Zespół zawiera prace własne St. Nawrockiego ( opracowania, artykuły, referaty, publikacje źródłowe, wykłady i recenzje, materiały warsztatowe, tłumaczenia, scenariusze wystaw), materiały dotyczące działalności twórcy (udział w sesjach i konferencjach naukowych, opracowania ustaw archiwalnych, umowy wydawnicze), osób i instytucji obcych, biograficzne oraz korespondencje. Ponadto w zespole znajdują się fotografie i materiały ulotne.

S. Nawrocki urodził się 2 listopada 1925 roku we wsi Parzynów w południowej Wielkopolsce. Podczas wojny pracował jako robotnik przymusowy w gospodarstwie rolnym na Śląsku. Po ukończeniu Liceum Ogólnokształcącego w Kępnie podjął studia na Uniwersytecie Poznańskim. Studia łączył z pracą zawodową w Zarządzie Miejskim w Poznaniu, a następnie od 1949 r. w Archiwum Państwowym w Poznaniu. W 1960 r. obronił rozprawę doktorską „Rozwój kapitalizmu w rolnictwie wielkopolskim w latach 1793-1865 na przykładzie majątku lwóweckiego”. Łączył obowiązki wynikające z pracy w Archiwum Państwowym, gdzie od 1973 r. do przejścia w 1995 r. na emeryturę pełnił funkcję zastępcy dyrektora, z badaniami naukowymi. W efekcie na podstawie rozprawy „Hitlerowska okupacja Wielkopolski w okresie zarządu wojskowego. Wrzesień-październik 1939 r” uzyskał w 1967 r. stopień doktora habilitowanego nauk historycznych. Bogaty dorobek naukowy S. Nawrockiego obejmował zarówno prace z zakresu historii regionalnej, jak i informacji naukowej i archiwoznawstwa. Szczególnym zainteresowaniem cieszyły się wydawanie pod jego redakcją monografie miast: Kępna, Kobylej Góry, Ostrowa Wlkp., Ostrzeszowa, Grodziska Wlkp., Środy Wlkp. i Swarzędza. W każdej z nich S. Nawrocki miał też poczesny udział jako współautor. Ugruntowaniem pozycji naukowej S. Nawrockiego było uzyskanie w 1977 r. tytułu profesora nadzwyczajnego, a następnie w 1991 r. tytułu profesora zwyczajnego. Poza historią regionalną S. Nawrocki rozwijał swe zainteresowania teorią archiwistyki ze szczególnym uwzględnieniem zastosowań w archiwistyce technik szeroko pojętej informacji naukowej. Należał do nielicznego grona pierwszych polskich archiwistów dostrzegających możliwości, jakie w tym zakresie stwarza rozwój informatyki z komputerem odgrywającym w tej dziedzinie rolę podstawową. Choć odpowiednie publikacje, czy dyskusje odznaczały się typowym dla prekursorów stopniem abstrakcyjnej ogólności ich rola dla wytworzenia klimatu sprzyjającego w perspektywie rozwijaniu w archiwistyce techniki komputerowej jest trudna do przecenienia. S. Nawrocki utrzymywał stałe kontakty z instytucjami działającymi na rzecz rozwoju informatyki zarówno w samym Poznaniu, jak i w miarę możliwości w skali ogólnokrajowej. Osiągnięty w tej dziedzinie poziom kompetencji znalazł wyraz w powierzaniu mu wysokich funkcji w różnego rodzaju ciałach konsultacyjno-doradczych powoływanych przez Naczelną Dyrekcję Archiwów Państwowych. Od 1971 do 1995 r. był przewodniczącym zespołu problemowego „Informatyka i archiwa” działającego pod auspicjami NDAP. Informacja naukowa była głównie przedmiotem działalności dydaktycznej, jaką od 1974 r. do śmierci prowadził na Uniwersytecie im. A. Mickiewicza w Poznaniu i Uniwersytecie im. M. Kopernika w Toruniu. Zmarł 21 listopada 2000 r. [Na podst. wstępu do inwentarza A. Choniawko].