Akta zawierają kartę z kroniki miejskiej z informacją wydarzeniach w mieście w latach 1575-1599 i o pożarze w 1577; księgę miejską z dokumentacją spraw własnościowych i umów miasta z Güntersbergami (1588-1711), list Adama von Güntersberga z 1617 r. dotyczący obsady stanowiska diakona w kościele; rachunki kościoła związane z prowadzeniem i utrzymaniem przytułku (Hospital) – 1643-1776 – na stronie tytułowej znajduje się odpis najstarszego dokumentu dotyczącego kościoła w Kaliszu Pomorskim; postanowienia w sprawie sprawowania prawa patronatu (1699-1801); opis pożaru z 18 maja 1771 r.; księgą pieśni (słowa i nuty) śpiewanych w kościele od 1800 do 1876 r. spisaną przez nadproboszcza (Oberpastor) Borckhardta w 1909 r.

Od VIII w. w poblizu późniejszego miasta Kalisz Pomorski leżała osada rybacka oraz gród. Teren początkowo należał do książąt wielkopolskich, ale po śmierci Przemysła II, w 1296 r., znalazł się pod panowaniem brandenburskim. Lokacja Kalisza miała miejsce 14 września 1303 r. Wkrótce miasto zostało przekazane rodowi von Wedel, a w 1378 r. – rodowi von Güntersberg i jako lenno rycerskie pozostawało w ich władaniu do 1734 r. W okresie średniowiecza miasto otoczono murami obronnymi. Położenie na pograniczu polsko-krzyżacko-brandenburskim sprawiało, iż KaliszPomorski padał ofiarą toczonych przez te państwa wojen. Podstawą utrzymania mieszczan było rzemioslo, i handel, zwłaszcza suknem wywarzanym przez miejscowych sukienników. W XVI w. w Kaliszu, jak w całej Brandenburgii, zwyciężyła reformacja. W XVII w. miasto ucierpiało wskutek wojny trzydziestoletniej (1618-1648) oraz epidemii chorób i głodu. W latach 1683 i 1771 wybuchały grożne pożary. W XVIII w. miasto przeżywa okres stagnacji gospodarczej. W 1816 Kalisz Pomorski został włączony do Rejencji Koszalińskiej i Prowincji Pomorze. W drugiej połowie XIX w. zaczyna się ożywienie gospodarcze, w poważnym stopniu związane z powstaniem połączenia kolejowego z Wałczem, w 1895 r. – z Choszcznem, w 1900 r. ze Złocieńcem.W tym czasie powstaje też fabryka cementu i rozwija się zakład włókienniczy. Kalisz próbuje z pewnymi sukcesami odgrywać rolę kurortu. Niemieckie dzieje Kalisza kończy zdobycie miasta przez wojska Armii Czerwonej 12 lutego 1945 r. Ustrój miasta wykształcił się w okresie średniowiecza i wczesnonowożytnym. Na funkcjonowaniu władz miejskich Kalisza Pomorskiego odciskał się wpływ jego właścicieli, ingerujących w sprawy miasta, wyboru jego władz i sprawujących patronat nad kościołem. Zmiany przyniósł wiek XIX. W 1808 r. władze pruskie wprowadziły nową ordynację miejską, a w 1858 r. nowe prawo wyborcze, które co spowodowało ukonstytuowanie się pochodzącej z wyboru rady miejskiej, wybierającej zarząd miasta (Magistrat). Rada miejska była organem ustawodawczym, a magistrat wraz burmistrzem pełnił rolę wykonawczą . Ustrój miejski wzmocniła ustawa z 1853 r. Prace magistratu wspierały wyspecjalizowane deputacje miejskie . Pruska ordynacja gminna (Gemeindeverfassungsgesetz) z 1933 r. oraz Niemiecka ordynacja gminna (Deutsche Gemeideordnung) z 1935 r. ujednoliciły ustrój miast i gmin wiejskich. Odtąd na czele władz miejskich stał burmistrz wspomagany przez radców miejskich (Stadteräte) i ławników (Beiräte). Ustrój miasta określony tymi ustawami przetrwał do 1945 r.

Decyzją KM z 28.07.2015 r. nastąpiło rozdzielenie zbioru szczątków zespołów akt miast - 65/228 na zespoły proste i utworzono zespół 65/1738. Inwentarz zatwierdzony na posiedzeniu KM w dniu 28.07.2015 r.