Sprawy cenzury, duchowieństwa rzymsko-katolickiego, sekt, tajnych i jawnych stowarzyszeń ( m.in. „Macierzy Szkolnej”, „Sokoła”), tajnego i jawnego nadzoru policji wobec osób podejrzanych, bibliotek i czytelni, drukarni, nadzoru nad nauczycielami i uczniami, strajków robotniczych i rolnych. Materiały dotyczące epidemii, stanu sanitarnego miasta, oświetlenia Łomży, budowy dróg, mostów i domów, handlu, nadzoru nad prostytucją, poboru do wojska, ewakuacji urzędu w 1915 roku. Ustawy i sprawozdania stowarzyszeń i związków drukowane w języku polskim i rosyjskim. Księgi kancelaryjne, skorowidze, księgi rachunkowe, rejestry i wykazy ( 1 – 600 ).

Ustawa z dnia 19/31 grudnia 1866 roku o straży ziemskiej wprowadzała reformę w urządzaniu średnich i niższych organów policyjnych na obszarze Królestwa Polskiego. Straż Ziemska pod względem zależności dyscyplinarnej podlegała Kancelarii Gubernatora zaś pod względem ekonomicznym wydziałowi wojskowo-policyjnemu Rządu Gubernialnego. Na terenie powiatu nad strażą ziemską czuwał naczelnik powiatu , dowodził nią jego pomocnik tzw. naczelnik straży ziemskiej. Miasta gubernialne mocą ukazu z 1866 roku podporządkowano bezpośrednio władzy urzędów gubernialnych tworząc w nich osobnych policmajstrów. Straż ziemska jako policja wykonawcza mogła ingerować w sprawy administracji wyłącznie na wezwanie stosownych władz. Uprawnienia wykonywane przez policmajstrów obejmowały czynności policyjne znajdujące się uprzednio w gestii magistratów, a także sprawy nadzoru nad strażą ziemską. Plicmajster był równocześnie p.o. naczelnika straży ziemskiej.