W aktach zespołu Wytwórnia Sprzętu Komunikacyjnego „PZL – Rzeszów” S.A. w Rzeszowie znajdują następujące materiały powstałe w toku działalności jednostki: protokoły z Walnego Zgromadzenia Akcjonariuszy, protokoły posiedzeń Rady Nadzorczej i Zarządu, różnych komisji, materiały dotyczące organizacji jednostki, akty normatywne, plany i programy perspektywiczne, plany i sprawozdania roczne, sprawozdania statystyczne, analizy i oceny działalności całego Przedsiębiorstwa i poszczególny działów, sprawozdania finansowe, normy, protokoły z kontroli, materiały dotyczące projektów racjonalizatorskich i wynalazków, dokumentacja patentowa, materiały dotyczące działalności badawczej, procedury systemu jakości oraz komplet roczników "Wiadomości Fabrycznych. Ponadto w aktach znajduje się dokumentacja techniczna i technologiczna najważniejszych wyrobów produkowanych przez WSK oraz plany sytuacyjne Zakładu.

Państwowe Zakłady Lotnicze Wytwórnia Silników nr 2 w Rzeszowie powstały w ramach Centralnego Okręgu Przemysłowego. Budowa rozpoczęła się w 1937 roku, a rozruch Zakładu nastąpił już w sierpniu 1938 roku. Przedsiębiorstwo pod nazwą – Państwowe Zakłady Lotnicze w Warszawie Oddział w Rzeszowie (na mocy zarządzenia Sądu Okręgowego w Warszawie z 5 września 1938 r. nr akt II. R.H.D.I.8 i postanowienia Sadu Okręgowego w Rzeszowie) zostało wpisane do Rejestru Handlowego Sadu Okręgowego w Rzeszowie dział D pod datą 15 września 1938 r. pod nr I.R.H.D.I.1 Przedmiotem działalności przedsiębiorstwa była eksploatacja istniejących oraz budowa i eksploatacja nowych wytwórni, których zadaniem była produkcja i sprzedaż płatowców, sprzętu uzbrojenia oraz innych wyrobów i urządzeń wchodzących w zakres wyposażenia lotniczego. W 1939 roku powierzchnia produkcyjna ogółem wynosiła 7700 m2, załoga liczyła około 1200 ludzi. Produkowano silnika tłokowe jednorzędne lotnicze typu „Walter Junior” i „Walter Major” oraz tuz przed wybuchem wojny – 9 cylindrowy silnik gwiaździsty „Pegaz” na licencji angielskiej. W czasie kampanii wrześniowej Zakład nie uległ zniszczeniu. Niemcy uruchomili produkcję już w grudniu 1939 r. Zakład działał pod nową niemiecka nazwą – Flugmotorenwerk Reichshof GmbH. Produkowano podzespoły i zespoły silników lotniczych, które wysyłano do montażu do Niemiec, przeprowadzano remonty silników lotniczych. Załoga liczyła około 5000 ludzi (łącznie z robotnikami przymusowymi i volksdeutschami). Kiedy armia Czerwona zbliżała się do Rzeszowa przystąpiono do ewakuacji fabryki. Zdemontowano i wywieziono w głąb Niemiec około 455 nowoczesnych obrabiarek. 28 sierpnia 1944 r. Zakłady zostały przejęte w zarząd Armii Czerwonej. Dyrektorem został inż. S. Worżbijew. Produkowano głownie na potrzeby Armii Czerwonej części do samochodów wojskowych, elementy konstrukcyjne mostów oraz remontowano silniki lotnicze. W lipcu 1945 r. Zakłady zostały przekazane w polski zarząd. Rozpoczęto produkcję narzędzi tnących i do obroki metali, sprawdzianów, szlifierek, łożysk. Naprawiano również silniki lotnicze. W 1949 r. zaczęto wytwarzać, pierwsze po wojnie silniki lotnicze M-11D. Od 1948 roku Przedsiębiorstwo podlegało zjednoczeniu – Wytwórnie Sprzętu Komunikacyjnego – przedsiębiorstwo państwowe wyodrębnione, utworzonemu w miejsce Zjednoczenia Przemysłu Lotniczego. W skład zakładów, jako jeden z wydziałów została włączona