Zespół zawiera m. in.: zarządzenia ministerialne, plany nauki i protokoły konferencji pedagogicznych, spisy uczniów z poszczególnych klas z zestawieniami statystycznymi według narodowości i wyznania, księgi ocen uczniów za postępy w nauce, akta i świadectwa maturalne oraz księgi świadectw odejścia uczniów z gimnazjum.

W 1834 r. władze pruskie utworzyły z jednego, dotychczas działającego w Poznaniu gimnazjum, dwa męskie. Jednym z nich było gimnazjum im. Fryderyka Wilhelma z niemieckim językiem nauczania. Początkowo składało się z sześciu klas gimnazjalnych i jednej klasy szkoły przygotowawczej. Jednak już w 1845 roku w związku z napływem niemieckiej młodzieży do szkoły przeniesiono część uczniów do dodatkowego budynku. W latach 1856-1857 i 1872-1874 nastąpiła rozbudowa głównego budynku szkoły. W roku szkolnym 1979-1980 posiadała cztery klasy z dwoma oddziałami w każdej z nich. Program nauczania w gimnazjum był taki sam, jak w innych pruskich gimnazjach typu klasycznego. Było ono przeznaczone dla niemieckiej młodzieży wyznania ewangelickiego. Sytuacja zmieniała się w zależności od sytuacji politycznej. Kształcili się w niej Polacy (z początkiem XX wieku nastąpił wzrost frekwencji polskich uczniów), a znaczną grupę tworzyli Żydzi. Natomiast ogólna liczba uczniów uczęszczających do gimnazjum była różna. W latach 1834-1919 sprawami administracyjnymi zajmowało się 12 następujących po sobie dyrektorów z pomocą sekretarza - intendenta i dozorcę szkoły. Wraz ze wzrostem frekwencji uczniów proporcjonalnie zwiększano grono pedagogiczne. Od 1836 roku uczniów gimnazjum obowiązywała gimnastyka, jednak dopiero od roku 1874 tj. od momentu wybudowania sali gimnastycznej można mówić o systematycznym prowadzeniu ćwiczeń gimnastycznych. Warto dodać, że niejednokrotnie zmieniano system przechodzenia uczniów do wyższych klas. Zgodnie z zarządzeniem ministerialnym z dnia 16 grudnia 1913 roku przy gimnazjum im. Fryderyka Wilhelma w Poznaniu powstało seminarium nauczycielskie. W 1867 roku odbyła się tu pierwsza konferencja dyrektorów gimnazjalnych, a od roku 1883/1884 odbywały się konferencje metodyczne dla nauczycieli poszczególnych przedmiotów nauczania. Gimnazjum posiadało własną bibliotekę, absolwenci szkoły mieli możliwość korzystania ze stypendiów niemieckich fundacji. Znaczne zaburzenia w nauczaniu powodowały w XIX wieku klęski jak wylewy Warty czy epidemie cholery. [Na podst. wstępu do inwentarza K. Chojnackiej]