Akta notarialne l. 1934-1939, od sygn. 1 do sygn.11: Akta kupna sprzedaży ziemi i nieruchomości, intercyzy, testamenty, Skorowidz l.1934-1939, od sygn. 12 do sygn. 17, Repertorium l. 1934-1950, od sygn. 18 do sygn. 26, Akta notarialne l. 1933-1950, od sygn. 27 do sygn.31: Akta kupna-sprzedaży ziemi i nieruchomości, intercyzy, testamenty, Skorowidz l. 1945-1948, sygn. 32, Akta notarialne l.1951, sygn. 33: Akta kupna-sprzedaży ziemi i nieruchomości, intercyzy, testamenty, Repertorium l. 1950-1952, sygn. 34. brak sygn. w trakcie skontrum 2004-2005 14, 16, 17, 20

Podstawą działania notariatu na ziemiach polskich w okresie Księstwa warszawskiego, a później Królestwa Polskiego była ustawa notariatu ogłoszona 4..08.1808, oparta na wzorach francuskich tj. ustawie z 1803 r. Poźniejsze ustawy i instrukcje hipoteczne z lat 1818, 1819 1825 r. wprowadziły wprawdzie drobne zmiany o organizacji notariatu nie zmieniły one jednak ani jego istoty ani zasad ustrojowych. Notariat był wynikiem oddzielenia się jurysdykcji dobrowolnej od spornej i odznaczał się pewną specyfiką w uprawnieniach i kompetencjach. Z jednej strony notariusz był urzędnikiem publicznym, przyjmował akty wypływające z dobrej woli stron, tj. umowy, kontrakty, deklaracje, którym strony chciały nadać cechę aktów publicznych, z drugiej strony był on instytucją o charakterze prywtno-prawnym, nie pobierał wynagrodzenia ze strony państwa lecz pobierał opłaty za spełnianie czynności od osób zainteresowanych. Przyjmując akty dobrej woli notariusz był mężem zaufania stron i ich wiarygodnym świadkiem. Był zobowiązany do wydawania wyciągów z akt przed nim zawartych. Notariusz usuwał ewentualne spory między sronami, zabezpieczał i utrwalał ich prawa.Urząd notariusza był dozywotni, zatwierdzany przez Komisję Rządową Sprawiedliwości, a władza dyscyplinarna nad nnimi należała do sądów. Ustawy z l. 1808,1818 i 1825 dzieliły notariuszy na 3 grupy: 1. pisarzy aktowych działających przy Sądzie Apelacyjnym i mających prawo sporzadzania aktów na terenie całego kraju, 2. rejentów kancelarii ziemiańskich z uprawnieniami działania na terenie Trybunału Cywilnego, do którego otrzymali nominację, 3. rejentów kancelarii okręgowych przypisanych do terenu okręgu Sądu Pokoju..Ci ostatni mieli zwykle kancelarie w mieszkaniach prywatnych. Na terenie pow. Łęczyckiego pierwsze kancelarie rozpoczęły dzialalność w Łęczycy już w 1807 r., następnie kancelaria powstała w Ozorkowie w 1870 r. W 1866 r. została wydana rosyjska ustawa notarialna, wprowadzajaca w Królestwie Polskim wraz reformą sądową tj. w r. 1876. Zachowała ona zasadnicze uprawnienia i zasady organizacji notariatu lecz wprowadziła pewne modyfikacje i ograniczenia.Pewna część czynności przeszła do jurysdykcji sądów gminnych i pokoju, uległy częściowej modyfikacji zasady instrukcji hipotecznej z 1819 r., niektóre akty notarialne/ głównie na podstawie których ustanawiane były prawa dóbr nieruchomych, dla ich ważności musiały być zatwierdzone przez starszego notariusza okręgu sądowego. Tak więc czynności notarialne sporządzane były od tego okresu pod kontrolą sadową, sąd także mianował i zwalniał notariusza/prezes Izby Sądowej/. Kancelarie notarialne istniały w miastach gubernialnych i powiatowych, ale dopuszczno w przypadku potrzeby możliwość powołania ich w innych miastach. Wybuch I wojny światowej zawiesił na pewien okres działalnośc notariatu. Wznowiły one czynność w 1917 r. na zasadzie tymczasowych przepisów o organizacji sądownictwa w Królestwie Polskim z 18.07.1917 r.W zasadzie ustawa o notariacie z 1866 r. obowiązywała aż do 1939 r. i chociaż w okresie międzywojennym ukazało się szereg rozporządzeń, miały charakter uzupełniający, np… Dekret z 03.07.1918 r. wprowadza nazwę urzędnika tj. notariusz zamiast rejent , ustawa z 05.07.1926 r. zmieniła niektóre postanowienia ustawy, m. in. W kwestii terminu przekazywania ksiąg notarialnych do archiwum hipotecznego. Tak zorganizowane kancelarie notarialne w zasadzie istniały do r. 1939, kiedy to wybuch II wojny światowej zawiesił ich działalność. W Łęczycy działało kilku notariuszy rocznie, natomiast w Ozorkowie była zawsze jedna kancelaria.