Zchowane akta to przede wszystkim dokumentacja wywiadu. Do głównych zadań Oddziału Sztabu Generalnego należała działalność wywiadowcza i kontrwywiadowcza, przede wszystkim w sprawach wojskowych i politycznych. Obszerną grupę akt stanowią materiały dotyczące organizacji wojsk rosyjskich i rosyjskiej straży granicznej, incydentów granicznych, osób podejrzanych o szpiegostwo na rzecz Rosji lub o propagandę rusofilską, listy gończe, wykazy aresztownych. Kolejna grup akt to opracowania wywiadu dotyczące organizacji politycznych i społecznych, głównie czeskich, w mniejszym stopniu również polskich i serbskich. 30 j. a. zawiera podania poddanych rosyjskich o zezwolenie na pobyt czasowy lub stały na obszarze twierdzy. Do podań tych często dołączone są opinie, tzw. "świadectwa moralności" i zaświadczenia o wcześniejszym pobycie w Krakowie.

Kraków był twierdzą od połowy XIX w. W czasie pokoju komendant twierdzy podlegał dowództwu terytorialnemu, a w czasie wojny - dowódcy armii, na której terenie działania znajdowała się twierdza. Do obowiązków komendanta należało dowodzenie oddziałami stacjonującymi w twierdzy, nadzór nad placówkami służby zdrowia, zaopatrzeniem i zakwaterowaniem wojska oraz nad pracami fortyfikacyjnymi i budowlanymi. Załoga twierdzy liczyła 39 tys. osób, w tym około 650 oficerów. Przy Komendzie Twierdzy Kraków istniał Oddział Sztabu Generalnego (Generalstbsabteilung). Dzielił się on na dwie części: wojskową i wojskowo-administracyjną. Do sztabu wojskowego (militärischer Festungstab) należeli oficerowie Sztabu Generalnego, dyrektor artylerii twierdzy i jego adiutant, oficerowie dyrekcji inżynierii i Komendy Placu a także oficerowie ordynansowi. W skład sztabu wojskowo-administracyjnego (militär-administrativer Festungsstab) wchodzili: personel intendentury twierdzy, sądu garnizonowego, szef służby zdrowia twierdzy, komisarz cywilny i kapelani wojskowi. Komenda Twierdzy została zniesiona w 1917 r. a na jej miejsce powołano Komendę Miasta (Stadtkommando). Komendzie Twierdzy w Krakowie podporzdkowana była Komenda Placu (Platzkommando), organ pomocniczy i wykonwczy. Do jej zadań należało m. in. prowadzenie ewidencji oficerów przebywajcych w rejonie twierdzy, organizowanie porządku.

stan zachowania zespołu nie do ustalenia; poprzednią kartę sporządziła w 2001 r. A. Nowak