1. Kontrakty, supliki 1546-1798 (sygn. 29/61/1). 2. Rady Gminna i zwierzchność gminna 1867-1910 (sygn. 29/61/2-5, 27). 3. Majątek gminy, inwentarze, księgi kasowe 1877-1910 (sygn. 29/61/6-15). 4. Ewidencja bydła 1895-1898 (sygn. 29/61/16). 5. Ludność, rzemiosło, budownictwo, szkoła, parafia, nadzór sanitarny, przekroczenia 1888-1910 (sygn. 29/61/17-26). 6. Dzienniki podawcze 1896-1901 (sygn. 29/61/28-29).

Od zakupu Grzegórzek od synów Jana Borka stolnika sandomierskiego w 1388 r., wieś nieprzerwanie należała do miasta Krakowa. W 1796 r. po zajęciu Krakowa przez Austrię miasto zostało podzielone na 4 kwartały, a w latach 1809-1815 na gminy miejskie. W okresie Wolnego Miasta Krakowa (1815-1838) istniało 11 gmin miejskich, a okręg Wolnego Miasta Krakowa podzielony został na 17 gmin zbiorowych, którym podlegały gminy mniejsze. W 1838 r. podzielono Kraków na cyrkuły – Grzegórzki należały do cyrkułu III. W 1855 r. wprowadzono na terenie byłego Wolnego Miasta Krakowa nowy system administracyjny – podział na starostwa obwodowe, a te na powiaty, podobnie podzielono okręg krakowski. Wieś Grzegórzki poddano wówczas zwierzchnictwu magistratu krakowskiego. Ustawa z 1866 r. dała gminom szerokie uprawnienia i nowe zasady organizacji samorządowej - rada gminna wybierała zwierzchność gminną (wójta i asesorów), gminy wiejskie podlegały samorządom powiatowym. Wieś Grzegórzki podlegała w pionie samorządowym wydziałowi powiatowemu w Krakowie, w pionie państwowym c.k. starostwu w Krakowie. Według tej ustawy samodzielnymi gminami stały się nawet niewielkie przysiółki, jednakże szybko się połączyły z większymi (Piaski z Grzegórzkami). Ustawa z 1868 r. przekształciła urzędy powiatowe w starostwa, utworzono także starostwo krakowskie, do którego włączono okręg urzędu powiatowego w Liszkach i Mogile. Końcem XIX w. podjęto próby włączenia gmin do Krakowa. W 1902 r. powstała komisja rozszerzenia granic Krakowa, z prezydentem Juliuszem Leo na czele. Uchwała sejmu krajowego z 13.11.1909 r. zatwierdziła przyłączenie gmin podmiejskich do Krakowa. W rok później oficjalnie i faktycznie Grzegórzki-Piaski weszły w obręb miasta.