Terminarz rozpraw, 1935-1939, sygn. 1; akta spraw cywilnych spornych 1933-1938, sygn. 2-6; akta spraw spadkowych [1923] 1929-1939, sygn. 7-10; akta spraw opiekuńczych 1932, sygn. 11; akta spraw karnych, 1936-1937, sygn. 12.

Z chwilą odzyskania niepodległości przez II Rzeczpospolitą sądownictwo polskie działało na podstawie odrębnych aktów prawnych, różnych w każdej z dawnych dzielnic zaborczych. Sytuacja taka trwała do czasu ujednolicenia sądownictwa dokonanego przez Rozporządzenie Prezydenta RP z dnia 6 II 1928 r. ‒ Prawo o ustroju sądów powszechnych. Zgodnie z nim (weszło w życie z dniem 1 I 1929 r.) sądami najniższego szczebla były sądy grodzkie. Rozpatrywały one w zakresie spraw cywilnych spory o roszczenia majątkowe, których wartość nie przekraczała kwoty 1000 zł oraz spory o roszczenia majątkowe dziecka lub matki związane z nieślubnym ojcostwem, bez względu na ich wartość. W zakresie spraw karnych sądy grodzkie rozpoznawały sprawy o przestępstwa zagrożone karą pozbawienia wolności do lat 2 lub karą grzywny. Sądy grodzkie były również zobowiązane do udzielania pomocy sądowej innym sądom. Orzekały jednoosobowo, jako I instancja. Sądami II instancji w stosunku do sądów grodzkich były sądy okręgowe. Sąd Grodzki w Przemyślu działał w obrębie powiatu sądowego przemyskiego i podlegał Sądowi Okręgowemu w Przemyślu. Rozpatrywał sprawy cywilne i karne według obowiązujących przepisów. Trudno jest ustalić organizację Sądu Grodzkiego w Przemyślu z uwagi na brak akt organizacyjnych (zachował się tylko terminarz rozpraw z lat 1935-1939). Sąd rozpoczął działalność w dniu 1 stycznia 1929 r., a zakończył ją 6 września 1939 r. Odnośnie do organizacji Sądu ustalono, że zachowane akta spraw sądowych zostały wytworzone przez jego Oddziały: II, IV, V, IX i XI.