Urząd Stanu Cywilnego w Lublińcu, w tym: Akta urodzeń z lat 1874 - 1923, Ata małżeństw z lat 1874 - 1943, Akta zgonów z lat 1874 - 1943, Wtóropisy akt urodzeń, małżeństw i zgonów z lat 1874 - 1918,

Z dniem 1 października 1874 roku wprowadzono w Prusach świecką rejestrację stanu cywilnego (ustawa z dnia 1 października 1874 roku „Gesetz über die Beurkundung des Personenstandes und die Form der Eheschließug“, też ustawa z dnia 6 lutego 1875 roku „ Reichgesetz über die Beurkundung des Personenstandes und die Form der Eheschließug“). Utworzono okręgi stanu cywilnego, które nie zawsze pokrywały się z terenem działania jednostek administracyjnych (gmin). Decydowała gęstość zaludnienia. Tworzono jeden urząd stanu cywilnego dla kilku gmin lub kilka urzędów w ramach jednej dużej gminy miejskiej. Czynność rejestracji stanu cywilnego powierzono specjalnym urzędnikom stanu cywilnego, mianowanym przez władze administracyjne. Urzędnikami stanu cywilnego byli burmistrzowie lub wójtowie. Nadzór nad urzędnikami sprawował prezydent rejencji lub starosta. Ustawy z 1874 i 1875 roku całkowicie oddzieliły rejestrację stanu cywilnego od zapisów kościelnych. Wprowadziły obowiązek rejestrowania urodzeń, małżeństw i zgonów wszystkich obywateli bez względu na wyznanie, w trzech rodzajach ksiąg. Wprowadzono także śluby cywilne. Księgi prowadzone były w języku niemieckim. Urząd Stanu Cywilnego w Lublińcu w powiecie lublinieckim rozpoczął swoją działalność z dniem 1 października 1874 roku. Terytorium okręgu urzędu stanu cywilnego w Lublińcu obejmowało: miasto Lublinitz (Lubliniec) wraz z miejscowościami: gmina Sollarnia (Solarnia) z miejscowością Dzieczagóra (Dziewicza Góra) majątek Sollarnia (Solarnia), gmina Kokottek (Kokotek) z miejscowościami Posmyk (Posmyk), Zagórze (brak danych) i Zarach (Zarach), miejscowość Ruschinowitz (Rusinowice) część hrabstwa Renard’scher, gmina Lissowitz (Lisowice) z miejscowościami Andreasthal (Andrzejów), Naplatek (Napłatki), Sowkowe (Sówkowe), Zawada (Zawada) i Ziegelei=Sandgrube (brak danych), majątek Schloß Lublinitz (Zamek Lubliniec), gmina Schloß Lublinitz (Zamek Lubliniec) nazywana też Wymyslatz (Wymyślacz), z miejscowościami Gabor (brak danych), Dziuba (Dziuba), Schloß Lublinitz (Zamek Lubliniec), Oberthal (brak danych) i Piela (brak danych), majątek i gmina Steblau (Steblów), majątki Klein Droniowitz (Dronowiczki) i Ruschinowitz (Rusinowice) część księcia Carla zu Hohenlohe z Johnhof (Janiej Góry), gmina Klein Droniowitz (Droniowiczki) z kolonią Kopca (Kopce) Schwarzwald=Schweinevorwerk (Czarny Las), Strzelot (brak danych) i Wesola (Wesoła), majątek i gmina Jawornitz (Jawornica). Siedzibą urzędnika prowadzącego księgi Urzędu Stanu Cywilnego w Lublińcu w latach 1874-1901 było miasto Lublinitz (Lubliniec). W 1922 roku wschodnia część powiatu lublinieckiego w tym miasto Lubliniec znalazło się po polskiej stronie granicy. Urząd Stanu Cywilnego w Lublińcu nadal działał w oparciu o przepisy niemieckie. Istotną zmianą była rejestracja prowadzona w języku polskim. We wrześniu 1939 roku tereny te wróciły do Rzeszy, w latach 1942-1945 administracja niemiecka posługiwała się dla miasta nazwą Loben. Taki stan trwał do 1945 roku, kiedy Lubliniec zmienił znowu przynależność państwową wracając do Polski. Urząd zakończył działalność w 1945 roku. Z dniem 1 stycznia 1946 roku utworzono, na podstawie przepisów dekretu Rady Ministrów z dnia 25 września 1945 roku Prawo o aktach stanu cywilnego, państwowe urzędy stanu cywilnego (Dz.U R.P., Nr 48, poz. 272).

Notatkę informacyjną napisała Joanna Sowa, inwentarz sporządzili: Paweł Palacz, Marcin Bednarczyk, Joanna Sowa (2005) oraz Ewa Dubaj (2010). Inwentarz wpisany do bazy danych IZA.