z jej aktorską działalnością – z planów filmowych i scen teatralnych. Są tu także portrety męża aktorki, Davida Halberstama, jej siostrzenicy Magdaleny Jaszuńskiej oraz zdjęcia przyjaciół i znajomych, a także zwierząt. Zdjęcia Elżbiety Czyżewskiej były wykonywane przez wielu renomowanych fotografów, w Polsce i w Stanach Zjednoczonych podczas indywidualnych sesji, na planie filmowym i podczas różnych wydarzeń. Autorami fotografii, które można znaleźć w tym archiwum byli m.in. Wiesław Antosik, Janusz Bąkowski, Burt Glinn, Franciszek Kądziołka, Edward Hartwig, Bogusław Kapusto, Franciszek Kądziołka, Gene, Kramer, Jill Krementz, Tadeusz Kubiak, Pierre Manciet, Léo Mirikine, Franciszek Myszkowski, Zofia Nasierowska, Renata Pajchel, Ryszard Różycki, Pamela Serle, Jacek Stachlewski, Florian Staszewski, Jerzy Strzeszewski, Andrzej Stryjecki, Jerzy Szurowski, Jerzy Troszczyński, Wojciech Urbanowicz i Janusz Zachwajewski. Wiele fotografii filmowych (fotosów i werków) jest opatrzonych metryką przedsiębiorstwa Film Polski, z danymi filmu w języku francuskim i angielskim, ponieważ fotosy te służyły promocji polskich produkcji za granicą. Część z nich jest obecnie dostępna w repozytorium fotografii Filmoteki Narodowej. Wśród dokumentacji aktowej znalazły się takie materiały jak np. pisma z Białego Domu z nadaniem Czyżewskiej obywatelstwa USA w 1973 r., czy dyplom nagrody „Srebrna maska” z roku 1963, korespondencja ze znajomymi i przyjaciółmi oraz dokumenty związane z jej zawodem, takie jak scenariusze filmowe i teksty sztuk teatralnych, umowy na udział w filmach, czy notatki i zapiski aktorki, które powstały w czasie jej przygotowań do ról. Ponadto archiwum Elżbiety Czyżewskiej zawiera sporo druków ulotnych, takich jak programy teatralne sztuk, w których grała aktorka – z teatrów polskich i amerykańskich, plakaty i afisze, foldery oraz ulotki. Oprócz tego aktorka zebrała pokaźną ilość wycinków prasowych lub całych egzemplarzy czasopism, w których ukazywały się recenzje czy wzmianki dotyczące jej ról lub filmów, w których występowała oraz artykuły na jej temat i wywiady. W zespole tym znajdują się również rysunki jej przyjaciół, fragmenty utworów literackich, oraz drobne wycinki i kartki. Wszystkie te materiały pogrupowano według ich właściwości tematycznej, zgodnie z wytycznymi dla opracowania spuścizn, dzięki czemu podzielono zespół na odpowiednie serie i podserie. Liczba jednostek w zespole: 160 |
| 3/110/0 | Kolekcja fotografii Lucyny Robowskiej | 1890-1939 | 0 | rozwiń zwiń |
| Liczba jednostek w zespole: 89 |
| 3/111/0 | Archiwum Janiny Bąkowskiej-Przeradzkiej | 1923-1972 | 0 | rozwiń zwiń |
| Liczba jednostek w zespole: 126 |
| 3/112/0 | Archiwum fonograficzne Mieczysława Stachiewicza | 1999-2008 | 0 | rozwiń zwiń |
| Mieczysław Stachiewicz szeroko opisuje historię swojej rodziny. Wspomina dom rodzinny. Dużo uwagi poświęca ojcu oraz jego bliskim relacjom z Marszałkiem Józefem Piłsudskim. Omawia wzajemne relacje panujące pomiędzy matką – Marią Sawicką, a jej siostrami. Omawia wykształcenie członków swojej rodziny, przedstawia ich losy wojenne i powojenne. Duża część wspomnień poświęcona jest okresowi wczesnego dzieciństwa spędzonego w przedwojennej Warszawie w okolicach Placu Saskiego i Alei Ujazdowskich oraz wakacji spędzanych w majątku wujostwa pod Dęblinem. Autor wspomina naukę w Szkole Podchorążych Rezerwy lotnictwa w Dęblinie oraz praktykę studencką z inwentaryzacji budownictwa w okolicach Puszczy Białowieskiej. Jest też opis tułaczki we wrześniu 1939 roku, prowadzącej z Rumunii przez Jugosławię, Grecję do Francji, a w ostateczności do Anglii. Duży fragment stanowią wspomnienia na temat nauki pilotażu w Wielkiej Brytanii, oraz służby w 301 Dywizjonie Bombowym „Ziemi Pomorskiej”. Mieczysław Stachiewicz skrupulatnie opisuje swoje powietrzne zmagania i walkę z okupantem niemieckim. Wspomina również swoje zdziwienie i rozżalenie, że dostał rozkaz odkomenderowania na studia, podczas gdy nadal trwały działania wojenne. Spora część wspomnień poświęcona jest życiu powojennemu w Anglii. Autor kolejno opowiada jak poznał swoją przyszłą żonę i jej rodzinę, jak radzili sobie w pierwszych latach po wojnie, omawia także przebieg swojej pracy zawodowej. Nie brakuje również bardzo