Zbiór obejmuje materiały archiwalne z lat 1700-1953. Zbiór podzielono na serie odpowiadające siedzibom parafii. Seria 1: Parafia ormiańskokatolicka w Czerniowcach - 3 j.a. z lat 1861-1932 Seria 2: Parafia ormiańskokatolicka w Horodence - 10 j.a. z lat 1707-1945 Seria 3: Parafia ormiańskokatolicka w Kutach - 8 j.a. z lat 1779-1953 Seria 4: Parafia ormiańskokatolicka w Łyścu - 3 j.a. z lat 1917-1942 Seria 5: Parafia ormiańskokatolicka w Stanisławowie - 17 j.a. z lat 1700-1945 Seria 6: Parafia ormiańskokatolicka w Tyśmienicy - 6 j.a. z lat 1773-1922

Ormianie pojawili się w Polsce w pierwszej połowie XIV w. po przyłączeniu przez króla Kazimierza Wielkiego części dawnej Rusi. Osiedlali się głównie w miejscach leżących przy szlakach handlowych. Najstarsze wzmianki o obecności Ormian (XIV w.) pochodzą ze Lwowa, Włodzimierza Wołyńskiego, Łucka i Kamieńca Podolskiego. Przez kolejne stulecia, na terenach polskich, następował ciągły wzrost osadnictwa ormiańskiego, w XVIII w. pojawili się również przybysze z Mołdawii i Wołoszczyzny. Ormianie polscy mieli zagwarantowaną swobodę wyznania. Kościół ormiański podlegał władzy katolikosów w Cylicji, a następnie w Eczmiadzynie. W pierwszej połowie XVII w. biskup lwowski Mikołaj Torosowicz zawarł unię z Kościołem katolickim, zachowując ormiański obrządek liturgiczny i język liturgii (grabar). Unia z Rzymem dała początek Kościołowi katolickiemu obrządku ormiańskiego. W połowie XIX w. archidiecezja ormiańskokatolicka we Lwowie obejmowała 10 parafii, które znajdowały się na terenach pod panowaniem austriackim. Były to parafie galicyjskie: Brzeżany, Horodenka, Kuty, Lwów, Łysiec, Stanisławów, Śniatyn i Tyśmienica, oraz Czerniowce i Suczawa, położone na terenie Bukowiny. Parafie, które w wyniku rozbiorów Polski, znalazły się na terenach pod panowaniem rosyjskim (Bałta, Kamieniec Podolski, Łuck, Raszków, Mohylów) weszły w skład nowo utworzonej diecezji w Mohylowie Podolskim (1809). „Zbiór ksiąg stanu cywilnego i zapowiedzi przedślubnych parafii ormiańskokatolickich z dawnych Kresów Rzeczpospolitej” obejmuje księgi stanu cywilnego, księgi zapowiedzi przedślubnych oraz indeksy do ksiąg powstałe w sześciu parafiach lwowskiej archidiecezji ormiańskokatolickiej: Czerniowcach, Horodence, Kutach, Łyścu, Stanisławowie i Tyśmienicy. Materiały archiwalne zostały wytworzone przez urzędy parafialne w toku działalności tych urzędów i były przechowywane w archiwach parafialnych. Po II wojnie światowej, akta zostały przywiezione na teren obecnej Polski, wraz z ocaloną częścią wyposażenia kościołów, przez ostatnich duchownych pełniących swoją posługę wśród wiernych obrządku ormiańskokatolickiego. Przechowywane początkowo w dwóch nowo powołanych parafiach w Gdańsku i Gliwicach, od 2006 r. znajdują się w zasobie Archiwum Polskich Ormian, będącym pod zarządem Fundacji Kultury i Dziedzictwa Ormian Polskich z siedzibą w Warszawie.