Zachowane akta Towarzystwa składają się z dokumentacji dotyczącej organizacji i funduszów Towarzystwa, przyjmowania członków i ich uprawnień oraz różnych form działalności. Są to protokoły posiedzeń obu działów Towarzystwa, sprawozdania dotyczące formułowania się Biblioteki i poszczególnych gabinetów, prace nadsyłane do Towarzystwa do odczytania na posiedzeniach, korespondencja w sprawie ufundowania pomnika Mikołaja Kopernika w Warszawie, katalogi biblioteczne działu polskiego Biblioteki Towarzystwa. Jest też kilka rękopisów, jak dziennik gen. Dominika Dziewanowskiego, obejmujący okres od 21 XI 1812 do 20 VI 1813 r., list uwierzytelniający angielskiego króla Jerzego III dla posła przy dworze polskim Thomasa Wroughtona z 1769 r. (oryg.), kwity na wpłatę kwarty przez Kazimierza Kątskiego gen. artylerii koronnej z 1699 r. (oryg.), dziennik w formie listów Franciszka Bogdańskiego, naczelnika sekcji religijno-administracyjnej w Komisji Województwa Krakowskiego, do Antoniego Glogera, opatrzony tytułem "Podróż z Kielc do Karlsbadu 1826" oraz rękopis Wojciecha Bogumiła Jastrzębowskiego "Projekt do Konstytucji Europejskiej, czyli przymierza wiecznego między narodami ucywilizowanymi".

Towarzystwo Przyjaciół Nauk powstało w 1800 r. Zostało zlikwidowane przez rząd carski w 1832 r. Założenia programowe i organizacyjne Towarzystwa zostały sformułowane w ustawie z 30 X 1802 r. Towarzystwo zostało zalegalizowane dopiero po dwóch latach działania, reskryptem króla pruskiego z 1 VII 1802 r. W czasach Księstwa Warszawskiego jego istnienie zatwierdził 30 IV 1807 r. Fryderyk August, dodając do nazwy Towarzystwa przymiotnik Królewskie; w okresie Królestwa Polskiego zostało zatwierdzone przez cesarza Aleksandra I i Mikołaja I. Towarzystwo dzieliło się na dwa działy: dział "umiejętności" (nauki biologiczne i matematyczne) oraz dział "nauk" (nauki humanistyczne). Na czele Towarzystwa stał prezes. Kolejnymi prezesami byli: Jan Chrzciciel Albertrandi, Stanisław Staszic i Julian Ursyn Niemcewicz. W skład Towarzystwa wchodzili członkowie i sympatycy kilku kategorii (członkowie czynni, przybrani, honorowi i korespondenci). Celem Towarzystwa było popieranie twórczości i działalności we wszystkich dziedzinach nauki i kultury polskiej oraz wymiana informacji o ruchu naukowym w kraju i za granicą. Towarzystwo przyjmowało do swego grona, obok całej elity Księstwa Warszawskiego i Królestwa Polskiego, także wybitnych uczonych i pisarzy z państw obcych, utrzymywało kontakty z innymi ośrodkami naukowymi Europy. Towarzystwo posiadało bardzo cenną i liczną Bibliotekę, gabinet numizmatyczny oraz zbrojownię generała Henryka Dąbrowskiego.

stan zachowania zespołu: jako daty skrajne zespołu podano daty działalności TPN (także przy jednostkach niedatowanych); oprócz akt własnych Towarzystwa znajdują się tu także liczne załączniki, od XV w., zachowane w postaci oryginałów i kopii, których datację uwzględniono przy opisach jednostek.