Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu

Sygnatura
53/884/0
Liczba serii
8
Liczba skanów
27479

Zawartość:

Zespół zawiera m. in.: akta organizacyjne, statuty, okólniki i zarządzenia, wykazy członków, protokoły posiedzeń Prezydium, Zarządu i Komisji Rewizyjnej, sprawozdania z działalności i statystyczne, korespondencje, bilanse, wnioski o odznaczenia, akta Komisji Oświaty, Pomocy Społecznej i Bratniej Pomocy, delegatów powiatowych oraz dotyczące ewidencji Kół w Poznaniu i poza Poznaniem.

Dzieje twórcy:

Po powstaniu Wielkopolskim 1918-1919 r. zaczęły powstawać różne stowarzyszenia b. Powstańców, o czym wspomina okólnik wojewody poznańskiego z 7 września 1921 r. Związku Powstańców Wielkopolskich powstał z połączenia Związku Weteranów Powstań Narodowych i Towarzystwa Powstańców Wielkopolskich. Związek Weteranów Powstań Narodowych 1914-1919 r. powstał w 1932 r. a jego celem było zespolenie wszystkich uczestników walk o niepodległość, utrzymanie wśród członków braterstwa broni i koleżeństwa, strzeżenie godności weterana polskiego, obrona interesów członków i niesienie wzajemnej pomocy. Według statusu z 20 lipca 1934 r. Zarząd Główny pełnił jednocześnie funkcję Zarządu Okręgu Poznańskiego. Komisja Weryfikacyjna rozpatrywała wnioski: powstańców wielkopolskich hallerczyków, legionistów, obrońców Lwowa i Małopolski Wschodniej, sybiraków, kongresowiaków, powstańców śląskich, dowborczyków, peowiaków i innych. Walne zjazdy Związku Weteranów Powstań Narodowych R.P. 1914-19 odbywały się w Poznaniu w 1933, 1936 i w 1937 roku. Pierwszy walny zjazd delegatów okręgu poznańskiego odbył się 1 marca 1936 r. Łącznikami między kołami a Zarządem Okręgu byli delegaci powiatowi, wyznaczeni przez Zarząd Okręgu. Przy Zarządzie Okręgu działała Komisja a później Referat Bratniej Pomocy, który zajmował się wyszukiwaniem pracy lub uzyskiwaniem zapomóg dla bezrobotnych powstańców. Ze Związkiem Weteranów Powstań Narodowych współpracowało stowarzyszenie pod nazwą: „Rodzina Weteranów Powstań Narodowych R.P. 1914-19”, działające na podstawie statutu zatwierdzonego przez wojewodę poznańskiego dnia 30 marca 1935 r., istniała też kasa bezprocentowa „Jedność Powstańcza”. Towarzystwo Powstańców Wielkopolskich z roku 1918-19 działalnością swoją obejmowało obszar województwa poznańskiego, a siedzibą zarządu było m. Poznań. Celem Towarzystwa było „podtrzymywanie ofiarności dla ojczyzny, szerzenie oświaty, zwalczanie wrogów państwa, utrzymywanie tężyzny moralnej” itd. Towarzystwo Powstańców Wielkopolskich 1918-19 i Związek Weteranów Powstań Narodowych R.P. 1914-19 na swych walnych zjazdach 28 listopada i 18 grudnia 1937 r. powzięły uchwały połączenia się w jeden Związek Powstańców Wielkopolskich, którego statut został zatwierdzony 7 stycznia 1938 r. (Z.W.P.N.R.P. już 18 kwietnia 1937 r. uchwalił zmianę nazwy na Związek Powstańców Wielkopolskich). Związek Powstańców Wielkopolskich – według statutu miał na celu: zespolenie wszystkich powstańców wielkopolskich w karną, twardą organizacyjną całość na pożytek narodowego Państwa Polskiego ku utrwaleniu jego mocarstwowej potęgi i bezpieczeństwa, krzewienie wśród społeczeństwa polskiego ideałów i cnót obywatelskich, dla których poszli w bój powstańcy ostatniej doby, obrona interesów członków i niesienie wzajemnej pomocy, utrwalenie wśród członków braterstwa broni i koleżeństwa. Siedzibą Zarządu Głównego było m. Poznań. Związek przeprowadzał weryfikację powstańców, organizował obchody rocznic narodowych, zjazdy, zebrania, odczyty, opiekował się wdowami i sierotami po powstańcach, umożliwiał członkom rodzin korzystanie z pomocy prawnej i opieki lekarskiej. Władzami Związku były: Walne Zjazdy Delegatów, Zarząd Główny, walne zebrania delegatów okręgów i zarządy okręgowe, walne zebrania członków kół i zarządy kół oraz komisje weryfikacyjne. Przy Zarządzie Głównym stale była czynna Komisja Weryfikacyjna, a przy każdym Zarządzie Okręgowym i przy Zarządzie Głównym Komisja oświatowa, kapelan i sąd honorowy. Sprawami związanymi ze szkoleniem i przysposobieniem wojskowym zajmowali się komendanci (główny, okręgowi i komendanci kół). Najmniejszą komórką organizacyjną było koło, które mogło powstać w każdej miejscowości, jeżeli znajdowało się w niej co najmniej 15 członków. Członkiem zaś mógł być tylko chrześcijanin narodowości polskiej, który brał udział w powstaniu wielkopolskim 1918-1919 r., i został zweryfikowany. [na podst. wstępu do inwentarza Cz. Skopowskiego]

Daty skrajne:

[1918 - 1937] 1937 - 1950 [1950 - 1951]

Klasyfikacja:

stowarzyszenia i związki

Nazwa twórcy:

Daty:

1918-1937, 1937-1950, 1950-1951.

Nazwa dawna:

Nazwa obcojęzyczna:

Języki:

polski, niemiecki

Dostępność:

Udostępniany w całości

Ogółem jednostek archiwalnych:

562

Ogółem opracowanych jednostek archiwalnych:

561

Ogółem jednostek archiwalnych bez ewidencji:

0

Ogółem metrów bieżących

4.06

Ogółem opracowanych metrów bieżących

4.05

Ogółem metrów bieżących bez ewidencji

0.0

Ogółem jednostek archiwalnych:

0

Ogółem plików :

0

Ogółem rozmiar (w MB):

0.0

Ogółem dokumentów

0

Ogółem spraw

0

Ogółem klas

0

Ogółem jednostek archiwalnych:

0.0

Ogółem metrów bieżących:

0.0

Daty skrajne dokumentacji niearchiwalnej:

Nazwa Inwentarz skarbowy Uwagi
inwentarz kartkowy zatwierdzony Brak danych fotografie, patrz też Fotobaza (268 sztuk)
indeks rzeczowy Brak danych
elektroniczny inwentarz archiwalny roboczy Brak danych
inwentarz książkowy zatwierdzony Brak danych a) aktowe - 405 j.a., system informatyczny, także tradycyjny
indeks osobowy Brak danych

W zespole zdigitalizowano 557 j.a. o sygn.: 1-557 (nr 53: 89133-89689).