Odlewnia w Gorzycach – znacjonalizowana, Odlewnia Metali Półszlachetnych E. Mieszczański, T. Jaroszewski i S-ka w Gorzycach. Na mocy Zarządzenia Ministra Przemysłu Ciężkiego z dnia 1 stycznia 1951 r. utworzono przedsiębiorstwo państwowe – Wytwórnia Sprzętu Komunikacyjnego z siedzibą w Rzeszowie. Przedmiotem działalności była produkcja sprzętu komunikacyjnego. Przedsiębiorstwo było nadzorowane przez Ministra Przemysłu Ciężkiego poprzez Centralny Zarząd Przemysłu Sprzętu Komunikacyjnego. Na czele Przedsiębiorstwa stał dyrektor, który kierował jego działalnością przy pomocy zastępców. Przedsiębiorstwo działało w ramach napadowych planów gospodarczych i według zasad rachunku gospodarczego. W 1951 r. na terenie Zakładu w Rzeszowie uruchomiono odlewnię, która wytwarzała odlewy aluminiowe, żeliwne i ze stopów specjalnych na potrzeby produkcji Zakładu i zamówienia zewnętrzne. W latach 1956 – 1965, produkowano silniki turbinowe, licencyjne silniki tłokowe Lit-3 (napęd do śmigłowca SM-1), silniki turbinowe HO-10 i SO-1. Ze względu na mniejsze zamówienia na produkcję lotniczą, poszerzono asortyment produkcji. Zaczęto produkować silniki do samochodów "Mikrus", części do samochodów i motocykli, pulsopyle do rozpylania środków owadobójczych, wirówki do mleka i maszyny dziewiarskie, obrabiarki elektrochemiczne, wiertarki kadłubowe. Zakład był wielokrotnie rozbudowywany, powstawały nowe wydziały, poszerzano zakres działalności Przedsiębiorstwa i poszczególnych wydziałów, zmieniano zakresy kompetencji kadry kierowniczej, a co za tym idzie wielokrotnie zmieniano strukturę organizacyjną. W 1962 r. przedstawiała się następująco: I. Pion Dyrektora – bezpośrednio mu podlegali: 1. Zastępca do spraw Technicznych – Dyrektor Techniczny 2. Zastępca do spraw Administracyjno – Handlowych – Dyrektor Administracyjno – Handlowy 3. Główny Księgowy 4. Szef Produkcji 5. Kierownik Zespołu Wydziałów Metalurgicznych oraz bezpośrednio następujące jednostki organizacyjne: 6. Dział Kadr a. Zespól Ruchu Osobowego b. Zespół Inspekcji Kadr c. Zespół Ewidencji Kadrowej d. Zespół Ewidencji 7. Dział Zatrudnienia Norm i Płac a. Sekcja Zatrudnienia b. Sekcja Płac c. Sekcja Kalkulacji 8. Sekcja Wyceny Produkcji 9. Dział Planowania a. Zespół Planowania Produkcji b. Zespół Planowania Kosztów c. Zespół Sprawozdawczości i Analizy 10. Dział Organizacji a. Zespół Zagadnień Organizacji Zarządzania b. Zespół Organizacji Produkcji c. Zespół Organizacji Administracji 11. Dział Księgowości a. Księgowość Ogólna: - Sekcja Księgowości Głównej - Sekcja Księgowości Zarobkowej - Sekcja Księgowości Materiałowej - Kasa b. Sekcja Maszyn Analitycznych - Sekcja Kontroli Dokumentów - Sekcja Maszyn Przygotowawczych - Sekcja Maszyn Głównych c. Sekcja Rachunkowości Kosztów Własnych d. Sekcja Kontroli Wewnętrznej 12. Sekcja Prawna 13. Dział Kontroli Technicznej a. Sekcja Kontroli technicznej dostaw b. Wydziałowe Kontrole Techniczne c. Izba Pomiarów d. Sekcja Ewidencji i Analizy Jakości 14. Dział Dokumentacji Technicznej a. Tajna Kancelaria b. Sekcja dokumentacji Technicznej 15. Oddział I 16. Komenda Terenowej Obrony Przeciwlotniczej (TOPL) 17. Straż Przemysłowa 18. Straż Pożarna II. Pion Zastępcy Dyrektora do spraw technicznych 1. Dział Głównego Konstruktora a. Sekcja Ogólno – Techniczna b. Sekcja Obsługi Produkcji Silników Odrzutowych c. Sekcja