1. Szczecin-Warszewo (Stettin-Warsow) 1917-1934; sygn. 1-10; 10 j.a. - urządzenia i rozbudowa stoczni Ostsee–Werft A.G. w Golęcinie (Frauendorf), kotły parowe, budowa hali montażowej, cmentarz w Golęcinie. 2. Szczecin-Gumieńce (Stettin-Scheune) 1902-1905; sygn. 11-12; 2 j.a. - spory władz gminnych z właścicielami gruntów, sprawy rzemiosła. 3. Szczecin-Zdunowo (Stettin-Hohenkrug) 1875-1914; sygn. 13-16; 4 j.a. - nadzór nad rzemiosłem, rzeźnia, cegielnia, chorzy umysłowo, drogi.

Gminy wiejskie na Pomorzu, jako wyodrębnione jednostki terytorialne, utworzono na początku XIX w. Ich pozycję zmieniała ordynacja z dnia 13 XII 1872 r., uzupełniona ustawą z 1891 r. Gminy były organami samorządowym o kompetencjach administracyjnych, stanowiących przedłużenie władzy landrata. Na ich czele stali naczelnicy (Gemeindevorsteher), mający do pomocy pochodzące z wyboru: zarządy gmin (organy wykonawcze) oraz wydziały gminne (organy uchwałodawcze). Do kompetencji władz szczebla gminnego należały m.in.: nadzór nad bezpieczeństwem i porządkiem publicznym, gospodarką, rolnictwem, leśnictwem, organizacjami społecznymi i politycznymi, opieką społeczną, zdrowiem, budownictwem, ochroną przeciw pożarową oraz szkołami i kościołem. Na co dzień pracę naczelnika wspierał kilkuosobowy zarząd. Natomiast wydział kontrolował wydatki, zatwierdzał zarządzenia naczelnika, przygotowywał wprowadzanie w życie uchwał zarządu, sprawował funkcje administracyjne oraz nadzorował gospodarkę komunalną. Ponadto na mocy ordynacji z 1872 r. na obszarach dworskich i gmin wiejskich utworzono obwody urzędowe (Amtsbezirke), kierowane przez naczelników obwodowych (Amtsvorsteher). Byli oni najczęściej miejscowymi właścicielami ziemskimi, a w ich rękach złożono uprawnienia policyjne. We wspomnianym kształcie urzędy szczebla gminnego przetrwały do ustaw z lat 1932, 1933 i 1936, ogranicza-jących samorząd. Odtąd władze gminne wraz z naczelnikiem zatwierdzał i odwoływał landrat, któremu jednocześnie podlegała cała administracja gminna. Taki stan rzeczy przetrwał do 1945 r. Zachowane w stanie szczątkowym gminy wiejskie Gumieńce i Warszewo wchodziły w skład powiatu Randow, natomiast Zdunowo w skład powiatu Gryfino. Ich rozwój był przez cały czas związany z bliskością Szczecina. Gmina Gumieńce stała się w XIX w. częścią najbliższego zaplecza żywnościowego aglomeracji szczecińskiej (działały tu trzy folwarki), a następnie obszarem, na którym powstały zakłady przetwarzające artykuły rolne (cukrownia). Warszewo początkowo specjalizowało się w hodowli oraz produkcji cegieł (kilka małych cegielni). Później we wschodniej części gminy założono liczne fabryki i osiedla robotnicze. Natomiast leżące nieco na uboczu Zdunowo pełniło funkcję rolniczo-rekreacyjną (lasy). Z czasem jednak i tu powstał drobny i średni przemysł. W październiku 1939 r. w wyniku utworzenia tzw. Wielkiego Szczecina i likwidacji powiatu Randow wszystkie wspomniane gminy znalazły się w granicach administracyjnych miasta i zakończyły swą samodzielną działalność. Szczątki akt gmin: Gumieńce, Warszewo i Zdunowo zostały pod koniec lat czterdziestych XX w. znalezione na terenie Szczecina i przekazane miejscowemu archiwum.