Z archiwum Kancelarii Generał-Gubernatora Warszawskiego, które liczyło przed II wojną światową blisko 90000 poszytów ocalała tylko część akt z lat 1903-1909. W latach 1965-1966 dołączono do nich część archiwaliów rewindykowanych z ZSRR, która zawierała ok. 36 m.b. z lat 1870-1917. W obu omawianych częściach występują akta różnych refertów ze wszystkich pięciu wydziałów kancelarii i dotyczą spraw, które były przydzielone do odpowiednich wydziałów.

Urząd Generał-Gubernatora Warszawskiego jako naczelna władza administracji Królestwa Polskiego powołany został do życia po śmierci ostatniego namiestnika, gen. Fiodora Berga w 1874 roku. Na terenie Królestwa Polskiego najwyższą władzę cywilną sprawował odtąd, aż do upadku cesarstwa rosyjskiego, generał-gubernator, jako zwierzchnik gubernatorów oraz wojskową jako dowódca wojsk Warszawskiego Okręgu Wojennego. Policyjno-polityczny charakter władzy generał-gubernatora znajdował odbicie w działalności jego kancelarii. Urząd ten składał się przez cały czas swego istnienia z pięciu wydziałów, które dzieliły się na referaty. Komórki owe oznaczano tylko numerami (wydziały - rzymskimi, referaty - arabskimi). Wydział I zjmował się stale sprawami bezpieczeństwa zewnętrznego i wewnętrznego kraju, skupiał więc większość spraw politycznych. W referacie 2 Wydziału II gromadziły się na ogół sprawy miejskie. W Wydziale III skupiały się sprawy szkolnictwa. Wydział IV poświęcony był sprawom osobowym urzędników i funkcjonariuszy państwowych; w Wydziale V zajmowano się sprawami wyznaniowymi i włościańskimi. Kancelarii Generał Gubernatora Warszawskiego podlegało bezpośrednio Archiwum Akt Dawnych. Urząd został zlikwidowany w 1918 r.

stan zachowania zespołu ok. 6-10 % zasobu w stosunku do 1939 r.