Obsługi Produkcji Silników Tłokowych d. Sekcja Obsługi Produkcji Napędów e. Sekcja Obliczeniowa f. Sekcja Konstrukcji Sprężarek g. Sekcja Konstrukcji Turbin i Pędni h. Sekcja Konstrukcji Układów Paliwowych i. Sekcja Konstrukcji Napędów j. Sekcja Konstrukcji Układów Hydraulicznych k. Sekcja Prób silników Odrzutowych l. Sekcja Prób Silników Tłokowych m. Sekcja Prób Długotrwałych i Pomiarów n. Sekcja dokumentacji Technicznej 2. Dział Głównego Technologa a. Dział Technologiczny Pomocy b. Dział Konstrukcji c. Sekcja Planowania Przestrzennego d. Sekcja Norm Zużycia Materiałów 3. Dział Głównego Metalurga a. Referat Warunków Technicznych b. Sekcja Odlewnicza c. Sekcja Kuźnicza d. Sekcja Obróbki Cieplnej i Powierzchniowej e. Laboratorium Metaloznawcze f. Laboratorium Odlewnicze g. Sekcja Ogólno – Techniczna 3. Dział Inwestycji a. Sekcja Planowania i Dokumentacji b. Sekcja Nadzoru Wykonawstwa c. Sekcja Dostaw Inwestycyjnych d. Sekcja Projektowo – Kosztorysowa 4. Dział Postępu Technicznego i Racjonalizacji a. Sekcja Postępu Technicznego b. Sekcja Racjonalizacji c. Bibliotek Techniczna 5. Dział Normalizacji a. Sekcja Opracowań Normalizacyjnych b. Sekcja Kontroli Normalizacyjnej c. Zespół Gospodarki Dokumentacji Normalizacyjnej 6. Dział Szkolenia Zawodowego 7. Dział Bezpieczeństwa i Higieny Pracy 8. Dział Głównego Energetyka a. Sekcja Gospodarki Energetycznej b. Sekcja Przygotowania Remontów c. Inspekcja Energetyczna d. Wydział Elektrociepłowni e. Wydział Energetyczny 9. Dział Głównego Mechanika a. Referat Planowania i Ekonomiki Remontów b. Referat Paszportyzacji Urządzeń c. Referat Gospodarki Smarowniczej d. Inspekcja Ruchu e. Sekcja Planowania Operatywnego Remontów f. Sekcja Przygotowania Remontów g. Wydział Remontowy 10. Dział Gospodarki Narzędziowej a. Sekcja Planowania Zaopatrzenia Pomocy b. Sekcja Planowania Pomocy c. Sekcja Opracowań Technologicznych Pomocy d. Sekcja Nadzoru Eksploatacji e. Oddział Wypożyczalń i Ostrzalń f. Wydział Przyrządów i Kokil g. Wydział Narzędzi i Sprawdzianów 11. Szef Przygotowania Produkcji a. Sekcja Przygotowania Produkcji - Zespól Planowania Uruchomień - Zespół Analizy i Kontroli Uruchomień a. Wydział Prototypowni - Gniazdo Obróbki Mechanicznej - Gniazdo Obróbki Blacharskiej - Gniazdo Wzorcowni i Montażu 12. Szef Produkcji a. Dział Produkcji - Sekcja Materiałowa - Sekcja Operatywnego Planowania Produkcji + Referat Emisji Dokumentacji - Sekcja Analizy i Kontroli Produkcji - Sekcja Koordynacji b. Dział Głównego Dyspozytora c. Wydział Obróbki Mechanicznej d. Wydział Obróbki Kół Zębatych e. Wydział Mechaniczno – Montażowy f. Wydział Normalii g. Wydział Blacharnia h. Wydział Montażowy i. Wydział Prób j. Oddział Pakowania k. Wydział Obróbki Cieplnej l. Wydział Galwanizernia 13. Zespół Wydziałów Metalurgicznych a. Sekcja Planowania Operatywnego b. Starszy Dyspozytor c. Modelarnia d. Wydział Odlewnia - Odlewnie Stopów Lekkich - Odlewnia Stopów Ciężkich - Odlewnia Precyzyjna - Rdzeniarnia e. Wydział Kuźnia f. Sekcja Materiałowa III. Pion Zastępcy Dyrektora do spraw administracyjno – handlowych 1. Dział Administracyjno – Gospodarczy a. Sekretariat Główny b. Sekcja Inwentaryzacji Ciągłej c. Sekcja Gospodarczo – Porządkowa d. Archiwum Akt Niejawnych e. Hala Maszyn f. Drukarnia g. Wytwórnia Wód Gazowanych h. Sekcja Hoteli Robotniczych i. Zespół Gospodarki