Akta rodziny Konarskich z Dubiecka

Sygnatura
56/892/0
Liczba serii
0
Liczba skanów
0

Zawartość:

1. Dokumenty rodzinne (dokumenty rodzinne: odpisy wierzytelne, testamenty, świadectwo małżeństwa, dokument przewozowy, dyplom ukończenia studiów, korespondencja urzędowa i prywatna, budowa nowego kościoła w Dubiecku i poszerzania cmentarza, sprawy sądowe i notarialne, kontrakty kupna i sprzedaży, wynajęcia, dzierżawy, umowy, sprawy spadkowe), 1842, 1864-1935, sygn. 1-4; 2. Sprawy finansowe (księga rachunkowa: wydatki Konarskich z Dubiecka, finanse, obligacje, książeczki kredytowe, książeczka udziałowa, książeczki oszczędnościowe), 1864-1925, sygn. 5-6; 3. Sprawy majątkowe (dokumenty majątku „Dubiecko Zamek”, pałacyk w Wenecji w dzielnicy Castello - dokumenty, majątek Śliwnica – dokumenty, dobra Krasna, Ruska Wieś, Czarnorzeki – dokumenty, mapy katastralne wsi Czarnorzeki, plan sytuacyjny podziału gruntowego, majątek Nienadowa – dokumenty, majątek Ruszelczyce – dokumenty, majątek Dmytrowice w pow. mościckim – dokumenty, majątek Wetlina w pow. sanockim), 1808, 1851-1944, sygn. 7-15

Dzieje twórcy:

