Cz. 1 Akta urodzeń, małżeństw, zgonów 1826-1854 sygn. 1-29, Akta zgonów 1854 sygn. 30, Akta urodzeń, małżeństw, zgonów 1855-1865 sygn. 31-41 (og.41 j.a.), Alegata 1828, 1837-1865 sygn. 42-71 (30 j.a.), Cz.2 Akta urodzeń, małżeństw, zgonów 1866- 1880 sygn. 72-80 (9 j.a.), Alegata 1866-1875 sygn. 81-90 (10 j.a.), Alegata 1867- 1880 sygn. 91-94 (4 j.a.), Cz. 3 [30 j.a. 0,33 mb] Akta urodzeń, małżeństw, zgonów 1881-1900 sygn. 95-109 (księgi zawierają wklejone alegata z lat 1881, 1890-1892, 1895), Alegata 1882-1889 sygn. 110-117 (18 j.a.), Alegata 1893-1894 sygn. 118-119 (2 j.a.), Alegata 1896-1900 sygn. 120-124 (5 j.a.), akta urodzeń, małżeństw, zgonów 1901-1904, 1905-1914 sygn. 125-128, 130-135, 137, 139, 141, 143 dokumenty do akt małżeństw 1901, 1910-1914 sygn.129, 136, 138, 140, 142, 144 [alegata z lat 1902-1905 oprawione wraz z księgami], akta urodzeń, małżeństw, zgonów 1915-1920 sygn. 145, 148-149, 151, 153-154, alegata 1915-1920 sygn. 146, 147, 150, 152, 155,156

Parafia Rzymskokatolicka w Cegłowie nosi podwójne wezwanie: Św. Jana Chrzciciela i Św. Andrzeja Apostoła. Pierwotna osada Cegłów znajdowała się w granicach Archidiakonatu Czerskiego i należała do parafii Latowicz, w XV w. Należała do biskupów poznańskich. Pierwotny drewniany kościół pod wezwaniem Św. Jana Chrzciciela i Andrzeja Apostoła założony został w Cegłowie około 1450 roku istniał od połowy XVI w., kiedy wybudowano na jego miejscu nowy, murowany, nazywany farą. Parafia Cegłów aż do 1795r. należała do archidiecezji poznańskiej, Archidiakonatu Warszawskiego. Po III rozbiorze została przyłączona do Diecezji Lubelskiej - dekanat liwski. W 1818 r. została przyłączona do Diecezji Warszawskiej, dekanatu Siennickiego, od 1868- nowomiński, 1918 - kałuszyński. Kościół Cegłowski był wielokrotnie przebudowany. w latach 1827 - 1866, 1914r, 1951, 1961.Miejscowości w parafii: Cegłów, Cisie, Huta, Janowiec, Rososz, Rossosz-Huta, Mienia, Pełczanka, Rudnik, Woźbin i Skwarne. Na mocy art.. 69 konstytucji z 1807r wprowadzony został w Księstwie Warszawskim Kodeks Napoleona, a wraz z nim urzędy i księgi stanu cywilnego. Dekret Króla Saskiego Fryderyka Augusta z 23.02. 1809r. regulował sposób prowadzenia akt stanu cywilnego (Dz PKW nr 9/10 art.. 1-12). W zasadzie księgi mieli prowadzić świeccy urzędnicy, w praktyce obowiązki te powierzono duchownym. Na mocy Kodeksu Cywilnego Królestwa Polskiego (Postanowienie Rady Administracyjnej z 3.11. 1825 Dodatek do rozdz. IV Dz. P. KP T.10) w 1825r akta stanu cywilnego złączono z księgami kościelnymi. Proboszcz parafii był jednocześnie urzędnikiem stanu cywilnego. Przepisy szczegółowo regulowały sposób prowadzenia ksiąg, ich kontroli (2 egz. protokółu sprawdzenia akt). Księgi prowadzono w formie duplikatów służących do zapisywania urodzeń, małżeństw, zgonów z jednego roku lub unikatów, gdzie zapisywano jeden rodzaj zdarzeń (tylko urodzenia, tylko małżeństwa, tylko zgonu) w jednej księdze z kilku lat aż do wyczerpania kart. Duplikaty przechowywały archiwa hipoteczne sądu pokoju, drugi w miejscu tworzenia. Nadzór nad księgami stanu cywilnego prowadzonymi przez proboszcza sprawował dziekan danego dekanatu oraz władze sądowe. Rada Państwa 04.06.1901r zwolniła sędziów pokoju z tego obowiązku (Zb. Pr i Rozp. Nr 67 poz.1346). Postanowieniem księcia namiestnika z 3.11. 1825r do spisywania aktów stanu cywilnego wyznań niechrześcijańskich wyznaczeni zostali burmistrzowie lub ich zastępcy. 24.06.1836 ukazało się prawo o małżeństwie (DzP KP T.18), które skutki cywilne zawarcia aktu oddawało sądom cywilnym,ograniczało swobodę wyznania dzieci z małżeństw mieszanych - katolików z prawosławnymi (musiały przyjąć prawosławie). (od 1847r odstępstwo od prawosławia karano jako przestępstwo.) Początkowo księgi prowadzono w języku polskim, od 1.01. 1868r na mocy rozporządzenia Komitetu Urządzającego w języku rosyjskim. W okresie XX-lecia Kościół Rzymskokatolicki opierał się na Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1917r. Dekretem z 25.09.1945r wprowadzona została od 1.01. 1946r świecka rejestracja stanu cywilnego wykonywana przez świeckie urzędy stanu cywilnego (Dz.U. Nr 48 poz. 272 Prawo o aktach stanu cywilnego i 273 Przepisy wprowadzające prawo o aktach stanu cywilnego). Rozporządzenie Ministra Administracji Publicznej i Sprawiedliwości z 24.11. 1945r w sprawie wykonywania prawa o aktach stanu cywilnego oraz przepisów wprowadzających to prawo (Dz.U. Nr 54 poz. 304) regulowało sposób funkcjonowania USC. Bibliografia: Prawo cywilne obowiązujące w guberniach Królestwa Polskiego T. I Petersburg 1875. Zbiór przepisów prawnych w sprawach rejestracji stanu cywilnego wydanych po odzyskaniu niepodległości państwowej Warszawa 1931opr. J. Litwin, A. Rżewski

Zmikrofilmowano księgi UMZ z lat 1826-1857 nr mikr. 303554-303586