Ocalały szczątek zespołu całkowicie zniszczonego w czasie II wojny światowej stanowią: - pokwitowania rachunków z kas obwodowych, powiatowych i miejskich, komór celnych i magazynów solnych miast województwa mazowieckiego - pismo księcia warszawskiego Fryderyka Augusta z 1809 r. w sprawie pensji dla oficjalistów Izby -akta osobowe Józefa Dekucińskiego, buchaltera - pojedyncze dokumenty dotyczące spraw rozrachunkowych

Najwyższa Izba Obrachunkowa (wcześniej Główna Izba Obrachunkowa) była organem kontrolującym rachunkowość państwową w Księstwie Warszawskim i Królestwie Polskim. Zadaniem Izby, powołanej do istnienia w 1808 r. była rewizja rachunków kas publicznych o obrotach przekraczających 500 złp. Z czasem Izba przejęła obowiązki Komitetu Umorzenia Długu Krajowego i kontroli nowej rachunkowości górniczo-hutniczej. Od 1850 r. Izba kontrolowała rachunki Księstwa Łowickiego. Na mocy ukazu cesarskiego z dniem 1/13 I 1867 r. Izba została zlikwidowana, a w jej miejsce powołane 3 izby kontrolujące - w Warszawie, Łomży i Lublinie. Do zakończenia prac nad kontrolą rachunków wcześniej skierowanych do Izby na okres 2 lat ustanowiono Czasową Komisję Kontrolującą. Po likwidacji Najwyzszej Izby Obrachunkowej wytworzone przez nia akta zostały wywiezione do Petersburga. Powróciły do Polski po traktacie ryskim.

stan zachowania zespołu - szczątek