Regulaminy zakładu, rozporządzenia starosty krajowego pomorskiego, zakwaterowanie wojska w zakładzie, akta zdawczo-odbiorcze oraz dzierżawa pawilonów, umysłowo chorzy jeńcy z Rosji, Niemiec oraz państw ościennych, posady: rządcy majątku, praczek i prasowaczek, likwidacja zakładu psychiatrycznego, mieszkania służbowe, inwentaryzacje, zaopatrzenie emerytów i sierot, budżety zakładów, budowa i remont zakładów, utrzymanie wodociągów, telefonów, parków i plantacji, oświetlenie gazowe i elektryczne, zakup opału, roli i łąk, rachunkowość, ewidencja i sprawozdania rolnictwa, zestawienia kasowe, podatek od nieruchomości, zapisy do ksiąg wieczystych, ubezpieczenia, korespondencja z Pomorską Krajową Kasą Pożyczkową w Toruniu (1888-1939, sygn. 1-46).

Na przełomie lat 70- i 80-tych XIX w. władze Magistratu w Wejherowie przekazały 25 mórg lasu i 160 mórg ziemi uprawnej na potrzeby filii zakładów Heil und Phlege Anstalt. Prace budowlane, prowadzone od 1881 r., zostały zakończone w 1883 r., kiedy oddano do użytku 8 pawilonów dla 80 chorych oraz dom administracyjny, dom kultury, zabudowania kuchenne i 4 budynki gospodarcze. Po zakończeniu I wojny światowej zakłady przeszły pod administrację władz polskich, które podzieliły pawilony pomiędzy: Krajowe Zakłady w Wejherowie (3 pawilony dla głuchoniemych), Ministerstwo Opieki Społecznej, Pomorską Izbę Rolniczą oraz Urząd Emigracyjny. Charakter zakładów w pierwszej fazie działalności nie został precyzyjnie ustalony, także nazwa była płynna. Obok nazwy: Krajowe Zakłady w Wejherowie utrzymywały się również nazwy: Zakład Leczniczy dla Nerwowo Chorych oraz Zakłady Psychiatryczne. Ostatecznie nazwa Krajowe Zakłady Opieki Społecznej utrwaliła się w 1923 r. po likwidacji oddziału dla psychicznie chorych (przywrócony w 1927 r., początkowo jako oddział Zakładu Psychiatrycznego w Starogardzie Gdańskim Kocborowie, a od 1929 r. samodzielny oddział administracyjnie i gospodarczo podległy dyrekcji Krajowych Zakładów Opieki Społecznej). W czasie działania zakładów na ich terenie stacjonowały oddziały wojska, najpierw w 1920 r., a następnie w latach 1931-1939 wydzierżawiono część pawilonów na potrzeby I Baonu Morskiego. Wstęp i inwentarz: Henryk Polak

APG 1952