I. Sprawozdania miesięczne i roczne Zarządu oraz fabryk i składów mu podlegających - gorzelnie, browary, rafinerie alkoholu, fabryki wyrobu wódek, fabryki wyrobów tytoniowych; II. Akta spraw związanych z przekroczeniem przepisów o akcyzie między innymi dotyczące następujących przestępstw: przemytu przez granicę towarów podlegających opłatom akcyzowym, nielegalnego wyrobu wódki i innych napojów, sprzedaży wyrobów tytoniowych bez wykupienia banderoli lub pozwolenia, przesyłki napojów bez dopełnienia formalności przewozowych, sprzedaży wódki pod zastaw, sprzedaży towarów po cenach wyższych niż obowiązujące, fałszerstw dokumentów przewozowych i kradzieży towarów; III. Sprawy przeciwko uczestnikom napadów na sklepy monopolowe w czasie rewolucji 1905 r.; IV. Akta dotyczące wydawanych zezwoleń na sprzedaż alkoholu; V. Spisy pracowników Zarządu Akcyzy V Okręgu; VI. Sprawy dotyczące produkcji fabrycznej wyrobów podlegających akcyzie; VII. Opisy aparatury działającej w fabrykach produkujących wyroby obciążone akcyzą; VIII. Akta kontroli wielkości produkcji w fabrykach.

W związku z unifikacją administracji w Królestwie Polskim i Rosji, przeprowadzoną po powstaniu styczniowym, 21 lipca 1866 r. powołano na ziemiach Królestwa Centralny, gubernialne i rewirowe zarządy akcyzy. Podlegały Departamentowi Dochodów Niestałych przy Ministerstwie Finansów. Zarząd nad opłatami od produkcji napojów w poszczególnych guberniach należał do gubernialnych zarządów akcyzy. Każda gubernia została dodatkowo podzielona na rewiry, które w 1869 r. przemianowano na okręgi . Obszar guberni kaliskiej i piotrkowskiej podzielono na siedem okręgów akcyzowych. Okręg V obejmował powiaty: piotrkowski i południową część łaskiego. Najmniejszą jednostką organizacyjną urzędów akcyzowych były rewiry. W grudniu 1914 r. zarządy, Gubernialny i okręgowe, zostały ewakuowane do Rosji. Urzędy akcyzy ostatecznie zlikwidowano w lipcu 1918 r.