Akta urodzeń 1728-1741, 1804-1806, 1817-1826, 1835-1839 [1839-1842]; małżeństw 1738-1741, 1836 i zgonów 1801-1826, 1836; sygn. 1-7

W XVI w. istniały w Kleszczelach dwie prawosławne cerkwie parafialne: p.w. św. Jerzego i p.w. św. Mikołaja, należące do diecezji włodzimierskiej ze stolicą we Włodzimierzu Wołyńskim. Okres panowania litewskiego zapoczątkował proces zmiany sytuacji etnicznej i wyznaniowej. Po zawarciu unii brzeskiej w 1596 r. prawosławnym parafianom odebrano cerkiew św. Mikołaja, przekazując ją unitom. Kupcy kleszczelowscy „wiary greckiej” założyli bractwo św. Mikołaja. W obronie cerkwi złożyli petycje do króla Władysława IV. 14 marca 1633 r. monarcha polecił oddać świątynię ich wcześniejszych właścicielom. Bractwo nie cieszyło się długo cerkwią 29 sierpnia 1633 r. unici ponownie ją przejęli. Król wyznaczył komisję do zbadania sprawy na miejscu. Decyzja komisji była korzystna dla prawosławnych. Przez piętnaście jeszcze lat bractwo i cerkiew św. Mikołaja pozostawały przy wierze prawosławnej. W 1648r. Po śmierci króla, zmieniła się sytuacja polityczna w kraju. Z braku możliwości odzyskania cerkwi, członkowie bractwa przyjęli unię. Do wieku XVIII w Kościele unickim nie było podziału na proboszczów, wikariuszy. Każdy ksiądz unicki był na równi z innymi, jeśli było ich więcej w parafii, tak samo sprawował liturgię czy inne posługi duchowne. Także wszyscy jednakowo mogli korzystać z uposażenia i dochodów cerkwi. W ten sposób każdy ksiądz był proboszczem, a każda cerkiew parafialną. Po III rozbiorze Polski tereny te znalazły się w granicach Prus. Po podpisaniu traktatu pokojowego w Tylży w 1807 r., aż do wybuchu I wojny światowej, należały do Cesarstwa Rosyjskiego. Okres panowania carskiego spowodował powrót od 1839 r. ogółu podlaskich Rusinów do kanonów Cerkwi prawosławnej wprowadzając jednocześnie rosyjską otoczkę obrzędowo – kulturową. G. Sosna, Kleszczele; J. Maroszek, Dziedzictwo unii kościelnej w krajobrazie kulturowym Podlasia 1696-1996, Białystok 1996.

mikrofilmy: C.377-C.380, C.382-C.384