urodzenia za lata 1836-1846, małżeństwa za lata 1836-1846, zgony za lata 1836-1846

W latach 1794-1812 rejestrację urodzeń, małżeństw i zgonów Żydów prowadziły magistraty. Na mocy edyktu z 11 III 1812 r. w sprawie obywatelskiej sytuacji Żydów, podzielono ich na dwie grupy: naturalizowanych (mających stałe zajęcie, miejsce zamieszkania i zdecydowanych na przyjęcie dziedzicznego nazwiska) i nienaturalizowanych. Naturalizowani Żydzi byli wpisywani na listę "obywateli" państwowych. Od 1812 r. Żydzi ci zostali zobowiązani do rejestracji urodzeń, małżeństw, rozwodów i zgonów przed miejskimi władzami policyjnymi lub przed landratem (mieszkańcy wsi). 30 III 1847 r. wydano rozporządzenie w sprawie cywilnego poświadczania urodzeń, małżeństw i zgonów Żydów oraz dysydentów. Na mocy ustawy z 23 VII 1847 r. o rejestracji stanu cywilnego Żydów funkcje te przejęły sądy powiatowe (od 1849 r.). Jednolitą rejestrację cywilną, niezależną od wyznania, wprowadzono w Prusach w 1874 r., gdy powstały urzędy stanu cywilnego.

W zespole zmikrofilmowano 11 j.a. o sygn.1 (nr O: 16921), 2 (nr O: 16926), 3 (nr O: 16929), 4 (nr O: 16931), 5 (nr O: 16934), 6 (nr O: 16937), 7 (nr O: 16942), 8 (nr O: 16946), 9 (nr O: 16951), 10 (nr O: 16955), 11 (nr O: 16960) oraz zdigitalizowano sygnatury 1-2