a). akta notarialne zawierające umowy kupna- sprzedaży nieruchomości i gruntów, kontrakty- ugody dotyczące odszkodowań za utracone zdrowie, uwierzytelnienia odpisów notarialnych, 1879-1895, sygn. 1-6 b). rejestry (repertoria), 1891-1895, sygn. 7

W państwie pruskim instytucja notariatu była ściśle związana z sądownictwem. Pierwsza instytucja notarialna pochodząca z 1771r dopuszczała łączenie funkcji adwokata i notariusza co było charakterystyczne dla państwa pruskiego. Edykt z 1794r określił zakres działania i sporządzania aktów notarialnych. Natomiast ustawą z 1845r rozdzielono sprawy akt dobrej woli pomiędzy sąd i notariat, któremu pozostawiono sprawy pełnomocnictw, umów dzierżawczych oraz opieki nad spadkiem. Ograniczyło to zakres działania notariuszy. Ujednolicenia przepisów dotyczących zakresu działania notariatu wprowadziły ustawy z lat 1851, 1853, 1899, ale nie zmieniły one zakresu działalności notariatu . Według ustawy z 1899r notariuszem mianowana mogła być osoba posiadająca kwalifikacje wymagane do objęcia urzędu sędziowskiego, a notariusze nie posiadali wyłączności na powierzone do zakresu ich działania czynności, ponieważ uprawnienia przysługiwały także sądom . Akta notariusza Jakoba Levyego zachowały się z lat 1879- 1895. Autor wstępu i inwentarza: mgr Tadeusz Czajkowski

K.M. 5 kwietnia 2006 r.