Wszystkie jednostki znajdujące się w zespole dotyczą spraw gospodarczych i finansowych: od obrotu ziemią (sprzedaż dominium Zakrzów Turawski), przez remonty i ubezpieczenia zabudowań, po inwentarze majątku i rejestry spraw finansowych.

Garnierowie to ród szlachecki pochodzący z Francji. Historia tej rodziny rozpoczyna się na Górnym Śląsku pod koniec XVII w., gdy najpierw Peter Garret, kupiec i bankier fran-cuski po przybyciu do Wiednia, zmienił nazwisko na Garnier, a w 1772 r. jego syn Piotr, uro-dzony jeszcze we Francji, w Mont Saxonet, kupił dobra ziemskie Lubliniec. Siedem lat póź-niej został on wpisany do stanu rycerskiego. Z kolei jego syn, Józef (ur. 22.10.1731 r. – zm. 1787 r.), jako właściciel Kochanowic i Lisowa, w 1751 r. ożenił się z dziedziczką włości tu-rawskich, Julią Weroniką von Loewencron. W ten sposób Turawa na blisko 200 lat stała się główną siedzibą rodu Garnierów . W 1794 r. Anna Barbara von Gaschin z domu Garnier ustanowiła dziedziny majorat turawski, w składzie którego znalazły się poza Turawą, także majątki w Kotorzu Wielkim i Małym, Ligocie Turawskiej, Zakrzowie Turawskim, Bierdzanach, Kobylnie i Gosławiu . W 1841 r. Franciszek von Garnier, ordynat Turawy otrzymał tytuł hrabiego pruskiego z prawem primogenitury i predykatem „Garnier-Turawa” Właścicielem majoratu w latach 20-tych i 30-tych XX wieku był Hubertus hrabia von Garnier. W Turawie znajdowała się wówczas siedziba Urzędu Rentowego (Rentamt), co znajduje też odbicie w zachowanym materiale archiwalnym . W latach 20-tych fideikomis Turawa składał się z następujących majątków ziemskich: Turawa z Rzędowem (Friedrichsfelde), Bierdzany (Bierdzan), Ligota Turawska (Ellguth-Turawa), Zakrzów Turawski (Sacrau-Turawa), Kadłub Turawski (Kadlub-Turawa), Kotórz Wielki (Gross-Kottorz), Kotórz Mały (Klein-Kottorz), Kobylno (Kobyllno) oraz dom majo-racki (Majoratshaus) w Opolu przy Rynku nr 31. Powierzchnia majątku turawskiego na podstawie danych katastralnych wynosiła ok. 33 388 mórg, z czego aż 24 000 mórg stanowiły lasy, 620 – stawy, a pozostałe części użytki rolne i drogi, podwórza. W latach 1912 i 1925 założone sztucznie stawy, znajdowały się w samej Turawie, przy kanale młyńskim oraz przy drodze do Bierdzan. Majątek graniczył od północy z lasami księcia Hohenlohe Sausenberg, od wschodu – z majątkiem książąt raciborskich Zębowice (Zembowitz) i fideikomisem Radawie (Radau), od południa – z lasami państwowymi Dębie (Dembio) i Krasiejów (Krascheow), a od zachodu – z lasami Jełowej

zinwentaryzowano za pomocą bazy danych IZA 6.01