Wydział Ogólno-Organizacyjny: okólniki, rozkazy, materiały statystyczne, raporty z lat 1928-1939, sygn. 1-12 Wydział Drużyn: okólniki - rozkazy komend hufców z lat 1933-1939, sygn. 13-18, 18a Wydział Starszego Harcerstwa: biuletyny, raporty, sprawozdania z lat 1936-1939, sygn. 19-21 Wydział Kształcenia Starszyzny: materiały szkoleniowe z lat 1937-1939, sygn. 22 Wydział Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego: regulamin imprez sportowych z lat 1927-1937, sygn. 23-26, 26a Wydział Obozów i Turystyki: plany obozów harcerskich z lat 1937-1939, sygn. 27-28 Wydział Gospodarczo-Skarbowy: preliminarze, inwentura z lat 1936-1939, sygn. 29-30

Związek Harcerstwa Polskiego powstał w 1916 roku z warszawskiego Naczelnego Komitetu Skautowego, który działał na terenie Warszawy i okolic. W dniu 1 listopada 1918 roku wszystkie polskie organizacje skautowe połączyły się w Związku Harcerstwa Polskiego. Powstanie harcerstwa na Śląsku łączy się z plebiscytem. Przy Naczelnictwie ZHP powołano w 1920 roku specjalny Wydział Plebiscytowy dla kierowania pracą organizacji na Śląsku. Pod koniec 1921 roku rozwiązano Wydział Plebiscytowy przy Naczelnictwie ZHP, a drużyny śląskie przekazano Głównym Kwaterom. Na szczeblu województwa śląskiego władzami ZHP był Zarząd Okręgu Śląskiego i Komendy Śląskich Chorągwi Harcerzy - żeńskiej i męskiej. Na czele Komendy Chorągwi stał Komendant mianowany przez Naczelnika harcerzy. Komenda Śląskiej Chorągwi Harcerzy podlegała bezpośrednio Naczelnikowi harcerzy i Głównej Kwaterze Harcerzy. Komenda prowadziła działalność wychowawczą i oświatową (kursy, obozy szkoleniowe, kluby sportowe). [na podstawie wstępu do inwentarza, oprac. T. Kurdykiewicz, Katowice 1967]

KM 23.12.1967, 0014-1