Pion Planowania i Kredytów, 1954-1962, sygn. 1-75 - akta finansowe (bilanse wraz z załącznikami, sprawozdania z kontroli stanu finansowego, plany roczne, inspekcje następujących instytucji kredytowanych przez NBP: Zakładów i Spółdzielni Mleczarskich, Wojewódzkiej Bazy Obsługi Maszyn Drogowych, Powiatowej Wielobranżowej Spółdzielni Pracy Usług Rzemieślniczych, Powroźniczej Spółdzielni Pracy, Spółdzielni Owocowo-Warzywniczej, PZGS „Samopomoc Chłopska”, GS „Samopomoc Chłopska”, PGR, Państwowego Ośrodka Maszyn, Gminnej Kasy Spółdzielczej); Pion Operacyjno-Rachunkowy, 1956-1962, sygn. 76-82 - bilanse wraz z załącznikami; Pion Operacyjno-Administracyjny, 1957-1962, sygn. 83-88 - pisma i protokoły dotyczące przekazywania agend Oddziału NBP w Radymnie do Oddziałów w Jarosławiu, Przemyślu i Lubaczowie, protokoły i sprawozdania z rewizji Oddziału, ewidencja etatów i funduszu płac, sprawozdania dotyczące wydatków i dochodów budżetu Banku.

Podstawą prawną istnienia i działalności Narodowego Banku Polskiego w Polsce Ludowej stał się Dekret z dnia 15 stycznia 1945 roku o Narodowym Banku Polskim. Narodowy Bank Polski powołano do życia w celu uregulowania obiegu pieniężnego i kredytu oraz wyposażono go w prawo emisji środków płatniczych. Dekret utrzymywał w mocy, z niewielkimi tylko zmianami, postanowienia Statutu Banku Polskiego w brzmieniu załącznika do obwieszczenia Ministra Skarbu z dnia 2 maja 1939 roku o ogłoszeniu jednolitego tekstu Statutu Banku Polskiego. W związku z tym została utrwalona struktura organizacyjna obowiązująca w latach II Rzeczypospolitej. Statut jednak zawierał tylko przepisy odnoszące się do władz centralnych Banku, a w stosunku do jego jednostek terenowych stanowił jedynie, że „Bank może na podstawie uchwały Rady Banku otwierać i zwijać Oddziały i Zastępstwa (placówki inkasowe); uchwała Rady w przedmiocie otwarcia lub zwinięcia Oddziału wymaga zgody Ministra Skarbu”. Oddziały NBP były tworzone przeważnie w miastach powiatowych. Stały rozwój ich ilości następował zwłaszcza po roku 1950. Dla nowo utworzonych w tym czasie powiatów otwierano nowe oddziały NBP w ich siedzibach. Podobnie było, gdy na mocy Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 sierpnia 1954 roku został utworzony powiat radymniański. W skład istniejącej od dnia 1 października 1954 roku nowej jednostki administracyjnej weszły miejscowości wydzielone z istniejącego nadal powiatu jarosławskiego, a także lubaczowskiego i przemyskiego. Daty utworzenia Oddziału NBP w Radymnie nie można ustalić, gdyż w aktach znajdujących się w zespole nie zachowały się materiały dotyczące tego podstawowego faktu. Na podstawie akt wytworzonych przez Oddział można sądząc po ich datach twierdzić, że istniał on w roku 1954. Całkowity brak materiałów obrazujących organizację wewnętrzną Oddziału utrudnia ustalenie jego struktury organizacyjnej. Jednak przez analogię z ustrojem innych oddziałów NBP i w oparciu o znaki zachowanych akt własnych można określić, że struktura opierała się na trzech podstawowych komórkach organizacyjnych, a mianowicie: Pion Planowania i Kredytów, Pion Operacyjno-Rachunkowy, Pion Organizacyjno-Administracyjny. Powyższy schemat organizacyjny przetrwał do końca istnienia Oddziału NBP w Radymnie, którego likwidacja była wynikiem likwidacji powiatu radymniańskiego. Jej podstawą było postanowienie Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 13 października 1961 roku. W wykonaniu Rozporządzenia powiat z dniem 31 grudnia 1961 roku przestał istnieć, a jego teren uległ podziałowi pomiędzy powiat jarosławski (największa część), lubaczowski i przemyski. W dniu tym likwidacja Oddziału NBP w Radymnie była już zaawansowana. Akta przedsiębiorstw kredytowanych przejmowały Oddziały w Jarosławiu, Lubaczowie i Przemyślu zgodnie z nową swoją właściwością terytorialną, a akta własne Oddziału w Radymnie zostały przekazane do Oddziału NBP w Jarosławiu. Likwidację zakończono do końca stycznia 1962 roku. [Na podstawie wstępu do inwentarza, oprac. A. Fenczak, Przemyśl 1984]