1. Księga zapisów i prawa rugowego Miesteckiego - księga sądowa], 1527-1748, sygn. 1; 2. Księga zapisów i prawa rugowego Miesteckiego czyli Dekretarz [księga sądowa], 1759-1850, sygn. 2

Miejsce Piastowe, to duża wieś podmiejska 7 km na południe od Krosna, obecnie siedziba gminy, położone w Kotlinie Krośnieńskiej, nad potokiem Iwonicz zwanym Małą Lubatówką. Miejsce Piastowe leży na przecięciu dróg z Krosna do Rymanowa i z Domaradza do Dukli. Najwyższy szczyt nad wsią ma 345 m n.p.m (Góra Winna). Wieś otrzymała przywilej lokacyjny od króla Kazimierza Wielkiego w roku 1358, lecz istniała już wcześniej. W roku 1348 wymieniona jest w przywileju nadanym sołectwu w Rogach jako Meszcze. W aktach późniejszych nazwa wsi zmieniona została na Miestce. W czasach I Rzeczypospolitej należała do wsi królewskich. We wsi istniała parafia rzymskokatolicka należąca do diecezji przemyskiej, dekanatu rymanowskiego. Nie zachował się żaden akt erekcyjny. Pierwsza wzmianka o parafii pochodzi z roku 1569 z akt biskupich. Akta wizytacyjne biskupa Wacława Sierakowskiego podają, że parafia Miejsce istniała od wielu wieków. Posiadłość tzw. większa we wsi należała do rodziny Trzecieskich. Trzeciescy mieszkali w dworze zbudowanym nad Lubatówką przy drodze do Wrocanki. Dwór został zbudowany w 1791 roku, a przebudowany w XIX i XX w. w otoczeniu parku krajobrazowego założonego na początku XIX w. Miejsce Piastowe niemal od czasu swojej lokacji, tj. od połowy XV w, podobnie jak inne tego typu osiedla w Rzeczypospolitej ,posiadało swoją władzę w postaci samorządu wiejskiego z sołtysem na czele. Prawdopodobnie w sprawowaniu władzy pomagali mu wójtowie i ławnicy. Sołtys musiał posiadać swoją kancelarię, skoro do naszych czasów dochowały się dwie księgi wiejskie typu sądowego − księgi zapisów i prawa rugowego miasteckiego. Jest to wielka rzadkość, gdyż niewiele takich ksiąg dotrwało do naszych czasów. Sołtysi podlegali sądom leńskim, które składały z sołtysów obradujących pod przewodnictwem pana lub jego zastępcy. Pewne zmiany zaszły w strukturze władz wiejskich po roku 1781, kiedy w zaborze austriackim powstał urząd mandatariusza, który podlegał starostwu, a w imieniu pana wsi sprawował władzę. Od tego czasu sprawy sądowe przeszły w ręce justyciariusza działającego również w imieniu pana. W miejsce wójtów wprowadzono sędziów, a w miejsce ławników – przysiężnych. [K. Nowakowski]

Zespół zmikrofilmowany - nr mkrf. 56/6266-56/6268