Przemówienia generalnego gubernatora Franka 1935-1942, sygn. 1-7 Korespondencja i rachunki, 1933-1941, sygn. 8-13.

Hans Frank (1900 Karlsruhe – 1946 Nürnberg), prawnik, niemiecki funkcjonariusz partyjny i rządowy. Uzyskawszy maturę, podjął studia z zakresu prawa i ekonomii na uniwersytetach w München i Kiel, ukończył je w 1923r., doktoryzował się w 1924r. Uczestnik nieudanego puczu monachijskiego (1923r.), doradca prawny Adolfa Hitlera (od 1925r.), członek Nationalsozialistische Deutsche Arbeiterpartei (NSDAP), której Urzędem Prawnym kierował w latach 1929-1942, poseł do Reichstagu w latach 1930-1945. W 1933r. mianowany ministrem sprawiedliwości rządu krajowego Bawarii i ministrem stanu rządu Rzeszy (funkcję tę sprawował do 1945r.), podjął prace nad unifikacją wymiaru sprawiedliwości i całokształtu zagadnień prawnych w Niemczech. We wrześniu 1939r. mianowany szefem wyższego zarządu cywilnego okupowanych ziem polskich przy naczelnym dowództwie Wehrmachtu Ober-Ost, w październiku 1939r. mianowany generalnym gubernatorem na okupowanych terenach Polski. Był jednym z głównych współautorów i realizatorów polityki eksterminacji narodu polskiego i żydowskiego, odpowiedzialny za masowe zbrodnie na terenie Generalnego Gubernatorstwa, dewastację gospodarczą kraju, planowe niszczenie i grabież obiektów kulturalnych oraz dóbr materialnych. W początkach 1945r. uciekł do Bawarii, tam został zatrzymany przez wywiad amerykański. Sądzony i skazany przez Międzynarodowy Trybunał Wojskowy.