Akta zawierają dokumenty rachunkowe (projekt budżetu-?) miasta z roku obliczeniowego 1930.

Loitz jako miasto wymieniono po raz pierwszy w źródłach w 1242 r., kiedy rycerz Detlef von Gadebusch (Tethlevus de Godebuz) nadał mu miejskie prawo lubeckie. Po wymarciu rodu w 1270 r. miasto przeszło w ręce książąt rugijskich. W 1314 r. pojawia się w dokumentach wzmianka o zamku w Loitz. Po wojnie o sukcesję rugijską (1326-1354) Loitz stało się częścią Księstwa Wołogoskiego, a zamek siedzibą książęcego wójta. W XV i XVI w. miasto rozwijało się wolno, będąc tylko centrum rzemiosła i wymiany dla najbliższej okolicy. W tym czasie liczyło około 600 mieszkańców. W połowie XVI w. miejscowy zamek został przebudowany w stylu renesansowym. Książęta chcieli zdynamizować życie miasteczka udzielając zezwoleń na organizowanie jarmarków, ich wysiłki ostatecznie przerwała wojna trzydziestoletnia, wymarcie dynastii i zmiana przynależności państwowej. W czasie wojny trzydziestoletniej (1618-1648) miasto kilkakrotnie przechodziło z rąk do rąk. W 1631 r. zdobyły je wojska króla Szwecji Gustawa Adolfa, w 1637 r. zostało zajęte przez wojska cesarskie. na mocy traktatu westfalskiego (1648) przeszło we władanie Szwecji. W 1815 r. po kongresie wiedeńskim władzę nad miastem przejęły Prusy. W 1833 r. powstała w mieście huta szkła, w 1888 fabryka krochmalu. W 1887 r. założono ochotniczą straż pożarną. W 1906 - powstała gazownia, w tymże roku miasto stało się stacją kolejowa na linii Berlin Neustrelitz-Stralsund, co wplynęło na rozwój miasta, przede wszystkim jako ośrodka turystycznego. W 1940 w Loitz powstał obóz pracy przymusowej. Ustrój miasta wykształcił się w okresie Księstwa Pomorskiego i z niewielkimi zmianami przetrwał do początku XIX w. W 1808 r. władze pruskie wprowadziły nową ordynację miejską, a w 1858 r. nowe prawo wyborcze, które co spowodowało ukonstytuowanie się pochodzącej z wyboru rady miejskiej, wybierającej zarząd miasta (Magistrat). Rada miejska była organem ustawodawczym, a magistrat wraz burmistrzem pełnił rolę wykonawczą . Ustrój miejski wzmocniła ustawa z 1853 r. Prace magistratu wspierały wyspecjalizowane deputacje miejskie . Pruska ordynacja gminna (Gemeindeverfassungsgesetz) z 1933 r. oraz Niemiecka ordynacja gminna (Deutsche Gemeideordnung) z 1935 r. ujednoliciły ustrój miast i gmin wiejskich. Odtąd na czele władz miejskich stał burmistrz wspomagany przez radców miejskich (Stadteräte) i ławników (Beiräte). Ustrój miasta określony tymi ustawami przetrwał do 1945 r.

Decyzją KM z 28.07.2015 r. nastąpiło rozdzielenie zbioru szczątków zespołów akt miast - 65/228 na zespoły proste i utworzono zespół 65/1741. Inwentarz zatwierdzony na posiedzeniu KM w dniu 28.07.2015 r.