Akta Notariusza Kurmanowicza Józefa, 1925-1933, sygn.: 1, 3-4, 7-9, 13-15, 18-20, 25-28, 31-32; Repertorium Notariusza Kurmanowicza Józefa, 1925-1933, sygn.: 2, 5-6, 10-12, 16-17, 21-24, 29-30, 33; Skorowidz do akt Notariusza Józefa Kurmanowicza, 1930, sygn. 36; Skorowidz do akt Notariusza Józefa Kurmanowicza, 1932, sygn. 37. UBYTKI: 10/2004.,

Początki współczesnego polskiego notariatu wiążą się z odzyskaniem przez Polskę niepodległości w 1918r. Wielu polskich prawników wykonywało ten zawód pod rządami państw zaborczych. Rozporządzenie prezydenta RP z 27 października 1933r. wprowadziło w życie pierwsze polskie prawo o notariacie. Rozporządzenie znosiło ustawy notarialne zaborców i określało zakres obowiązków notariuszy. Międzywojenny notariat charakteryzował się silnym samorządem. Jego organami były izby notarialne, a czynności nadzorcze nad notariatem wykonywały rady izb notarialnych oraz prezesi sądów apelacyjnych i okręgowych. Dla podkreślenia znaczenia notariatu, czynności notariusza określone zostały jako czynności publiczne, a dokumenty notarialne jako zaopatrzone w znamię wiary publicznej. Mianowanie i odwołanie notariusza leżało w gestii Ministra Sprawiedliwości. Kandydaci na notariuszy podlegali odpowiedniej selekcji. Kancelaria notariusza Kurmanowicza Józefa funkcjonowała w latach 1925-1933 przy Sądzie Okręgowym w Białymstoku.

Skorowidze (2 j.a.) przeniesione zostały do pomocy ewidencyjnych - przedmiotowego zespołu nr. 291 - na podstawie decyzji Komisji Metodycznej z dnia 19.05.2004r.