Na zawartość zespołu składają się pierwopisy i wtóropisy ksiąg urodzeń 1874-1914 (sygn. 1-41), ksiąg małżeństw 1874-1913 (sygn. 42-75), ksiąg zgonów 1874-1914 (sygn. 76-111) oraz skorowidz łączny dla aktów urodzeń, małżeństw i zgonów zarejestrowanych w latach 1874-1930 (sygn. 112).

Urzędy stanu cywilnego (Standesamt) powstały w państwie pruskim na mocy ustawy „Gesetz über die Beurkundung des Personenstandes und die Form die Eheschliessung" z 9 marca 1874 r. (weszła w życie z dniem 1 października 1874 r.). Dnia 6 lutego 1875 r. uchwalono nową ustawę, zastępującą pierwszy normatyw – „Gesetz über die Beurkundung des Personenstandes und die Eheschliessung", o cywilnej rejestracji stanu cywilnego w całej Rzeszy (weszła w życie z dniem 1 stycznia 1876 r.). Urzędy stanu cywilnego przejęły funkcje urzędów parafialnych katolickich, ewangelickich oraz innych gmin wyznaniowych, oddzielając całkowicie rejestrację stanu cywilnego od spraw religijnych. Wprowadzono obowiązek rejestrowania urodzeń, małżeństw i zgonów wszystkich obywateli bez względu na wyznanie w trzech rodzajach ksiąg: urodzeń, małżeństw i zgonów. Księgi do czasu zmiany państwowości na części Górnego Śląska w 1922 r., prowadzono w języku niemieckim. Na polskim Górnym Śląsku w latach 1922-1939 prowadzono je w języku polskim, w latach 1939-1945 w języku niemieckim. Obok tak prowadzonej ewidencji faktów stanu cywilnego istniał podział ksiąg na oryginały (Hauptregister), pozostające w USC oraz wtóropisy (Nebenregister), które winne być przekazywane do przechowywania właściwemu miejscowo sądowi, jednak w praktyce były przechowywane w urzędach stanu cywilnego. Całe państwo pruskie podzielono na obwody urzędów stanu cywilnego (Standesamtsbezirk), na które składały się jedna lub kilka gmin, w zależności od gęstości zaludnienia. Czynności rejestracji w miastach lub pojedynczych gminach powierzono z mocy ustawy burmistrzom, wójtom lub ich zastępcom. W gestii władz gminnych znajdowała się możliwość obsady tych stanowisk osobnymi urzędnikami (Standesbeamte). W okręgach obejmujących kilka gmin urzędnicy mianowani byli przez Nadprezydenta Prowincji. Nadzór nad nimi na mocy ustawy z 1 sierpnia 1883 r., § 154 sprawowali Minister Spraw Wewnętrznych, Prezydent Rejencji, w obwodach składających się z kilku gmin lub obszarów dworskich - starosta, jako przewodniczący Wydziału Powiatowego. Urząd Stanu Cywilnego Pszczyna-Zamek (Standesamt Schloss Pless) w powiecie pszczyńskim, został utworzony aktem wykonawczym do ustawy z 1874 r., czyli decyzją Nadprezydenta Prowincji Śląskiej we Wrocławiu z 29 sierpnia 1874 r. Księgi urodzeń, małżeństw i zgonów Urzędu Stanu Cywilnego Pszczyna-Zamek prowadzone były przez miejscowego urzędnika stanu cywilnego od 1 października 1874 r., to jest od utworzenia USC. W chwili powstania jak i w toku urzędowania Urząd miał swoją siedzibę zamiennie w Pszczynie oraz w Siedlicach (Schädlitz). Okręg Urzędu Stanu Cywilnego Pszczyna-Zamek swoim zasięgiem obejmował następujące obszary dworskie: Pszczyna-Zamek (Gutsbezirk Schloss-Pless) z Nową Bażanciarnią (Neue Fasanerie), Siedlice z dworem Kalus, Grzebłowiec (Grzeblowitz), dwór Luizy (Louisenhof), Łąka, w tym Łąka – Lossau i folwark Mleczko (Mletzko), Poręba (Poremba) z dworem Jan Henryk i Bażanciarnią (Hans Heinrichshof i Fasanerie), Stara Wieś (Altdorf) z folwarkiem Kępa (Kempa), Górne i Dolne Ćwiklice (Ober Cwiklitz, Nieder Cwiklitz), Dolne i Górne Goczałkowice (Nieder Goczalkowitz, Ober Goczalkowitz) oraz następujące dzielnice Pszczyny: Siedlice z Chuhułką i Młynem (Windmühlhauser), Siedlice - Kałusowiec (Lalus), Grzebłowiec, dwór Luizy oraz gminy: Górne i Dolne Ćwiklice z przysiółkami Zarzina, Paszkowizna i część gminy Goczałkowice Górne tzw. Bór. Funkcje pierwszego urzędnika Stanu Cywilnego pełnił książęcy registrator Kania. Reskryptem z dnia 8 kwietnia 1925 r. Województwo Śląskie ustaliło zmianę granic okręgów urzędów stanu cywilnego w powiecie pszczyńskim, z wejściem w życie z dniem 20 kwietnia tego roku, w ten sposób, że nowe granice gmin politycznych, powstałe wskutek zniesienia obszarów dworskich, stanowiły zarazem i granice okręgów urzędów stanu cywilnego. W związku z tym zlikwidowano Urząd Stanu Cywilnego Pszczyński-Zamek i utworzono nowy Urząd Stanu Cywilnego w Ćwiklicach z siedzibą w Pszczynie, do którego włączono Ćwiklice i część gminy Goczałkowice Górne tzw. Bór. Do USC Stara Wieś przyłączono obszar dworski Stara Wieś. Do USC Goczałkowice przyłączono obszary dworskie Goczałkowice Górne, Goczałkowice Dolne, Łąkę wraz z folwarkiem Sznelowiec. Do USC Pszczyna przyłączono obszary dworskie Pszczyna-Zamek, Siedlice z Chuhułką, Kałusowcem i młynem oraz Kępę, Grzebłowiec i dwór Luizy. Do USC Radostowice przyłączono obszar dworski Poręba. Na podstawie przepisów niemieckich, uzupełnianych w okresie międzywojennym przez rozporządzenia i interpretacje polskich władz państwowych, urzędy stanu cywilnego na terenie polskiej części Górnego Śląska działały aż do końca 1945 r. Dopiero dekret z 25 września 1945 r. „Prawo o aktach stanu cywilnego" (obowiązujący od 1 stycznia 1946 r.) wprowadził świecką rejestrację stanu cywilnego oraz urzędy stanu cywilnego w całej Polsce. Okręgi urzędów stanu cywilnego połączono z obszarami administracji terenowej.

poprzedni numer zespołu 17/515 w Archiwum Państwowym w Katowicach Oddział w Pszczynie. Brak księgi małżeństw z 1874 r.