osobistych komentarzy autora dotyczących życia rodzinnego, relacji z teściami i wychowania dzieci. Autor poświęca także sporo uwagi okresowi, w którym przeszedł na emeryturę. Końcowa część wspomnień dotyczy rozważań na temat działalności Instytutu Józefa Piłsudskiego w Londynie. Mieczysław Stachiewicz przedstawia historię tej instytucji, omawia działalność i zadania Instytutu, który zwłaszcza w okresie PRL-u miał szczególną rolę do spełnienia w zachowaniu i utrzymaniu prawdy historycznej zniekształcanej w kraju. Przedstawia obecnych pracowników oraz ich bieżącą pracę. Szeroko omawia zbiory i pamiątki jakie są przechowywane w Instytucie. Na zakończenie wspomnień podsumowuje swoje życie rodzinne i zawodowe. Liczba jednostek w zespole: 12 |
| 3/113/0 | Archiwum audiowizualne Andrzeja Mariana Bogusza | 1964-1966, 1970-1991 | 0 | rozwiń zwiń |
| Na zespół składają się fotografie (negatywy na błonie, diapozytywy) oraz filmy (taśmy SVHS). Przedstawiają życie Polonii Amerykańskiej w Nowym Jorku w tym: demonstracje pod polskim konsulatem, parady Pułaskiego, bale, wystawy, wernisaże, ludzi kultury m.in. Czesława Miłosza, Jana Nowaka Jeziorańskiego, Elżbietę Czyżewską, Urszulę Dudziak, Michała Urbaniaka, Jacka Kaczmarskiego, Jana Kobuszewskiego, Franciszka Starowieyskiego (podczas wernisażu autorskiej wystawy w 1985 r.). Ponadto: wizytę papieża Jana Pawła II w Stanach Zjednoczonych w 1979 r., wizytę kardynała Józefa Glempa (1985 r.) i Lecha Wałęsy (1988 r.) w Narodowym Sanktuarium Matki Bożej Częstochowskiej w Doylestown w stanie Pensylwania, objęcie stanowiska konsula generalnego RP w Nowym Jorku przez Jerzego Sułkowskiego w 1990 r., wizytę premiera Tadeusza Mazowieckiego w Polskiej Unii Kredytowej (lata 1989-1991), ministra Andrzeja Olechowskiego podczas wizyt w Centrum Polsko-Słowiańskim (w latach 1992-1995), spotkanie przedwyborcze amerykańskiego polityka Stevena Solarza w sali Centrum Polsko-Słowiańskiego (1989 r.). Liczba jednostek w zespole: 1018 |
| 3/114/0 | Archiwum fotograficzne Zbigniewa Delonga | 1960-2009 | 0 | rozwiń zwiń |
| Liczba jednostek w zespole: 2142 |
| 3/115/0 | Zbiór fotografii dotyczących działalności Polaków w miejscowości Asziche w Chinach | 1909-1910 | 0 | rozwiń zwiń |
| Liczba jednostek w zespole: 164 |
| 3/116/0 | Archiwum Józefa Romana Rybickiego | 1901-1986 | 0 | rozwiń zwiń |
| Liczba jednostek w zespole: 66 |
| 3/117/0 | Przedsiębiorstwo Usług Filmowych Polfilm | 1936-1993 | 0 | rozwiń zwiń |
| Liczba jednostek w zespole: 248510 |
| 3/118/0 | Archiwum fotograficzne Leopolda Paszkowskiego | 1922-08-28, 1931-1940 | 0 | rozwiń zwiń |
| Liczba jednostek w zespole: 13 |
| 3/119/0 | Archiwum fotograficzne rodziny Niezabitowskich | 1920-1939 | 0 | rozwiń zwiń |
| Liczba jednostek w zespole: 70 |
| 3/121/0 | Kolekcja Andrzeja Świdlickiego | 1935-1993 | 0 | rozwiń zwiń |
| Na kolekcję składają się odbitki fotograficzne w większości czarno-białe, obejmujące okres od 1935 do 1993 r. Wśród najstarszych fotografii jest wiele przedstawiających karierę zawodową aktorów, m.in.: Marii Revelis-Zejmowny, Adeli Bożyńskiej, Adolfa Bożyńskiego, Jadwigi Andrzejewskiej, Wiery Gran, Eugeniusza Bodo. W zbiorze znajdują się również fotografie osób związanych z Rozgłośnią Polską „Radia Wolna Europa” oraz fotografie ilustrujące wydarzenia związane z działalnością rozgłośni w latach 1980-1990, jak m.in.: pracownicy warszawskiego biura RWE, spotkanie Lecha Wałęsy z pracownikami RWE, Jan Nowak-Jeziorański podpisujący swoje książki, Jacek Kaczmarski jako pracownik RWE, Marek Łatyński - szef Rozgłośni Polskiej RWE i Lidia Ciołkoszowa w Monachium, Msza św. za zmarłych pracowników RWE w kościele Św. Krzyża w Warszawie, uroczystość na Zamku Królewskim w Warszawie z okazji otwarcia warszawskiego biura RWE, sesja naukowa dotycząca RWE na Uniwersytecie Warszawskim, przyjęcie wydane przez Amerykanów w hotelu Marriot w Warszawie z okazji otwarcia warszawskiego biura RWE. Autorami fotografii są m.in.: Jarosław Maciej Goliszewski, Erazm Ciołek, Anna Beata Bohdziewicz, Gerard Puciato, Tadeusz Mroczkowski, F. Maliniak oraz P. Sawicki. Liczba jednostek w zespole: 166 |
| 3/122/0 | Agencja Prasowa "Interpress" - filmy | 1974-1992 | 0 | rozwiń zwiń |
| Liczba jednostek w zespole: 249 |
