Postępowania karne.

Instytucja prokuratury, tj. oskarżyciela publicznego powstała w Prusach w 1846 r., jednakże ustrój jej został uregulowany dopiero ustawą z 3 I 1849 r. o wprowadzeniu publicznego, jawnego i ustnego postępowania sądowego. Celem prokuratur było ściganie przestępstw z urzędu oraz występowanie jako oskarżyciel sądzie. Ponadto administrowały one zakładami karnymi, aresztami i sprawowała nadzór nad wykonaniem kary. W latach 1849–1879 na Pomorzu Zachodnim były trzy nadprokuratury przy sądach apelacyjnych w Greifswaldzie, Koszalinie i Szczecinie oraz prokuratury przy każdym sądzie powiatowym. Po reformie wymiaru sprawiedliwości w latach 1877–1879 w prowincji pomorskiej działała jedna nadprokuratura w Szczecinie przy Wyższym Sądzie Krajowym (Oberstaatsanwaltschaft beim Oberlandesgericht). Natomiast przy sądach krajowych utworzono prokuratury (Greifswald, Koszalin, Słupsk, Stargard, Szczecin). W sądach obwodowych i sądach ławniczych w sprawach o wykroczenia i przekroczenia oskarżycielem publicznym był rzecznik obwodowy (Amtsanwalt beim Amtsgericht). Akta prokuratur do archiwum szczecińskiego zaczęły napływać dopiero w okresie międzywojennym. Były to jedynie wybrane, reprezentatywne jednostki ilustrujące działalność instytucji.