Obiektami Sportowymi j. Biuro Pocztowe k. Sekretariat Dyrekcji 2. Dział Zaopatrzenia a. Sekcja Dostaw Materiałów Produkcyjnych b. Sekcja Dostaw Materiałów Pomocniczych c. Sekcja Kooperacji d. Zespół Magazynów 3. Dział Zbytu a. Sekcja Zbytu Produkcji Podstawowej b. Sekcja Zbytu Produkcji Pomocniczej c. Referat Drobnej Sprzedaży i Kontroli Faktur d. Ekspedycja Wyrobów i Magazyn Wyrobów e. Oddział Stolarni 4. Dział Reklamacji a. Sekcja Reklamacji b. Oddział Eksploatacyjno – Remontowy 5. Dział Transportowy a. Samodzielne stanowisko pracy dyspozytora kolejowego b. Samodzielne stanowisko pracy dyspozytora samochodowego c. Stacja Obsługi Samochodów (Garaż) d. Warsztat Remontowy 6. Dział Socjalny a. Żłobek b. Przedszkola c. Świetlica 7. Sekcja Informacyjno – Propagandowa a. Redaktor Odpowiedzialny - Redakcja Gazety Zakładowej - Redakcja Programu Radiowego 8. Dział Administracji Gospodarczej a. Dom Kultury b. Zespół Gospodarki Obiektami Sportowymi c. Gospodarstwo Ogrodnicze. W 1964 roku WSK Rzeszów przejęło Zakłady Metalowe w Ropczycach. Zorganizowano tam wydział produkcyjny o symbolu 59. W 1981 r. przejęto Oddział Zamiejscowy w Rzeszowie „WUCH” w Dębicy przy ul. Przemysłowej. Na jego bazie utworzono Zakład Mechaniczny nr 6–ZM6 . Składał się z Oddziału Produkcji Pomocy Narzędziowych (ZM610) oraz Oddziału Produkcji Turbosprężarek (ZM620). Zakład Mechaniczny został przekształcony w Wydział Mechaniczny – W–66 pod koniec 1985 r. W 1968 roku na mocy Zarządzenia Ministra Przemysłu Maszynowego utworzono Zakład Doświadczalny. Jednostka zajmowała się wykonywaniem i testowaniem prototypów lotniczych silników turbinowych, lotniczych przekładni napędowych, turbin gazowych, przekładni do turbin gazowych, a także małoseryjną lub jednostkową produkcja wyrobów, prowadzeniem prac prototypowych i doświadczalnych związanych z modernizacją i poprawa jakości wyrobów produkowanych seryjnie przez WSK. W 1972 roku w wyniku połączenia Zakładu Doświadczalnego przy WSK „Delta – Rzeszów” i Filii Instytutu Lotnictwa w Rzeszowie powstał Ośrodek Badawczo – Rozwojowy Napędów Lotniczych WSK „Delta Rzeszów” w Rzeszowie. Ośrodek przejął zadania obu połączonych jednostek i prowadził prace naukowo – badawcze, konstrukcyjne, technologiczne, projektowe i doświadczalne nad nowymi wyrobami oraz modernizacją już istniejących. W latach 70 – tych powstały nowe wydziały w Żołyni, Dynowie oraz Bartkówce. W 1975 roku zmieniono nazwę Przedsiębiorstwa z Wytwórnia Sprzętu Komunikacyjnego „Delta Rzeszów” w Rzeszowie na Wytwórnia Sprzętu Komunikacyjnego „PZL – Rzeszów” w Rzeszowie. Pod koniec 1976 roku zawarto umowę ze spółką Pratt & Whitney Canada (PWC) na produkcję i dostawy części i zespołów do lotniczych silników turbinowych PT-610A, a rok później rozpoczęto produkcję silników PZL-Franklin. W latach 80 – tych wprowadzono nowe wyroby do produkcji min. silnik SO-3W, silnik tłokowy PZL-3SR do samolotu rolniczego PZL–106AR „Kruk” i PZL–106BR „Kruk”, silnik turbośmigłowy TWD-10B do samolotu AN-28, silnik PZL-10W i przekładnie W-3 – napęd do śmigłowca PZL „Sokół”. Przemiany gospodarcze i polityczne przełomu lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych spowodowały utratę głównych importerów (Związek Radziecki i państwa bloku wschodniego), a co za tym idzie znaczne zmniejszenie się produkcji. Zakład wymagał przeprowadzenia kompleksowej restrukturyzacji, do której przystąpiono na początku lat dziewięćdziesiątych, W 1992 roku wyodrębniono ze struktury organizacyjnej i majątku WSK Wydział Transportu i Wydział Remontowo–Budowlany i utworzono Przedsiębiorstwo Usług Transportowych „TRANS–WSK” spółka z o. o. oraz Przedsiębiorstwo Budowlano Remontowe „KONS–BUD” spółka z o. o. Udziały w kapitale zakładowym spółek należały do WSK „PZL–Rzeszów”. 