1. Angelegenheiten der Städte, Landgemeinden und Gutsbezirke 1851-1945, sygn. 1-9 2. Armen- und Fürsorgewesen, Wohlfahrtpflege a. Familienunterhalt 1813-1945, sygn. 10-75 b. Stigtungen 1835-1925, sygn. 76-105 3. Gerichtswesen 1902-1922, sygn. 106-107 4. Medizinalwesen 1856-1943, sygn. 108-115 5. Fischerei und Jagdwesen 1918-1920, sygn. 116 6. Strassen- Wege- und Baupolizei 1845-1916, sygn. 117-120 7. Wasser- und Schiffahrtpolizei 1875-1914, sygn. 121-125 8. Bevölkerung und Fremdepolizei a. Standesämtliche Angelegenheiten 1885-1945, sygn. 126-138 b. Ausländer 1911-1926, sygn. 139-141 c. Bescheinigungen 1924-1944, sygn. 142-146 d. Versicherungen 1940-1945, sygn. 147-166 9. Ordnungs- Sicherheits- und Sittenpolizei 1904-1926, sygn. 167-171 10. Landwirtschaft, Handel, Verkehr, Gewerbe 1865-1945 [1946], sygn. 172-177 11. Kirchen und Schulen 1883-1944, sygn. 178-183 12. Ständische Angelegenheiten, Landes- und Reichssachen 1922-1931, sygn. 184-190 13. Akta nieopracowane z lat 1890, 1914, sygn. 191-192 (plan sytuacyjny przeprawy przez rzekę Odrę, łączącej Bytom Odrzański z gminą Siedlisko; prowizoryczna podpora toru kolejowego na lewym filarze lądowym mostu drogowego na rzece Odrze w Głogowie)

Po zajęciu Śląska przez Prusy Starostwo Powiatowe w Głogowie stało się urzędem administracji ogólnej. Zakres władzy starosty obejmował w 1741 roku niektóre uprawnienia wojskowe i zwierzchnictwo nad administracją. Do zadań starosty należały czynności ogólnoadministracyjne, finasowe i podatkowe, wojskowe i nadzór nad policją. W dniu 1 maja 1816 roku powiat głogowski przyłączony został do rejencji w Legnicy. Wydano wówczas szczegółową instrukcję o czynnościach starostw. Dokonano zarazem ich reorganizacji. Starostwo Powiatowe w Głogowie dzieliło się początkowo na dwa wydziały: wydział ogólny dla spraw zewnętrznych i wewnętrznych, wydział dla podatków, domen i lasów. W późniejszym okresie wydzielone zostały w starostwie trzy wydziały: ogólny, kościołów i szkół, domen i lasów. Według struktury organizacyjnej z 1933 roku w Starostwie Głogowskim wydzielone zostały następujące wydziały: ogólny, budownictwa naziemnego, rachunkowo-rewizyjny, podatkowy, opieki społecznej i zdrowia, opieki nad młodzieżą, budowy dróg, melioracji i budowy urządzeń wodnych, budowy mieszkań. Procedura powoływania starosty łączyła w sobie element wyboru z prawem nominacyjnym władcy. Król mianował starostą jednego z trzech kandydatów zgłoszonych przez szlachtę danego powiatu. Starosta był odpowiedzialny dyscyplinarnie przed prezesem rejencji. Do zakresu kompetencji starosty należało sprawowanie nadzoru nad pracami policji, wojska, rzemiosła i handlu, kontrola nad kwestiami związanymi z religiami, płaceniem podatków, budową i naprawą budynków szkolnych i kościelnych, sprawy uposażenia nauczycieli i duchowieństwa. Staroście przysługiwało też prawo wymierzania kar porządkowych za drobne wykroczenia. Był on także z urzędu przewodniczącym sejmiku powiatowego. W 1872 roku przy urzędach starostów utworzone zostały wydziały powiatowe, w których przewodnictwo objęli starostowie. W dniu 30 lipca 1883 roku weszła w życie nowa ustawa o ustroju powiatowym (Kreisordnung). Nadała ona starostom pełnię władzy politycznej i wprowadzała jednolitą administrację. Kolejne zmiany nastąpiły w 1920 roku. Wówczas urząd starosty stał się niezależny od sejmików powiatowych. Starostę mianował minister spraw wewnętrznych. Po 1934 roku o obsadzie stanowisk starostów decydował Hitler. W okresie funkcjonowania Starostwa Powiatowego w Głogowie bardzo często dochodziło do zmian administracyjnych powiatu głogowskiego. W 1908 roku powiat głogowski składał się z dwóch gmin miejskich (Głogów i Polkowice), 140 gmin wiejskich i 240 majątków. W 1920 roku z obszaru powiatu wyłączono miasto Głogów, ustanawiając je powiatem miejskim. 1 stycznia 1945 roku powiat ziemski w Głogowie składał się ze 115 gmin i majątków. [Na podstawie wstępu do inwentarza opracowanego przez Piotra Sulińskiego]