Jest to zaświadczenie wydane dnia 5 marca 1740 r. dla Christopha Heinricha Müllera przez cech miasta Dessau, iż wymieniony przez okres dwóch lat tj. od 1732 roku do 1734 r. uczył się rzemiosła garbarskiego u miejscowego rzemieślnika mistrza Heinricha George Sindnera.

Cechy były to organizacje powołane do obrony interesów rzemieślników. Regulowały one zaopatrzenie w surowiec, kontrolowały produkcję i ustalały ceny. Jako organizacje społeczne spieszyły swym członkom z pomocą, organizowały wspólne życie towarzyskie i religijne. Posiadały własne władze cechowe. Najwcześniejsze informacje o cechu garbarzy pochodzą z 1511 roku z dokumentu z dnia 6 kwietnia 1511 r. w którym kurfist Joachim i margrabia Albrecht nadają miastu Landsberg nową ordynację miejską. W 1786 r. było w Gorzowie 7 garbarzy i jeden młyn do mielenia kory dębowej stanowiący własność rodziny Masche. Duża ilość lasów otaczająca miasto sprzyjała rozwojowi tej branży. W 1796 r. koncesje na prowadzenie młynu do mielenia kory dębowej otrzymała rodzina Lunitz. W 1864 r. w mieście było już 8 garbarzy. Natomiast w 1875 r. liczba garbarni i farbiarni zmniejszyła się do 7. Zatrudniały one łącznie 23 pracowników. Od 1900 r. cech ten nie jest wymieniany w dostępnych źródłach historycznych.