Hrabiowie Jaxa Konarscy herbu Gryf stali się właścicielami dóbr: Dubiecko Zamek, Przedmieście Dubieckie, Śliwnica, Ruszelczyce, Krasna, Ruska Wieś i Czarnorzeki w wyniku małżeństwa Franciszka Ksawerego Konarskiego (1814-1866), właściciela majątku Chrewt, Lutowiska, Wetlina i Stefkowa w ziemi sanockiej, z najstarszą z trzech córek ostatniego z Krasickich na Dubiecku hr. Aleksandra Krasickiego herbu Rogala (zm. 1883) Aleksandrą (1831-1905). W ten sposób rodzina Krasickich znalazła się w posiadaniu gniazda rodowego Krasickich, w którym przyszedł na świat Ignacy Krasicki, biskup warmiński, arcybiskup gnieźnieński (1755-1801), poeta i bajkopisarz. Byli oni ostatnimi z właścicieli Dubiecka (do r. 1944), których listę rozpoczyna w końcu XIV w. rodzina Kmitów. Kmitowie około roku 1530 utracili Dubiecko na rzecz Stadnickich, po których w roku 1588 odziedziczyli miasto i zamek Krasiccy. Rodzina Jaxa Konarskich herbu Gryf należy do najstarszych polskich rodów. O praprzodku Gryfitów, Jaxie, Jan Długosz pisze, że „...był z narodu monarchów polskich, syn Leszka III, od którego był on i Popiel…, który był wziął od ojca działem serbską ziemię”. Pierwszym Gryfitą znanym z dokumentów jest Wincenty Jaxa comes et haeres in Bochnia wspomniany w liście klasztornym z roku 1006. W XIII wieku zasłynął Klemens de Rusca, wojewoda krakowski, o którym wspomina Marcin Kromer, że w roku 1260 obronił zamek krakowski przed Tatarami. Siedzibą rodziny Konarskich, od której wzięli swoje nazwisko, były Konary Wielkie w województwie sandomierskim, które stały się ich własnością za panowania króla Władysława Jagiełły. Wcześniej pisali się jako panowie z Ruszczy i Brzeźnicy. W XVI wieku Stanisław z Konar Wielkich został kasztelanem chełmińskim, jego syn – Wawrzyniec chorążym lubelskim. Wnuk Stanisława, Hieronim, ze związku z Wąsowiczówną miał trzy córki: Jadwigę, Annę, Zofię oraz syna Jana, wojskiego chełmskiego, generała wojsk brandenburskich. Jan był dwukrotnie żonaty. Pierwszą żoną była Ostrowska, a drugą Zofia Ropniowska. Ze związków tych miał sześciu synów i pięć córek. W zespole Akta rodziny Konarskich zachował się odpis wierzytelny z Archiwum Krajowego w Krakowie (1895 r.)dokumentu z 1635 roku dotyczącego Jana, wojskiego chełmskiego. Jeden z jego synów równie o imieniu Jan, służąc w wojsku holenderskim, francuskim, angielskim i brandenburskim dosłużył się stopnia pułkownika. Był trzykrotnie żonaty i miał ośmioro dzieci, z których Jerzy miecznik sandomierski, żonaty z Heleną Czerwińską, kasztelanką zawichojską miał dwie córki i sześciu synów. Trzech z nich było duchownymi (zakon pijarów), m.in. Stanisław (1700-1773), publicysta i reformator, autor licznych publikacji np. Volumina Legum. Najstarszy syn Jerzego, Michał (kasztelan wiślicki, starosta bachtyński, deputowany na trybunał koronny w roku 1730), ze związku z Teresą Lipską miał córkę Ewę, która wyszła za podstolego przemyskiego Drohojowskiego oraz synów Adama i Ludwika, którym cesarz Józef II w roku 1783 potwierdził szlachectwo i przyznał tytuł hrabiowski. Michał wraz z synami: Ludwikiem i Adamem występują na odpisach wierzytelnych (sporządzonych przez Archiwum Krajowe we Lwowie) dokumentów z lat 1755, 1777, 1783 zachowanych w zespole. Synowie Michała z ziemi sandomierskiej przenoszą się do ziemi przemyskiej i sanockiej, gdzie zostają wylegitymowani ze szlachectwa i w roku 1817 przyjęci na członków Stanów. Ludwik poślubia Bilską, z której dochowuje się córki Joanny wydanej za stryja Adama oraz czterech synów (jeden z nich był kanonikiem przemyskim). Józef, syn Ludwika, właściciel Chrewtu, Olchowisk, Lutowisk w ziemi sanockiej, ożenił się w roku 1804 z Teklą Górską z Polany. Mieli trzech synów, z których Franciszek Ksawery (1814-1866) pojął za żoną najstarszą córkę Aleksandra hr. Krasickiego Aleksandrę (1831-1905), stając się w ten sposób dziedzicem Dubiecka i przynależnych do niego wsi: Przedmieście Dubieckie, Śliwnica, Ruszelczyce, Krasna, Ruska Wieś i Czarnorzeki. Syn Franciszka Ksawergo, Stanisław (1852-1905) ożenił się z Cecylią z hrabiów Tarnowskich, która wniosła w posagu Dmytrowice w powiecie mościskim. Stanisław miał syna Stanisława Aleksandra (1877-1929) oraz cztery córki: Elżbietę, Marię Annuciatę, Aleksandrę (upośledzona umysłowo) oraz Janinę wydaną za Zakrzewskiego. Stanisław Aleksander zmarł bezpotomnie zapisując majątek swojej matce, teściowej (Maria ze Skrzyńskich Orpiszewska), żonie Marii z hrabiów Mycielskich (właścicielka Nienadowej) oraz siostrom. W roku 1938 właścicielkami dubieckiego majątku były: Elżbieta i Maria Annuciata, hrabiny Konarskie oraz Maria z hr. Mycielskich Konarska. Po zakończeniu II wojny światowej dobra dubieckie w wyniku parcelacji przeszły na własność państwa. Dziedziczki Dubiecka pozostały jednak w zamku, gdzie wydzielono im mieszkanie. Ostatnią właścicielką i mieszkanką w dubieckim zamku była żona Stanisława Maria z Mycielskich Konarska, która sprzedała Archiwum Państwowemu w Przemyślu skromną resztkę rodzinnego archiwum. [Na podstawie wstępu do inwentarza zespołu autorstwa K. Nowakowskiego, 1989]

Daty skrajne:

1808-1944

Klasyfikacja:

archiwa rodzinno-majątkowe

Nazwa twórcy:

Daty:

1808-1944.

Nazwa dawna:

Nazwa obcojęzyczna:

Języki:

Dostępność:

Udostępniany częściowo

Ogółem jednostek archiwalnych:

15

Ogółem opracowanych jednostek archiwalnych:

15

Ogółem jednostek archiwalnych bez ewidencji:

0

Ogółem metrów bieżących

0.12

Ogółem opracowanych metrów bieżących

0.12

Ogółem metrów bieżących bez ewidencji

0.0

Ogółem jednostek archiwalnych:

0

Ogółem plików :

0

Ogółem rozmiar (w MB):

0.0

Ogółem dokumentów

0

Ogółem spraw

0

Ogółem klas

0

Ogółem jednostek archiwalnych:

0.0

Ogółem metrów bieżących:

0.0

Daty skrajne dokumentacji niearchiwalnej:

Nazwa Inwentarz skarbowy Uwagi
inwentarz książkowy zatwierdzony Tak

Zespół zmikrofilmowany - nr mkrf. 56/3605–56/3620