1. Sprawy państwowe: wykazy wyborców do Sejmu Pruskiego, odznaczenia 2. Sprawy podatkowe: wykazy płatnitków podatku, księgi biercze 3. Sprawy aprowizacji: aprowizacja w czasie wojny i bezpośrednio po wojnie 4. Listy dusz 5. Sprawy dysmembracyjne 6. Sprawy rolne: matrykuły powiatu, dóbr, rybołówstwo, melioracje, spółki wodne, młyny 7. Sprawy budowlane: budowa synagogi w Łobżenicy

13 XI 1772 r. utworzono Kamerę Wojenno-Domenalną w Kwidzynie jako organ zarządu policyjno-finansowego. Władzę w powiatach sprawowali landraci, początkowo właściwi jedynie do terenów wiejskich (dobra szlacheckie, dobra na prawie chełmińskim oraz wsie). Dobra duchowne, domeny oraz miasta pozostawały nadal w gestii działających równolegle urzędów domenalno-rentowych. Na mocy rozkazu gabinetowego z 30 III 1809 r. władzę policyjną landrata rozszerzono na domeny i miasta. Pod jego zarząd przeszły także magistraty i urzędnicy domen, a w sprawach wojskowych i sanitarnych uzyskał zasięg ogólnopowiatowy. Rozszerzenie kompetencji landrata przyniosła reforma z lat 1815-1816. W zakres jego kompetencji weszły: nadzór nad władzami lokalnymi, zarząd policyjny, sprawy ubogich, wojskowe, szkolne, kościelne, przemysłowe, komunalne i majątkowe gmin, budowa dróg i mostów. Na podstawie nowej ordynacji wyborczej z 13 XII 1872 r. powołano do życia wydział powiatowy, organ administracji samorządowej, którego przewodniczącym z urzędu był landrat. Pełne ukształtowanie się ustroju powiatowego nastąpiło na mocy ustawy z 19 III 1881 r., uzupełnionej ustawami z 30 VII i 1 VIII 1883 r. Landratura była organem ogólnej administracji powiatu. Landratury działały do 1919 r. Podstawą ich likwidacji były: ustawa z 11 VIII 1919 r. o tymczasowej organizacji byłej dzielnicy pruskiej i rozporządzenie wykonawcze Rady Ministrów do rozporządzenia z 28 VIII 1919 r., określające zasady zespolenia urzędów i organów powiatowej administracji państwowej.

magazyn. ul. Wiślana 27