1 sierpnia 1994 roku Wytwórnia Sprzętu Komunikacyjnego „PZL – Rzeszów” z siedzibą w Rzeszowie została przekształcona w jednoosobowa spółkę skarbu państwa pod nazwą Wytwórnia Sprzętu Komunikacyjnego „PZL – Rzeszów Spółka Akcyjna. Spółka przejęła wszystkie prawa i obowiązki przekształcanego przedsiębiorstwa. Pracownicy przedsiębiorstwa stali się pracownikami i spółki. Skład rady nadzorczej i statut spółki był uzgadniany z ministrem właściwym ze względu na przedmiot działalności przedsiębiorstwa. Zarząd powoływała i odwoływała rada nadzorcza. Przedmiotem działalności przedsiębiorstwa Spółki było: produkcja uzbrojenia i sprzętu wojskowego (wyrobu specjalne – wyroby „S”) oraz działalność usługowa w zakresie remontu tych wyrobów, obrót wyrobami „S” w kraju i zagranicą, prowadzenie prac badawczo – rozwojowych oraz wdrażanie nowych technologii i wyrobów „S” oraz innych, realizacja zań produkcyjnych w ramach Programu Mobilizacji Gospodarki (PMG), cywilna działalność produkcyjna, handlowa, usługowa, projektowo – badawcza. Na mocy postanowienia Sadu Rejonowego w Rzeszowie z dnia 8 sierpnia 1994 roku wykreślono z rejestru przedsiębiorstw państwowych Wytwórnię Sprzętu Komunikacyjnego „PZL-Rzeszów” z siedzibą w Rzeszowie. Władze nowo powołanej Spółki przedstawiły się następująco: 1. Zarząd Spółki – składał się z 3- 4 osób. Prezesa i członków Zarządu powoływała i odwoływała Rada Nadzorcza. Zarząd zarządzał Spółką i reprezentował ja na zewnątrz. Do jego kompetencji należały wszelkie sprawy zwiane z prowadzeniem spółki i jej przedsiębiorstwa, nie zastrzeżone dla innych organów. 2. Rada Nadzorcza – składała się z 6 – 9 członków. Członków Rady i Przewodniczącego powoływało i odwoływało Wlane Zgromadzenie. Członków Rady Nadzorczej wybierało Walne Zgromadzenie i pracownicy. Rada nadzorowała całokształt działalność Spółki, udzielała zaleceń, podejmowała uchwały, zlecała zatrudnienie specjalistów ze Spółki lub spoza niej, w tym biegłych rewidentów do wykonania kontroli formalnej, finansowej i merytorycznej. 3 Walne Zgromadzenie obradowało jako zwyczajne lub nadzwyczajne. Zwyczajne było zwoływane przez Zarząd Spółki w ciągu pięciu miesięcy po upływie każdego roku obrachunkowego. Nadzwyczajne Wlane Zgromadzenie mogło być zwołane z inicjatywy Zarządu Spółki lub na pisemny wniosek Rady Nadzorczej, bądź też na wniosek Akcjonariuszy. Walne Zgromadzenie podejmowało uchwały jedynie w sprawach objętych porządkiem obrad, który ustalał Zarząd Spółki lub Rada Nadzorcza. Do kompetencji Walnego Zgromadzenia należało: kwitowanie wykonania obowiązków przez Zarząd, rozpatrywanie i zatwierdzanie sprawozdania Zarządu Spółki, bilansu oraz rachunku zysków i strat za rok ubiegły oraz powzięcie uchwały o podziale zysków lub pokrycia strat, zmiana Statutu Spółki, likwidacja Spółki oraz tworzenie nowych spółek, zmiana przedmiotu przedsiębiorstwa Spółki, zbyciu przedsiębiorstwa, jego wydzierżawieniu lub