Księgi aktów notarialnych, 1932-1934, 10 j. a. (sygn. 1-10) Repertoria z lat 1932-1935, 3 j. a. (sygn. 11-13) Skorowidze z lat 1932-1935, 3 j. a. (sygn. 14-16)

Feliks Czarkowski był notariuszem w Biłgoraju w latach 1931-1935; działał przy Wydziale Hipotecznym Sądu Grodzkiego w Biłgoraju. W okresie tym początkowo w dalszym ciągu obowiązywała rosyjska ustawa notarialna z 14 kwietnia 1866 r. którą wprowadzono na ziemiach Królestwa Polskiego ukazem z 19 marca/1 kwietnia 1875 r. W myśl art. 10 przepisów tymczasowych o urządzeniu sądownictwa z dn. 18 VII 1917 r. kancelarie notarialne urzędowały w oparciu o ustawę rosyjską z 1866 r. (Dz. Urz. Departamentu Sprawiedliwości z 1917 r. Nr 1, poz. 1, dekret Rady Regencyjnej z dn. 3 lipca 1918 r. podtrzymywał ten stan rzeczy, wprowadzając notariuszy przy wydziałach hipotecznych sądów okręgowych i sądów pokoju (Dz. P. Królestwa Polskiego z 1918 r. Nr 7, poz. 16). Pewne zmiany w funkcjonowaniu notariatu wprowadziła ustawa z dnia 5 lipca 1926 r. o zmianie niektórych postanowień ustawy notarialnej obowiązującej w okręgach sądów apelacyjnych w Warszawie, Lublinie i Wilnie (Dz. U. Nr 72, poz. 414). Z dniem 1 I 1934 r. weszło w życie rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 27 października 1933 r. - Prawo - o notariacie (Dz. U. Nr 84, poz. 609) W następstwie zostało wydanych kilka aktów wykonawczych w tym rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 31 października 1933 r. o ustaleniu ilości stanowisk notariuszów i ich siedzib urzędowych (Dz. U. nr 88 poz. 685), które w § 1 ust. III pkt 6 ustalało przy Wydziale Hipotecznym Sądu Grodzkiego w Biłgoraju 2 stanowiska notariuszy, w tym 1 w Biłgoraju i 1 w Tarnogrodzie. Ponadto zostały w tym czasie wydane: rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 31 października 1933 r. o pieczęciach notarjuszów i organów izb notarialnych (Dz. U. nr 88 poz. 686), rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 12 grudnia 1933 r. w sprawie ksiąg notarjuszów (Dz. U. nr 99 poz. 764) oraz rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 grudnia 1933 r. o trybie postępowania przy zwalnianiu notarjuszów trwale niezdolnych do służby (Dz. U nr 103 poz. 803). Feliks Czarkowski prowadził kancelarię od 1 IV 1932 r. brak jest danych o dacie zakończenia pełnienia funkcji notariusza. Zachowały się jedynie akty wytworzone przezeń do 1934 r., adnotacje urzędowe na aktach wskazują, że również w 1935 sprawował swoją funkcję. Siedzibą urzędową notariusza było miasto Biłgoraj. Kancelaria mieściła się w Biłgoraju przy ul. Kościuszki 34. Status prawny - instytucja wymiaru sprawiedliwości - notariat. Notariuszy mianował po złożeniu egzaminu przed prezesem sądu okręgowego, prokuratorem i jednym z notariuszy kancelarii hipotecznej przy sądzie okręgowym, na wniosek prezesa sądu okręgowego starszy prezes izby sądowej. Po wejściu w życie prawa notarialnego w 1934 r. zmienił się tryb uzyskiwania prawa wykonywania zawodu, który obejmował ukończenie studiów prawniczych, odbycie aplikacji pod opieką patrona i złożenie egzaminu. Do zakresu czynności notariusza należało: przyjmowanie aktów, wydawanie wypisów i kopii aktów, poświadczanie aktów, przyjmowanie w depozyt dokumentów składanych przez osoby prywatne. Nadzór nad notariuszem sprawował Prezes Sądu Okręgowego w Zamościu. Zakres właściwości terytorialnej obejmował terytorium objęte właściwością Sądu Grodzkiego w Biłgoraju. Brak jest w aktach danych o zakresie właściwości terytorialnej obu notariuszy działających przy Sądzie Grodzkim w Biłgoraju od 1934 r., to jest mającym siedzibę w Biłgoraju i Tarnogrodzie.