Akta z okresu do 1918 roku, 1910-1917, sygn. 1-3 - sprawy organizacyjne, budowa i rozbudowa fabryki, pożyczki pod zastaw nieruchomości; Akta z okresu II Rzeczypospolitej, 1919-1939, sygn. 4-30 - sprawy organizacyjne, budynek fabryki - opis techniczny, pożyczki pod zastaw nieruchomości, dzienniki główna, książki wekslowe, księgi płacy robotników, księgi list płac, podatek obrotowy; Akta z okresu okupacji, 1939-1943, sygn. 31-38 - roczne sprawozdania z działalności, dziennik główna, dzienne listy płac; Akta z okresu Polski Ludowej, 1944-1951, sygn. 39-51 - sprawy organizacyjne, sprawozdania statystyczne dla GUS dotyczące zatrudnienia, płac, produkcji i zużycia materiałów produkcyjnych, plany finansowe, bilans zamknięcia, dzienniki podawcze.

Początek XX wieku w Galicji charakteryzował się wzmożoną działalnością różnych sfer społecznych na rzecz rozwoju uprzemysłowienia tego regionu. Inicjatywy Komisji Przemysłowej jako organu doradczego Wydziału Krajowego zmierzały tak do zwiększenia ilości zakładanych fabryk, jak i do wprowadzenia różnych udogodnień dla przemysłowców celem skłonienia ich do prowadzenia działalności przemysłowej (zwolnienia od dodatków gminnych do podatków, uzyskanie bezpłatnego placu pod budowę itp.). Komisja Przemysłowa popierała nie tylko rozwój przemysłu wielkiego i średniego, ale też i drobnego: Usiłowania zmierzające do ożywienia i podniesienia przemysłu drobnego bez przemiany w przemysł wielki są bądź paliatywem, częściowo nawet wskazanym ze względów społecznych, bądź nawet w pewnych przypadkach rzeczą zupełnie pożyteczną...” Pierwsza Galicyjska Mechaniczna Fabryka Wstążek Jedwabnych Salik i Reifer w Jarosławiu została założona na mocy umowy z 12 II 1911 r. zawartej między dwoma wspólnikami pochodzenia żydowskiego Maxem Salikiem i Joachimem Reiferem. Dnia 6 maja tegoż roku do spółki przyjęto Izydora Ornateina jako cichego wspólnika. Czas trwania tej umowy rozciągał się na okres od 1 I 1911 roku do 31 XII 1915 roku. W rzeczywistości wspólnicy ci, byli właścicielami tu wymienionej fabryki do wybuchu II wojny światowej. Po śmierci Maxa Salika w roku 1939, przez parę miesięcy współwłaścicielami fabryki wraz z Joachimem Reiferem byli: żona Maxa – Regina Salik i syn Juliusz Salik. Spółka została wpisana do rejestru 30 VI 1911 pod nr firm 653/11 na podstawie uchwały C. K. Sądu Obwodowego w Przemyślu z 29 czerwca 1911 roku. Fabryka określona była jako jawna Spółka Handlowa. Wspólnicy jej byli osobiście odpowiedzialni oraz uprawnieni do zastępstwa i podpisywania firmy pojedyncze, z wyjątkiem weksli, na których musiały figurować 2 podpisy. Przez cały czas swej działalności fabryka wytwarzała wstążki jedwabne, rypsowe, kapeluszowe, ramiączka do damskiej bielizny, a po I wojnie światowej także taśmy, knoty bawełniane, siutaż. W roku 1935, na wniosek właścicieli, zmieniona została nazwa „Pierwszej Galicyjskiej Mechanicznej Fabryki Wstążek Jedwabnych...”. W czasie okupacji posługiwano się jednak nazwę pierwszą. Po wybuchu wojny właściciele fabryki schronili się na terenie Związku Radzieckiego. 14 X 1939 roku Starosta Jarosławski ustanowił komisarycznego zarządcę, który w dniu 9 IV 1940 został zatwierdzony przez Urząd Powierniczy w Krakowie jako powiernik firmy. Z dniem 25 XI 1940 r. fabryka wznowiła swą działalność. W czasie II wojny światowej fabryka poniosła duże straty, zniszczeniu uległy nie tylko pomieszczenia, ale i warsztaty, maszyny oraz częściowo dokumentacja aktowa. Zmniejszyła się również produkcja fabryki. W oparciu o zachowane sprawozdania miesięczne z działalności można stwierdzić, że przed wojną w fabryce było zatrudnionych ok. 80 pracowników, w czasie okupacji natomiast liczba ich zmniejszyła się do 30, przy czym w większości były to Polki, w mniejszości Ukrainki. Opuszczoną po wojnie fabrykę objął w zarząd Państwowy Urząd Wojewódzki w Rzeszowie, wydzierżawiając ją zamieszkałemu w Jarosławiu Józefowi Hasiakowi i Stefanowi Krajewskiemu na mocy umowy z dnia 22 XI 1944 r. Na mocy umowy z 27 I 1945 roku Departament Przemysłu Lekkiego w Lublinie jako najwyższy organ Państwowego Zarządu Powierniczego wydzierżawił Fabrykę Spółdzielczej Wytwórni Trykotaży, Obuwia i Artykułów Pokrewnych „Praca” w Rzeszowie. Fabryka otrzymała nazwę „Fabryka Wstążek w Jarosławiu Spółdzielczej Wytwórni Praca”, z odpowiedzialnością udziałami w Rzeszowie. W latach 1948–1951 fabryka podlegała Dyrekcji Państwowego Przemysłu Miejscowego Województwa Rzeszowskiego i nosiła nazwę „Państwowa Fabryka Wstążek w Jarosławiu”. Od października 1951 roku na podstawie zarządzenia prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Rzeszowie z dnia 17-VIII-1951 r. Państwowa Fabryka Wstążek w Jarosławiu weszła w skład Jarosławskich Zakładów Przemysłu Terenowego. [Na podstawie wstępu do inwentarza, oprac. Elżbieta Piwowar, Przemyśl 1986]