Akta zawierają rejestr wpisów do hipoteki (1811-1816), wpisy dotyczące dzierżawy gospodarstwa, budowy i naprawy kościoła i szkoły (z lat 1817-1823), korespondencję w sprawach opieki społecznej i pomocy biednym (1877-1880), druki ustaw i rozporządzeń w sprawach miejskich, korespondencję urzędowa (1897-1923), pisma dotyczące druków, których rozpowszechnianie jest zabronione (w jednostce znajdują się strony poświęcone pastorom zamordowanym w czasie rewolucji październikowej w Rydze) z lat 1931-1936.

Po raz pierwszy nazwa Bobolice (ziemia bobolicka, Terra Bubulzik) pojawiła się w dokumencie biskupa kamieńskiego Fryderyka von Eickstedta (zm. 1343) w roku 1339. Lubeckie prawo miejskie, także 200 włok ziemi, jeziora i zwolnienie z czynszów na 10 lat otrzymały Bobolice z rąk tegoż biskupa w 1340 r. Podstawą utrzymania mieszczan było rolnictwo, w mniejszym stopniu rzemiosło, dostarczające towary na potrzeby dworu biskupiego. W roku 1577 Boblice kupił za 17 000 florenów biskup kamieński, książę Kazimierz (1557-1605). Bobolice stały się wówczas częścią domeny (Amt). W 1617 r. Bobolice otrzymały prawo organizowania dwóch nowych jarmarków. W latach 1605, 1631, 1639 miasto niszczyły pożary, a wojna trzydziestoletnia (1618-1648) pogłębiła jego katastrofalny stan gospodarczy. Na mocy pokoju westfalskiego (1618 r.) kończącego wojnę trzydziestoletnią (1618-1648) i porozumień szwedzko-brandenburskich z 1653 r. Boblice znalazły się pod panowaniem Brandenburgii. W 1653 r. przekazane zostały w dożywotnie władanie księciu Ernestowi Bogusławowi von Croy (1620-1684), siostrzeńcowi zmarłego w 1637 r. ostatniego władcy Pomorza, Bogusława XIV. W rękach Croya były do jego śmierci w 1684 r. W mieście istniała szkoła, dla której w 1838 r. wybudowano nowy budynek. W 1872 r. Bobolice stały się siedzibą powiatu (Kreis Bublitz). W II połowie XIX w. nastąpił rozwój miasteczka; w 1881 r. wybudowano nową szkołę, w 1886 r., kościół pw. Św. Jana, w 1907-1908 – nowy ratusz, w 1909 - otwarto pocztę. W XIX w. miasteczko rozwijało się słabo, będąc przede wszystkim rynkiem zbytu dla swego rolniczego zaplecza. Armia Czerwona zdobyła Bobolice 27 lutego 1945 r. Ustrój miasta wykształcił się w okresie Księstwa Pomorskiego i z niewielkimi zmianami przetrwał do początku XIX w. W 1808 r. władze pruskie wprowadziły nową ordynację miejską, a w 1858 r. nowe prawo wyborcze, które co spowodowało ukonstytuowanie się pochodzącej z wyboru rady miejskiej, wybierającej zarząd miasta (Magistrat). Rada miejska była organem ustawodawczym, a magistrat wraz burmistrzem pełnił rolę wykonawczą . Ustrój miejski wzmocniła ustawa z 1853 r. Prace magistratu wspierały wyspecjalizowane deputacje miejskie . Pruska ordynacja gminna (Gemeindeverfassungsgesetz) z 1933 r. oraz Niemiecka ordynacja gminna (Deutsche Gemeideordnung) z 1935 r. ujednoliciły ustrój miast i gmin wiejskich. Odtąd na czele władz miejskich stał burmistrz wspomagany przez radców miejskich (Stadteräte) i ławników (Beiräte). Ustrój miasta określony tymi ustawami przetrwał do 1945 r.

Akta znajdują się także: w Landesarchiv w Greifswaldzie, w AP Koszalin. W 2015 r. rozdzielono akta miast: Bobolice, Czaplinek, Demmin, Greifswald, Kalisz Pomorski, Lipiany, Słupsk (65/228) na zespoły proste (65/1733-1750)