ustanowieniu na nim prawa użytkowania, tworzenie i likwidowanie zakładów lub oddziałów samodzielnych finansowo, zbywanie nieruchomości Spółki, wyrażenie zgody na emisję obligacji, podwyższenie lub obniżenie kapitału akcyjnego, oraz tworzenie i likwidacja funduszy Spółki, wyrażenie zgody na nabycie nieruchomości lub urządzeń , powoływanie i odwoływanie członków Rady Nadzorczej oraz rozpatrywanie i zatwierdzenie sprawozdania Rady, ustalanie zasad zatrudnienia i wynagradzania członków Zarządu, rozpatrywanie innych spraw wniesionych przez Radę Nadzorczą lub Zarząd. W 1998 roku struktura organizacyjna WSK przestawiała się następująco: Walne Zgromadzenie Rada Nadzorcza Zarząd Prezes Zarządu Dyrektor Generalny 1. Główny Specjalista Zapewnienia Jakości 2. Dział Organizacji i Zarządzania a. Biuro Obsługi Zarządu 3. Biuro Radców Prawnych 4. Dział Kontroli Gospodarczej 5. Główny Dyspozytor Przedsiębiorstwa 6. Dyrektor Zakładu Obsługi a. Zespół Wydziałów Narzędziowych - Wydział Przyrządów i Tłoczników - Wydział Narzędzi i Sprawdzianów b. Zespół Wydziałów Utrzymania Ruchu - Wydział Budowy i Remontu Obrabiarek i Urządzeń c. Główny Energetyk - Wydział Hydrauliczny - Wydział Elektryczny - Wydział Elektroniki i Automatyki d. Dział Inwestycji 7. Dyrektor Zakładu Lotniczego - Wydział Mechaniczny w Ropczycach - Wydział Mechaniczny w Przeworsku a. Główny Technolog b. Główny Metalurg c. Szef Produkcji Wydziałów Lotniczych - Wydział Mechaniczny (53) - Wydział Mechaniczny (54) - Wydział Mechaniczny (55) - Wydział Mechaniczny (56) - Wydział Blacharni - Wydział Montażu i Prób - Wydział Obróbki Cieplnej i Pokryć - Wydział Obróbki Galwanicznej 8. Dyrektor Zakładu Metalurgicznego a. Główny Odlewnik b. Zespół Kuźni - Wydział Matryc - Wydział Kuźni c. Szef Produkcji Wydziałów Metalurgicznych - Wydział Odlewni Precyzyjnej - Wydział Odlewni Aluminium - Wydział Odlewni Żeliwa i Staliwa d. Wydział Modelarni 9. Dyrektor Administracyjny a. Główny Specjalista BHP o Ochrony Środowiska b. Straż Przemysłowa c. Dział Osobowy d. Sekcja Spraw Obronnych i Dokumentacji Tajnej e. Dział Techniczno – Usługowy f. Ośrodek Leczniczo – Wypoczynkowy „Dedal” 10. Członek Zarządu Dyrektor Handlowy a. Dział Zakupów b. Biuro Sprzedaży c. Biuro Marketingu d. Dział Reklamacji i Obsługi Posprzedażnej e. Wydział Magazynów f. Wydział Ekspedycji g. Sekcja Planowania i Organizowania Remontów 11. Członek Zarządu Dyrektor Rozwoju a. Główny Konstruktor b. Główny Specjalista Badań, Pomiarów i Eksploatacji c. Dział Analiz i Kształtowania Rozwoju Przedsiębiorstwa d. Dział Nowych Uruchomień e. Dział Normalizacji i Wynalazczości 12. Członek Zarządu Dyrektor Ekonomiczny a. Główny Księgowy b. Dział Informatyki c. Dział Technicznego Normowania Pracy d. Dział Kosztów i Analiz. Spółki zależne: - Przedsiębiorstwo Usług Transportowych ‘TRANS-WSK” Sp. z o. o. - Przedsiębiorstwo Budowlano – Remontowo „KONBUD-WSK” Sp. z o. o. - Przedsiębiorstwo Usługowe „GAMBiT-WSK” Sp. z o. o. - Przedsiębiorstwo Usług Lotniczych ‘TEST-WSK” Sp. z o. o. - Elektrociepłownia „EC-WSK” Sp. z o. o. Spółka WSK "PZL – Rzeszów" została sprywatyzowana w 2002 roku. Na mocy umowy zawartej 21 września 2001 r., Skarb Państwa RP sprzedał akcje WSK "PZL-Rzeszów" spółce United Technologies Corporation Pratt & Whitney i tym samym proces prywatyzacji zakończył się z dniem 11 marca 2002 r.